مهرداد محمدی،عضو سابق کمیته تعیین وضعیت بازیکنان فوتبال: یکی از وظایف مهم ایجنت ها یا واسطه های نقل و انتقالات عبارتست از انجام مذاکره قراردادهای نقل و انتقال و سایر قراردادهای متضمن منافع تجاری برای بازیکنان تحت قرارداد. ایجنت معمولا در ازای ارائه این قبیل خدمات درصدی از قرارداد بازیکن دریافت نموده یا ممکن است توافق مالی فیمابین به نحو دیگری صورت گرفته باشد. تعهد بنیادین یک ایجنت در برابر شخصی که نمایندگی وی را بر عهده دارد آن است که منافع وی را در نظر داشته و در راستای آن قدم بردارد.
در قراردادهای نقل و انتقالاتی فوتبال این سوال مطرح می شود که آیا یک ایجنت می تواند در انجام یک انتقال، نمایندگی دو طرف یعنی بازیکن و باشگاه را بر عهده داشته و از هر دو حق الزحمه دریافت نماید؟ برای پاسخ به این سوال می بایست به مقررات مراجعه کرد. تا پیش از سال 2015 یعنی زمانی که امور واسطه ها از صلاحیت فیفا خارج گشته و تحت صلاحیت فدراسیون های ملی قرار گرفت، این موضوع بر خلاف مقررات بود. در مقررات سال 2008 ایجنت های بازیکنان ، بندی وجود داشت، که صراحتا این موضوع را دارای تعارض منافع اعلام نموده بود و ایجنت در هر نقل و انتقال باید فقط نمایندگی یک طرف را عهده دار می بود.
پس از آوریل سال 2015 و داخلی شدن مقررات مربوط به واسطه ها این الزام از بین رفته و مطابق مقررات، واسطه می تواند ضمن آن که نمایندگی دو طرف را در یک انتقال بر عهده داشته باشد (که البته برای انجام این امر باید رضایت مکتوب طرفین اخذ شود) از هر دو طرف دستمزد دریافت کند. در این رابطه مقررات سال 2015 در بند 3 ماده 8 به این موضوع اشاره کرده و واسطه را مجاز به دریافت دستمزد از طرفین دانسته است. البته طرفین می بایست فدراسیون را از وجود چنین توافقی مطلع نموده و مدارک لازم را تقدیم نمایند. همچنین مقررات سال 97 ایران در مورد واسطه ها نیز به این موضوع مهر تایید زده و در شق ب از بند 3 ماده 10 اعلام می نماید: بازیکن و باشگاه به صورت کتبی مشخص نمایند که دقیقا کدامیک از ایشان (یا هردو) دستمزد واسطه را پرداخت می کنند.

256 251