شناسهٔ خبر: 30679750 - سرویس ورزشی
نسخه قابل چاپ منبع: طرفداری | لینک خبر

گروه های بی هیجان و افت جذابیت در پی اصرار AFC به افزایش تعداد تیم های جام ملت های آسیا

علی پشابادی

صاحب‌خبر -

یکی از تبعات اصرار بر ۲٤ تیمی کردن تورنمنت جام ملت های آسیا اختلاف فاحش تیم ها و گپ چشمگیر بین رده های مختلف جدول گروه هاست، به طوری که جدول گروه های  غیر از گروه های یک و دو به شکل ۹، ٦، ۳ و صفر (9-6-3-0) امتیازی بود که خود گویای این شکاف قابل توجه است. یعنی تیمی هست قطعا به همه می بازد و تیمی هم هست همه رو می برد. تیم های درجه دو هم اینقد از تیم درجه ۳ سرترندکه راحت می برد و دوم گروه می شود. تیم درجه ۳ هم مهم نیست به دو تیم قوی گروه باخته باشد، مهم این است که قدرت خودرا بگذارد و تیم درجه ٤  رو شکست دهد و به دور بعد صعود کند. بنابراین راحت هر گروه را می توان به چهار دسته تیم ها تقسیم کرد، تیم مدعی و سرگروه، تیم درجه 2، تیم درجه 3 و تیم قربانی. به عنوان مثال، لبنان (یک از تیمای درجه ۳) علیرغم برد ٤-۱ کره شمالی (تیم قربانی) نمی تواند از عمان (تیمی که خود با اختلاف کم باخت و کمتر کارت زرد گرفت و تیم قربانی گروهش را هم شکست داد) به عنوان رقیب خود در بهترین تیم سوم، گروه های پنج و شش، جلو بزند و صعود کند.

گروه اول و دوم مسابقات، تنها گروهی بودند که به نظر می رسد جذاب تر بازی های پیش رفت و جدول رده بندی آن شکل گرفت. که شاید دلیل آن در گروه اول سر گروه شدن امارات متحده عربی به عنوان میزبان در سید بندی مسابقات بود. در حالی که این تیم، سابقه پر افتخاری در آسیا ندارد و قبل از ورود به تورنمنت رتبه 79 رنکینگ فیفا را داشته است و با سطح پایین تر نسبت به پنج سرگروه دیگر که قدرت های آسیا هستند، کمترین فاصله سرگروه با سایر تیم های گروه را داشت و البته میزبانی بی خطر هم بود. از طرف دیگر، شگفتی هایی هم رخ داد که نخست برد عجیب 4-1 هند مقابل تایلند بود که هند با این نتیجه ارزشمند روز اول، که به نظر می رسید می خواهد معادلات را بر هم بزند؛ اما حتی نتوانست در جایگاه سوم قرار بگیرد تا شانسی داشته باشد و در نهایت ته جدول گروه ایستاد و تایلندی که شوک اخراج مربی در این تیم جواب داد و یک برد و یک مساوی بعد از اخراج مربی خود گرفت؛ و صعود کرد.

گروه دوم با شروع ضعیف استرالیا و شگفتی اردن شکل گرفت شاید جالب ترین گروه مسابقات هم بود به این صورت که اردن برخلاف پیش بینی صدر نشینی را از استرالیا گرفت، اگرچه شاید اردنی های از نتایج تیم خود ذوق زده باشند اما استرالیا با این نتیجه در سمتی از جدول قرار گرفت که تا فینال به ایران و ژاپن (دو رقیب اصلی خود برای قهرمانی) نخواهد خورد. به هر حال اردن هم یک شگفتی شد، سرگروهی با رنک 109 در جدول فیفا.

در سایر گروه ها به جزو گروه چهارم که آقای کیروش روند احتیاطی همیشگی را در پیش گرفت، جدول مسابقات به صورت 9-6-3-0 بود و بدون شگفتی و جذابیت تیم های صعود کننده مشخص شدند و جنگ قرار گرفتن در بین تیم های سوم صعود کننده، فقط در تفاضل گل بود و حتی بین عمان و لبنان، تعداد کارت زرد تیم صعود کننده را مشخص کرد. در گروه ایران علیرغم برتر بودن ایران از نظر قدرت تیمی، رتبه فیفا (29 نسبت به عراق 88)، افتخارات و روند بازی های قبلی همین جام، باز هم شاهد بازی پر از احتیاط از جانب کارلوس کیروش بودیم و نهایتا بدون ضربه در چهارچوب ایران، و در حالی که علیرضا بیرانوند بهترین بازیکن زمین شد، نتیجه صفر-صفر حاصل شد تا شکل 9-6-3-0 در این گروه شکل نگیرد در حالی که حتی ویتنام شجاعانه بازی کرد و با شکست یمن صعود کرد. تنها نکته شاید برتری قطر مقابل عربستان و عوض شدن جای سرگروه در روز آخر درو گروهی رقابت ها بود.

