خبرگزاري آريا -

دعاي اميرالمومنين (ع)
دعا ارتباط نيازمندانه بنده با ذات حق تعالي، براي رفع نيازهاي دنيوي و اخروي است. استجابت دعا، مانند هر پديده ديگري، قوانين آداب و شروطي دارد که با وجود آن آداب و شرايط است که دعا به اجابت مي رسد و اگر آن شرايط موجود نباشد، يا مانعي در استجابت آن باشد که ما به آن علم نداريم.
ابن عباس گويد: علي بن ابي طالب روي به پيغمبر آورد و چيزي از آن حضرت خواست پيغمبر باو فرمود: يا علي بآن كه مرا پيغمبري بحق(براي مردم)فرستاد سوگند كه نزد من هيچ از كم و بيش نيست ولي تو را چيزي مي آموزم كه دوست من جبرييل براي من آورد و گفت يا محمد اين هديه اي است از نزد خداي عز و جل كه تو را بآن گرامي داشته و به هيچ كس از پيغمبران پيشين اين هديه را نداد و آن نوزده جمله است كه هر دلسوخته و هر مصيبت زده و هر اندوهناك و هر غمناك و هر كسي كه در خطر دزد و آتش سوزي باشد آن ها را بخواند و هر بنده اي كه از پادشاهي بترسد آن كلمات را بگويد خداوند براي او وسيله رهايي فراهم سازد و آن نوزده جمله است كه چهار جمله آن بر پيشاني اسرافيل نوشته شده و چهار جمله اش بر پيشاني ميكاييل و چهار جمله بر گرداگرد عرش و چهار جمله اش بر پيشاني جبرييل و سه كلمه آن در جايي كه خدا خواسته است علي ابن ابي طالب عرض كرد: يا رسول الله چگونه آن ها را بخوانيم؟ فرمود:
و آن دعا اين است:
يا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ، وَ يا ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ، وَ يا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ، و يا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ، وَ يا غِياثَ مَنْ لا غِياثَ لَهُ، وَ يا كَنْزَ مَنْ لا كَنْزَ لَهُ، وَ يا عِزَّ مَنْ لا عِزَّ لَهُ، يا كَريمَ الْعَفْوِ، يا حَسَنَ التَّجاوُزِ، يا عَوْنَ الضُّعَفاءِ، يا كَنْزَ الْفُقَراءِ، يا عَظيمَ الرَّجاءِ، يا مُنْقِذَ الْغَرْقى، يا مُنْجِىَ الْهَلْكى، يا مُحْسِنُ، يا مُجْمِلُ، يا مُنْعِمُ، يا مُفْضِلُ،
اي تكيه گاه آن كه تكيه گاهي ندارد، اي اندوخته آن كه اندوخته اي ندارد، اي پشتيبان آن كه پشتيباني ندارد، اي نگاهدار آن كه نگاهداري ندارد، اي فريادرس آن كه فريادرسي ندارد، اي گنج آن كه گنجي ندارد، اي عزّت آن كه عزّتي ندارد، اي كريمانه درگذرنده، اي نيكو گذشت، اي پشتيبان ناتوانان، اي غناي تهيدستان، اي بزرگ مايه اميد، اي نجات دهنده غريقان، اي رهايي بخش هلاك شدگان، اي احسان كننده، اي زيبايي بخش، اي نعمت ده، اي عطابخش،
اَنْتَ الَّذى سَجَدَ لَكَ سَوادُ اللّيْلِ، وَ نُورُ النَّهارِ، وَ ضَوْءُ الْقَمَرِ، وَ شُعاعُ الشَّمْسِ، وَ حَفيفُ الشَّجَرِ، وَ دَوِىُّ الْماءِ، يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ، لا اِلهَ إلّا اَنْتَ، وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ، يا رَبّاهُ، يا اَللّهُ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ افْعَلْ بِنا ما اَنْتَ اَهْلُهُ.
تويي آن كه سياهي شب و روشني روز و پرتو ماه و شعاع خورشيد و وزش باد در درخت و صداي آب برايت سجده كرد، اي خدا، اي خدا، اي خدا، معبودي جز تو نيست، يگانه و بي شريكي، اي پروردگار، اي خدا، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با ما آنچه شايسته آني انجام ده.
پس از دعا هرچه حاجت دارى درخواست كن.
مؤلف گويد: و نيز براى گشايش مشكلات و رفع گرفتارى، و برطرف شدن غم و اندوه، تداوم بر اين ذكر كه حضرت جواد عليه السّلام تعليم فرموده بسيار سودمند است:
يَا مَنْ يَكْفِى مِنْ كُلِّشَىءٍ وَلا يَكْفى مِنْهُ شَىءٌ اِكْفِنى ما اَهَمَّنِى
اى آن كه از هر چيز كفايت كند و از او چيزى كفايت نكند، كارهاى مهمّ مرا كفايت فرما.
گردآوري: بخش مذهبي بيتوته
منبع:
hawzah.net
erfan.ir