به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «مجید کیانی هندی» امروز (یکشنبه 30 دی) در نشست «تحلیل تغییرات ذائقه موسیقی مردم ایران» که در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد، گفت: موسیقی دستگاهی مثل زبان فارسی ما است. در پشت این نوع موسیقی دو هزار یا سه هزار سال فرهنگ غنی وجود دارد. در قرن 2 و 3 هجری شکوفایی تفکر ایرانی اسلامی را شاهد هستیم. اساتید بزرگی مثل فردوسی به وجود می آیند که به آیین و زبان فارسی اهمیت می دهند تا هویت ایرانی مغشوش نشود به خصوص که مغول ها به ایران حمله کرده بودند. فارابی موسیقی الکبیر را می نویسد و نشان می دهد که موسیقی از دوره ساسانی بوده است. ابن سینا رساله ای در مورد علم موسیقی دارد. قطب الدین شیرازی که حکیم سرشناسی است نیز در مورد موسیقی رساله دارد. رسالاتی تا قرن 11 می آید که موسیقی را پایه گذاری می کند و جایگاه موسیقی تثبیت می شود.

رییس گروه موسیقی فرهنگستان هنر اظهار داشت: در خوشنویسی از قرن هشتم به بعد خط نستعلیق به وجود می آید که خطوط را از خطوط اوستایی به دست می آورد. خط نستعلیق آن قدر زیبا و غنی است که برخی خوشنویسان کشورهای دیگر از آن استفاده می کنند. گویی زبان و آیین ما در شاهنامه حفظ شده است. مطابق زبان باید موسیقی خود را نیز حفظ کنیم. 130 مقام داریم که 12 تای آنها مشهور است. عود و قانون به خاطر کثرت در خاورمیانه گمان می شود که عربی هستند، در صورتی که ایرانی هستند و ساز اصیل ایرانی محسوب می شوند.

وی تصریح کرد: اگر شاهنامه کلانی داریم که فردوسی آن را نوشت باید بگوییم که شاهنامه صوتی ما موسیقی دستگاهی است. پایه موسیقی نجوم است. موسیقی دستگاهی را ایرانیان از فاصله بین ستاره ها استخراج کردند. حرکت این موسیقی و ریتم این نوع موسیقی از حرکات سیارات به دست آمده است. موسیقیدانان سراغ پرنده که سمبل فرهی و آزادی است، می روند تا موسیقی را از آن استخراج کنند. این موسیقی همان شعر سعدی و حافظ است. متاسفانه این نوع موسیقی در ذائقه مردم وجود ندارد. این موسیقی را در کنسرت ها کم می شنویم و در صدا و سیما نمی شنویم.

این نوازنده سنتور با بیان اینکه در آموزشگاه ها موسیقی وزیری تدریس می شود، عنوان کرد: جوانانی هستند که در تمام رشته های هنری اعم از نگارگری، معماری و خوشنویسی کار می کنند اما متاسفانه تعدادشان اندک است و حمایتی هم نمی شوند با این کار به طور خودجوش کار می کنند. یکی از نکات مثبت ما این است که گروهی از جوانان به خاطر حفظ هویت های ملی و اسلامی تلاش می کنند. موسیقی ارگانیک همین موسیقی ما ایرانیان است، جای خوشحالی است که جوانانی در تربت جام کار می کنند و کتاب می نویسند اما حمایت نمی شوند و این حمایت نشدن جای تاسف دارد.

این استاد دانشگاه و پژوهشگر با اشاره به اینکه دیگر در رادیوی ما از صدای بنان و تک نوازی های جلیل شهناز خبری نیست، بیان کرد: هر آنچه از رادیو می شنویم موسیقی پاپ است و این بسیار در شکل گیری ذائقه موسیقی مردم اثرگذار است. استادانی مانند برومند، امیرقاسمی، هرمزی و فروتن را کسی نمی شناسد چون اینها در رسانه ها جایی ندارند، این اساتید یا باید عزلت گزینند یا باید موسیقی خود را مردم پسند کنند.

کیانی هندی خاطرنشان کرد: در کلاس های موسیقی، جوانان از شهرهای دور و نزدیک می آیند، از چابهار، بوشهر تا موسیقی اصیل را یاد بگیرند. برخی از آنها هفته ای یک بار و بعضی به خاطر مشکلات ماهی یک بار می آیند. این جوانان احساس می کنند که باید موسیقی اصیل ایرانی حفظ شود، هر هنر اصیل و واقعی محدود است و نمی تواند فراگیر شود مگر اینکه جامعه در مردم نسبت به آن هنر شناخت ایجاد کند. وقتی یک نوع موسیقی را تعطیل می کنیم چگونه توقع داریم ذائقه مردم متعالی شود.

رییس گروه موسیقی فرهنگستان هنر اظهار داشت: باب جشنواره موسیقی نواحی باز است، در این نوع موسیقی نمی توان تغییر و تحریفی صورت داد زیرا سریع متوجه می شوند همان گونه که نمی توان در لباس اقوام تغییری داد، برای همین این نوع موسیقی حفظ می شود. موسیقی پاپ با وجود ماهواره ها در روستاها رسوخ کرده و اگر متوجه نباشیم ذائقه مردم نواحی هم خراب می شود و گرایش موسیقی پاپ پیدا می کنند.