تا اینجا پازل 16 تیم دور یک هشتم نهایی تکمیل شد، با نگاهی به رتبه های تیم در جدول فیفا پی یک طرفه بودن مسابقات می بریم. مستطیل سنتی فوتبال آسیا (ایران 29، کره جنوبی 53، ژاپن 50 و عربستان 69) با اضافه شدن استرالیا (41) صاحب پنج سرگروه شد تا در کنار میزبان تکیلف سید بندی سرگروه ها به راحتی مشخص شود. غیر از رنک های اشاره شده این پنج تیم، 11 تیم بین رنک 74 (سوریه) تا 99 (فلسطین) هستند. یعنی می شد با حضور 16 تیم، با رنک های زیر 100 در رنکینگ فیفا، قرعه های جذابی در چهار گروه انداخت و حساسیت بازی ها و جذابیت تورنمت را حفظ کرد اما AFC، هشت تیم دیگر را اضافه کرد که رنک آن ها بالای 100 بودند به طور مثال، هیچ تیمی در آسیا نیست که رنک آن زیر 120 باشد و در این جام غایب باشد. جالب توجه است غایب بزرگ این جام، تیم تاجیکستان است با رنک 120 فیفا و شاید تایپه (124) که به نظر می رسد ترکمنستان (127) و یمن (135) حق آن ها را خورده باشند!!! این دو تیم با تعداد گل خورده کمتر یا بیشتر، نقش به سزایی در تیم صعود کننده و صدر نشین داشتند! در حالی که در هر تورنمنت بزرگ قاره ای هر دوره یکی از تیتر های خبری کلیک خور، غیبت فلان تیم بزرگ است.

بنابراین به نظر می رسد، تمامی تیم هایی که به عنوان سرگروهی صعود کرده اند، کار راحتی در مرحله بعد هم داشته باشند، به جز قطر و شاید ژاپن که حداقل روی کاغذ، کار سختی در مصاف با عراق و عربستان پیش رو دارند و شاید اولین رقابت حساس و پرهیجان این جام را شاهد خواهیم بود. یعنی با این شکل افزایش تیم ها به 24 تیم، نه تنها هیجان و حساسیتی را در دور گروهی شاهد نبودیم بکله حتی راند اول حذفی هم تحت تاثیر این تصمیم مسولان AFC قرار گرفته است. مگر اینکه شگفتی های فوتبالی بلاخره سر از آسیا هم دربیاورد و تیم های کوچک یقه تیم های نسبتا بزرگ تر را بگیرند که در این حالت هم شاهد، حضور تیم هایی کم نام و نشان در جمع هشت و یا چهار تیم نهایی خواهیم بود. به عنوان نمونه اگر عمان (82)-که صرفا به خاطر باخت هایی با اختلاف کمتر به ژاپن و ازبکستان موفق شده به دور حذفی راه پیدا کند-، بتواند از سد ایران (بهترین تیم قاره) بگذرد، در دور بعد به مصاف برنده چین (76) و تایلند (118) خواهد رفت و تصور کنید یکی ازین سه تیم در نیمه نهایی تورنمنت باشند!

اگرچه حضور تعداد تیم بیشتر و گسترش و فراگیرتر شدن فوتبال، شاید بالا رفتن آمار گل زنی در این مسابقات   (96 گل در دور گروهی-آمار 2.67 گل در هر بازی)، یکی از پی آمده های این تصمیم AFC باشد، اما آنچه که واضح است هیجان و جذابیت تا اینجای حلقه گم شده تورنمنت بوده و با وجود هزینه های هنگفت، شاید سکوهای خالی مسابقات یکی از قابل انتظار ترین پدیده های این جام بوده است. که شاید اگر ایران در این جام نبود میانگین تماشاگر هر بازی بسیار کمتر از این نیز می بود!

 

نظر شما