لیبی نشست سران اتحادیه عرب را بایکوت کرد و تقریبا تمامی اعضا بر سر اینکه سوریه دعوت بشود یا خیر دعوا داشتند. با این وجود، لبنان در هوای بارانی پرچم‌های ۲۲ کشور عضو را برافراشت و محله‌هایی را به حالت تعطیل درآورد. چهارمین نشست اقتصادی و اجتماعی اتحادیه عرب با حضور رهبران قطر و موریتانی و وزرایی سطح پایین از دیگر کشورهای عضو تشکیل شد. میشل عون، رئیس‌جمهوری لبنان به‌عنوان میزبان در سخنانی گفت: «امید داشتیم تا این نشست فرصتی برای گردهمایی تمام اعراب شود و هیچ صندلی خالی‌ نماند. با این حال متوجه شدیم که زور موانع غالب شده است.»

در عوض دوربین‌های تلویزیونی در صفی مرتب در جایگاه خالی که با پرچم کوچکی از لیبی مزین شده بود، جای گرفتند و شکاف زیادی میان هیات مصری و لبنانی ایجاد شد. اعضای یک حزب سیاسی لبنان تهدید کرده بودند که اگر لیبیایی‌ها در نشست شرکت کنند، علنا اجازه خروج از فرودگاه را به آنها نخواهند داد. کرسی خالی سوریه هم خودنمایی می‌کرد. این به مساله‌ای پر مجادله تبدیل شده است اما با توجه به اینکه برخی از کشورهای عضو در ماه‌های اخیر سفارتخانه‌هایشان را در دمشق بازگشایی کردند، به‌نظر می‌رسد پیشرفت خوبی در بازگشت دولت سوریه به این اتحادیه صورت بگیرد. البته، این امر قطعا نیاز به اجماعی درون اتحادیه عرب دارد.

اتحادیه عرب به پیشنهاد بریتانیا حین جنگ جهانی دوم تشکیل شد تا روابط میان کشورهای عربی، از مراکش تا عمان را تقویت کند و مساله فلسطین مهم‌ترین ماموریت مشترک آنها شود. این اتحادیه‌ای است که اعضایش را مقابل استعمار و مقابله با اسرائیل بسیج کرده، به میانجیگری در خاتمه جنگ داخلی ۱۵ ساله لبنان کمک کرده و یک طرح صلح اسرائیلی – فلسطینی ارائه داد.

اما درحال‌حاضر، اتحادیه عرب با رقابت‌های منطقه‌ای و اختلاف‌نظرها، شهرتی بسیار ضعیف و وجهه‌ای از ناکارآمدی و اختلال به دست آورده است. رهبران سالخورده آن به خوابیدن در طول جلسات مشهور هستند. در همین سال‌های اخیر، یکی از رهبران اتحادیه عرب تاکید کرد چیزی که اعضای این نهاد در آن اشتراک دارند تنها زبان عربی است. جیمز گلوین، پروفسور تاریخ خاورمیانه در دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: «اساسنامه اتحادیه عرب به‌گونه‌ای نیست که بتواند مشکلات واقعی پیش روی خاورمیانه را مورد رسیدگی قرار دهد. این شامل همه موارد می‌شود، از حکومتداری بد و خشونت سیاسی تا تغییرات آب و هوایی، رشد جمعیت، مراقبت درمانی نامناسب و سیستم‌های آموزشی نادرست.» رامی جی.‌خوری، ستون‌نویس سیاسی مستقر در بیروت که بسیاری از نشست‌های اتحادیه عرب را پوشش داده است، می‌گوید: «نیمی از این کشورها درحال مبارزه با یکدیگر هستند و نیمی دیگر هم یکدیگر را تضعیف می‌کنند.»