به گزارش مشرق، دانشمندان استرالیایی در هفته‌های اخیر کشف شگفت انگیزی در مورد یک قطعه سنگ که توسط فضانوردان ماموریت آپولو ۱۴ به زمین آورده شده، داشتند.

در مقاله‌ای که در نشریه‌ی زمین و علوم سیاره‌ای چاپ شد، دانشمندان بر این باورند که این تکه سنگ احتمالاً بعد از برخورد سیارکی با سیاره زمین و در میلیاردها سال پیش به ماه پرتاب شده است.

طبق گفته گاردین، این سنگ در ماموریت موفقیت آمیز آپولوی ۱۴ در سال ۱۹۷۱ (سومین ماموریت فضایی) از ماه، به زمین منتقل شده است. فضانوردان آلن شپارد (Alan Shepard)، استوارت رووزا (Stuart Roosa) و ادگار میچل (Edgar Mitchell) چندین روز بر روی ماه، آزمایش‌ها و مشاهدات خود را انجام دادند و شپارد و میچل در حدود ۳۳ ساعت فضایی (منظور از ساعت فضایی، میزان زمان به وقت ماه است) بر روی ماه پیاده‌روی کردند.

فضانوردان در حدود ۴۲ کیلو سنگ با خود آوردند. این سنگ‌ها می‌تواند اطلاعات قابل توجهی از ترکیبات و نحوه توسعه ماه در اختیار دانشمندان و ما قرار دهد. تجزیه و تحلیل‌ها نشان می‌دهد که حداقل یکی از سنگ‌هایی که توسط شپارد و میچل از ماه آورده شده‌اند، ممکن است، واقعاً متعلق به زمین باشد.

طبق گفته پروفسور الکساندر نیمچین (Alexander Nemchin) از کالج علوم زمین و سیاره‌ای دانشگاه Curtin در غرب استرالیا، ترکیب یکی از این سنگ‌ها بسیار به گرانیت شبیه است و مقدار قابل توجهی کوارتز داخل آن وجود دارد. جالب است بدانید که کوارتز به طور طبیعی در زمین ایجاد می‌شود و بر روی ماه به ندرت وجود دارد.

این تیم، زیرکون (zircon) یافت شده در این سنگ را تجریه و تحلیل کردند. این ماده معدنی متعلق به گروه نئو سیلیکات است که در زمین و ماه یافت می‌شود. آن‌ها کشف کردند که زیرکون موجود در این سنگ با اشکال زمینی سازگار است و این زیرکون قبلاً در ماه دیده نشده است. دانشمندان همچنین نتیجه گرفتند که این سنگ در یک سیستم اکسیداسیون ایجاد شده و این شرایط برای ماه بسیار غیرعادی است.

همچنین اعتقاد دارد که شواهد قوی برای اثبات اینکه این سنگ متعلق به ماه نیست و در اصل متعلق به زمین است، وجود دارد. البته این احتمال نیز وجود دارد که این سنگ در شرایط مشابه زمین بر روی ماه به وجود آمده باشد، اما این استدلال بعید است؛ بنابراین تیم تحقیقاتی نظریه‌ای که سنگ بعد از تشکیل به ماه منتقل شده است را مطرح کرده‌اند.

طبق گفته گاردین، دانشمندان بر این باورند که در مراحل اولیه شکل‌گیری زمین، ممکن است، سیارک‌ها و شهاب سنگ‌هایی با زمین برخورد کرده و موجب تکه تکه شدن سنگ‌های روی زمین شده و سنگ‌ها را به فضا پرتاب کرده باشند.

در واقع برخورد سیارک‌ها با زمین در میلیاردها سال پیش بسیار شدید بوده به حدی که سنگ‌ها از زمین به فضای ما بین زمین و ماه پرتاب می‌شدند. این نظریه توضیح درستی در مورد اینکه این سنگ چطور شرایط شیمیایی سازگار با زمین را دارد، ارائه می‌دهد.