مشکلات مالی ملوان و حقوق عقب‌افتاده محمد احمدزاده باعث شده تا این مربی همراه بازیکنان به شهرهای دیگر نرود و این مسیر را با کامیون و باری که تحویل‌اش داده شده طی کند. اتفاقی عجیب در فوتبال ایران که در لیگ یک و تیمی قدیمی و ریشه‌دار رخ داده. احمدزاده اما در این شرایط هم کار می‌کند، انرژی می‌گذارد و روی نیمکت ملوان می‌نشیند. این تلاش او نتیجه هم داده و ملوان از منطقه خطر فاصله گرفته و به میانه‌های جدول رسیده. برای انجام این کار سخت، آیا دلیلی جز عرق به ملوان وجود دارد؟

مربیگری شغل سخت و طاقت‌فرسایی است. یک مربی به تمام ساعت‌های شبانه‌روز نیاز دارد تا تیم حریف را آنالیز کند، بازیکنان خود را بیشتر بشناسد و روی تاکتیک‌هایی کار کند که قرار است در تمرین مورد آزمایش و استفاده قرار بدهد. در فوتبال جهان گاهی مصاحبه‌هایی می‌بینیم که مثلا پپ گواردیولا در طول شبانه‌روز حتی وقت هم کم می‌آورد تا بهترین تصمیم‌ها را برای تیمش بگیرد. در همین جام ملت‌های آسیا هم شاهد بودیم که کارلوس کی‌روش حتی در نیمه‌های شب گروه فنی خود را صدا می‌زد تا روی بازی‌ حریفان تیم ملی فکر کنند و بهترین آنالیزها و تاکتیک‌ها را در نظر بگیرند.

تیم‌ها - بخصوص در دسته‌های پایین‌تر- آنقدر مشکل مالی و ساختاری دارند که یک مربی بیشتر انرژی خود را صرف حل آنها می‌کند. نمونه‌اش را می‌توانیم این روزها در ملوان ببینیم. محمد احمدزاده که از نظر فنی مربی مورد اعتماد همه هواداران فوتبال در انزلی است اما گاهی ساعت‌ها از بازیکنانش دور می‌شود تا مشکلات مالی باشگاه به چشم نیاید.

شاید در هیچ‌ کجای جهان نمونه‌ای مانند احمدزاده ندیده باشیم. آیا شما مربی می‌شناسید که همراه سایر بازیکنان به شهرهای دیگر نرود و در طول سفر کنار آنها نباشد؟

پاسخ شما قطعا منفی است چون تمام مربیان، از تمرین گرفته تا فرودگاه و هنگام پرواز کنار بازیکنان حضور دارند و از آخرین وضعیت روحی و روانی آنها کاملا آگاهند. درباره محمد احمدزاده این مساله صدق نمی‌کند.

این مربی که اواسط نیم‌فصل اول لیگ یک هدایت ملوان را بر عهده گرفت و جانشین فرهاد پورغلامی شد، به دلیل پرداخت نشدن مطالبات مجبور است جدا از بازیکنان و اعضای کادر فنی به شهرهای مختلف برود و این مسیر را با کامیون شخصی و باری که تحویلش داده شده، طی کند.

حدود ۵ ماه از حضور محمد احمدزاده در ملوان می‌گذرد اما او تنها حقوق یک ماه را از این باشگاه دریافت کرده و در ماه‌های بعدی هرگز ریالی به او پرداخت نشده است. به همین دلیل این مربی مجبور است برای حضور در شهرهایی که ملوان آنجا بازی می‌کند، باری را تحویل بگیرد و آن را در منطقه مورد نظر تحویل بدهد و بعد به اردوی ملوان برود و این تیم را هدایت کند.

برای بازی مقابل قشقایی در شیراز، احمدزاده برای نخستین بار جدا از بازیکنان به شیراز سفر کرد. او باری را در انزلی تحویل گرفت، پشت فرمان کامیون نشست و آن را به شیرازرساند.

سپس به اردوی ملوان رفت و روی نیمکت این تیم نشست. برای برگشت هم او همراه بازیکنان نبود، چون باید با کامیون شخصی به انزلیبرمی‌گشت.

برای بازی مقابل کارون‌اروند خرمشهر هم چنین اتفاق عجیبی رخ داد. احمدزاده از انزلی برای بوشهر بار گرفت، آن را به این شهر رساند و سپس به خرمشهر رفت تا همراه بازیکنان و کادر فنی ملوان باشد. او برای برگشت هم به بندر امام‌خمینی رفت و این شهر را همراه با باری که در اختیار داشت به مقصد انزلی ترک کرد.

محمد احمدزاده اما فقط تمرین ریکاوری بازیکنان ملوان را از دست می‌دهد چون در جاده است و به دلیل مشکلات مالی باشگاه که هرگز آنها را به زبان نیاورده مجبور است امورات خود را با کامیون و باری که از این شهر به آن شهر می‌برد بگذراند.

 این مربی البته در هفته‌های اخیر و حتی با این شرایط سخت هم نتایج خوبی کسب کرده و ملوان را از منطقه خطر نجات داده. تیمی که مربی‌اش را تمام و کمال در اختیار ندارد و البته مدیران باشگاه نیز به این مساله واقف‌اند اما در حل آن ناتوان مانده‌اند.

امیر اسدی