به گزارش ایسنا، حجت‌الاسلام علی اکبر نوایی در پنجمین نشست سالانه حوزه و دانشگاه در دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی با بیان اینکه علت پیدایش مسائل موجود جدایی عملی دو کانون حوزه و دانشگاه است، اظهار کرد: باید به دنبال راهکار برای حل مسائل و مشکلاتی که در بعد اقتصادی، اجتماعی و ... به وجود آمده، باشیم و اگر این اقدام عملیاتی نشود، به خاطر وجود چالش های موجود در جامعه، بدون شک دو کانون حوزه و دانشگاه در قیامت مورد بازخواست قرار خواهد گرفت.

وی ادامه داد: یکی از قلمروهای مورد بحث ارائه علوم انسانی است که هنوز این مقوله در دانشگاه‌ها به سبک لیبرال و سکولار ارائه می‌شود که در این زمینه این سوال مطرح است که آیا متنی در مسائل اقتصادی، فرهنگی، تربیتی، اجتماعی و... مبتنی بر اندیشه‌ها و باورهای دینی تهیه شده که عاری از نظریات فلان نظریه پرداز غربی باشد؟ قطعه خیر و این یک معضل بزرگ است.

استاد و پژوهشگر حوزه علمیه خراسان گفت: افراد دردمند، باسواد و دلسوز در حوزه و دانشگاه باید اجتماع کنند و با همدلی در حوزه علوم انسانی که از مهمترین بحث‌ها به شمار می‌رود، کار شود؛ لذا در راستای اسلام سازی علوم انسانی باید گام برداریم اما هر یک از دو کانون حوزه و دانشگاه سرش در لاک تربیت خودش است .

وی تاکید کرد: حوزه و دانشگاه باید در راستای اسلامی سازی علوم انسانی با منطق و انطباق تمرکز کنند که علت طرح این موضوع همین است که باید حوزه و دانشگاه هر کدام موضع خود را نسبت به اسلام، نظام اسلامی، ملیت ایرانی و با تکیه بر این ساختار در راه استنباط، استنتاج، انطباق و تطبیق یک حرکت اساسی انجام شود.

نوایی ادامه داد: در این راستا حرکت نیم بندی از سوی حوزه آغاز شده اما به دلایلی وقفه ایجاد شد؛ لذا برای اسلام سازی علوم انسانی در بحث جامع شناسی، اقتصاد، علوم تربیتی، الهیات و... که ترسیم کننده نحوه حرکت جامعه و حکومت است باید منطق انطباق را عملی کنیم. منطق انطباق یعنی اینکه مسائل را به اسلام عرضه کنیم نه اینکه اسلام را به آنها و اشکال روشنفکران حتی آنان که دینی بودند و حتی نماز شب هم می‌خواندند همین بود که می‌خواستند اسلام را با مارکسیسم، لیبرالیسم و... منطبق کنند.

وی اظهار کرد:اگر این منطق، یعنی منطق انطباق را در شورای علمی حوزه و دانشگاه تاسیس کنیم که منطق ما برای شناسایی جهان و انسان برای دستیابی به احکام الهی، عمل به احکام الهی دارای یک جامع مشترک است و هر دو کانون یعنی حوزه و دانشگاه در این جامع مشترک اصرار بورزند.

نوایی اظهار کرد: اسلام با همه چیز بشر انطباق دارد از رفتار فردی و اجتماعی تا صنعت و مدرنیته و... نسبت دارد. مگر ما از غرب چه کم داریم که نظریه پردازی می‌کنند؛ لذا باید حوزه و دانشگاه برای نظریه‌پردازی اقدام کنند. زمانی در دانشگاه‌های اروپا نام بردن از ابن هیثم و سایر دانشمندان ایرانی نشانه علم بالای فرد بود اما امروز چه؟ امروز حوزه دچار فقر در نظریه‌پردازی است و دانشگاه مبنایش نظریات غربی است.باید یک سازماندهی صورت گیرد و ذیل آن یک بسیج علمی بین حوزه و دانشگاه تشکیل و پایگاه نظریه‌پردازی تأسیس شود. امروز مطالبه گری حوزه و دانشگاه نسبت به حاکمیت وجود ندارد.

نوایی بیان کرد: ترسیم آینده ایده آل، یعنی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت که چندین سال است روی آن کار شده دارای ضعف و کاستی است و مبانی، راهکارها و راهبردهای آن دچار مشکلات جدی است.از مسائل مسلم و قطعی که در جامعه ما باور عمیق نسبت به آن وجود دارد، این است که دو کانون علمی در جامعه ما وجود دارد که تأثیر گذار، پیشگام و موثرند و می‌توانند حرکات بزرگی را ایجاد کرده و از آسیب ها و بحران ها گذر کنند که این دو کانون حوزه و دانشگاه هستند.

نوایی افزود: با وجود بحث‌های زیادی که مطرح شد، مشخص است که دغدغه جدی وحدت راهبردی و عمل نسبت به اموری که بین حوزه و دانشگاه است، باید شکل گیرد و در این راستا باید به دنبال راهکار باشیم. اگر صرف مباحث نظری مطرح شود، باید ۴۰ سال دیگر فقط بنشینیم و جلسه برگزار کنیم که این امر عملا آب در هاون کوبیدن است چون به نتیجه برای اجرایی کردن آن نخواهیم رسید.

این استاد و پژوهشگر حوزه علمیه خراسان اظهار کرد: هر سال در چنین روزی گرد هم می‌آییم و مباحثی را به صورت کلی طرح می کنیم اما مطرح کردن نظریات کلی بدون نتیجه گیری و عملیاتی کردن آن موثر نیست بلکه باید نظریات اجرایی شود و در نشست‌های سال‌های آتی نتایج عملی و ملموس آن مطرح شود.

انتهای پیام