به گزارش خبرنگار مهر، فدراسیون تکواندو اواسط هفته گذشته اقدام به معرفی کادر فنی تیم های مردان و زنان دانشجویان برای حضور در یونیورسیاد ناپل نمود. در کمال تعجب در این تیم ها نیز فریبرز عسکری و مهرو کمرانی به عنوان سرمربی مسئولیت خواهند داشت. مربیانی که هم اکنون هدایت تیم ملی را نیز برعهده دارند. 

چندی قبل نیز وحید عبداللهی به عنوان مربی به کادر فنی تیم ملی اضافه شد تا در کنار عسگری و بسحاق فعالیت خود را آغاز کند. عبداللهی تا همین چند ماه قبل مسئولیت تیم ملی نوجوانان را در رقابتهای جهانی برعهده داشت و سال آینده نیز دوباره هدایت تیم نوجوانان را برای مسابقات قهرمانی آسیا برعهده او خواهند گذاشت.

اینکه چرا فدراسیون تکواندو در هر دوره دایره انتخاب مربیان تیم های ملی را بسته تر از قبل می کند سئوالی است که همه اهالی تکواندو بخصوص آنها که در لیگ، کلاس های آموزشی و بخش ورزش تکواندو در دانشگاه ها مربیگری می کنند مشتاقند تا جواب قانع کننده ای برای آن پیدا کنند!

سید نعمت خلیفه چند سالی است که با تیم های دانشجویان بهترین نتایج را کسب می کند و مشخص نیست چرا بی دلیل کنار گذاشته شد؟ اینکه فریبرز عسگری با تیم ملی روند خوبی را دنبال می کند هیچ شکی نیست و قصد نداریم توانایی بالای مربیان فعلی تیم ملی را زیر سئوال ببریم و برعکس به کار و نتایج آنها نیز امیدواریم. ولی چه زمانی باید به مربیان شاغل در لیگ و به نوعی سازنده هامیدان داده شود؟

در بخش بانوان نیز شاهد همین رویه هستیم و مهرو کمرانی با وجود نتایج نه چندان جالب توجه برای هر تیمی که در سطح ملی نیاز باشد مد نظر مسئولان فدراسیون قرار می گیرد. از نوجوانان گرفته تا دانشجویان و ....... ! گویی دیگر مربی در بخش بانوان فعالیت ندارد و فقط و فقط این مربی که چند سالی است نان موفقیت های «کیمیا» را می خورد، انتخاب شود. 

مربیانی که در رقابتهای مختلف داخلی توانایی های خود را به نمایش می گذارند تا کی باید نظاره گر حضور مربیان محبوب فدراسیون باشند. مربیانی که از دانشجویان به تیم ملی، از ملی به ارتشها ، از نوجوانان به بزرگسالانو ... کوچ می کنند؟ مگر قرار نبود شورای فنی در خصوص مربیان تیم ملی تصمیم بگیرد؟ سرنوشت این شورا به کجا رسید و نحوه و سازوکار انتخاب ها چگونه است؟ چرا مربیان ملی از یک باشگاه خاص انتخاب می شوند و سرپرست این باشگاه به واسطه همین انتخاب ها در تکواندو جولان می دهد و کسی جلودارش نیست؟ از این دست سئوالات در تکواندو زیاد است و متاسفانه پاسخی برای آن یافت نمی شود.

به نظر می رسد نادیده گرفتن مربیان پرتلاشی که بدون چشمداشت فعالیت می کنند به تکواندو لطمه خواهد زد و پولادگر برخلاف قولهایی که در مجمع به اهالی تکواندو داده بود همچنان روی رویه سابق خود حرکت می کنند و این برای رشته ای که در حال بازیابی بدنه از دست رفته قهرمانی است، به شدت مخرب است!