از اواسط ماه نوامبر ده‌ها هزار نفر در فرانسه که به «جلیقه زردها» معروف شدند و در اعتراض به سیاست‌های دولت ماکرون تظاهرات کردند. چند روز پیش، رئیس جمهور فرانسه با اعلام وضعیت اضطراری اقتصادی در فرانسه، تاکید کرد: از دولت و پارلمان می‌خواهم هر چه می‌توانند برای بهبود وضعیت زندگی مردم به عمل آورند و با اقدامات قاطع شامل کاهش مالیات به مبارزه با آن می‌روند و افرادی که کمتر از ۲۰۰۰ یورو در ماه درآمد دارند، مشمول مالیات نخواهند شد، برخی از من می‌خواهند که در مالیات بر ثروت تجدید نظر کنم. این به نفع ما نیست. ما نمی توانیم به عقب برگردیم.

تظاهرات موسوم به جلیقه زردها ترکیبی از طیف وسیعی از طبقات پایین جامعه و همچنین بخش زیادی از طبقه متوسط در فرانسه است و این‌ها کسانی هستند که از سیاست‌های ماکرون آسیب جدی دیده‌ و قدرت خرید بسیار پایینی دارند. این به دلیل است که سیاست‌های نئولیبرالی و لیبرالی ماکرون باعث شده که این فشار بر طبقات محروم و متوسط وارد شود و ثروتمندان نیز منتفع شوند.

البته سیاست اصلی ماکرون این است که هزینه‌های سرمایه‌گذاری در فرانسه را کم‌تر کند تا رشد اقتصادی بیشتر شود و نرخ بیکاری کاهش پیدا کند، به این علت که فرانسه همیشه از کسر بودجه رنج می‌برد که ناشی از بالا بودن هزینه‌ها است که صرف رفاه اجتماعی شده و مردم فرانسه نیز خواهان بالابودن رفاه اجتماعی بیشتر و کاهش شکاف میان طبقه غنی و فقیر هستند چراکه کسر بودجه نباید از ۳ درصد تولید ناخالص داخلی بیشتر باشد.

رییس جمهور فرانسه به دنبال چنین اتفاقاتی دست به اصلاحاتی زد و سطح حداقل دستمزد را ۱۰۰ یورو بالا برد و اعلام کرد که از افرادی که کمتر از ۲۰۰۰ هزار یورو دریافت می‌کنند، مالیات گرفته نمی‌شود و مالیات اضافه‌کاری را حذف کرد، ولی عده‌ای از معترضین این موارد را کافی ندانسته و خواستار این هستند که دستمزدشان به حداقل ۱۸۰۰ یورو برسد.

موضوع اصلی این است دولت‌های اروپایی مجبورند سیاست‌های تحمیل شده از سوی اتحادیه اروپا را دنبال کنند که بیشتر نیز انقباضی بوده و به طور مثال کسری بودجه از ۳ درصد ناخالص تولید داخلی بیشتر می‌شود، لذا این موضوع موجب شده تا مردم اروپا در این مشکلات مشترک باشند و همه معتقدند بروکراسی که در بروکسل دستور صادر می‌کند از وضعیت معشیتی مردم عادی بی‌خبر است، بنابراین با نارضایتی‌های مشترک در قاره اروپا مواجه هستیم.

از سوی دیگر اگر بخواهیم بحث دخالت آمریکا را مطرح کنیم، ترامپ در همان روزهای ناآرام در فرانسه توییتی زد مبنی بر اینکه «توافق (آب و هوایی) پاریس آنقدرها هم برای پاریس خوب کار نکرده است. در سراسر فرانسه اعتراض‌ و شورش‌ است. مردم (فرانسه) نمی‌خواهند مقادیر هنگفت پول را اغلب به کشورهای جهان سوم بدهند تا شاید آنها از محیط زیست حفاظت کنند. آنها (معترضان فرانسوی) شعار می‌دهند "ما ترامپ را می‌خواهیم". من عاشق فرانسه هستم» و و این موضوع را به توافق بین‌المللی پاریس درباره مقابله با تغییرات اقلیمی مرتبط دانست.

البته به عقیده بسیاری از صاحبنظران جرقه اقتصادی فرانسه از همین موضوع شروع شد، چارچوب سیاست‌های گذار زیست محیطی به سوی انرژی‌های پاکیزه‌تر است که به همین خاطر انتقاد از دولت ماکرون یکی از علل ناخشنودی مردم به پایبند بودن به پیمان آب و هوایی پاریس بود که سپس به افزایش مالیات سوخت رسید و موجی از ناآرامی را در فرانسه ایجاد کرد.

شواهد و قراین که چند روز گذشته و پرده پنجم این اعتراضات نشان می‌دهد که تعداد تظاهرکنندگان به نصف رسیده و از ۱۳۰ هزار نفر، به ۶۶ هزار نفر کاهش پیدا کرده است و این نشانگر این است که زمانی‌که جنبشی بدون رهبر اداره می‌شود به نتیجه نمی‌رسد چراکه از آسیب‌های جنبش بدون رهبر می تواند ریزش شرکت کنندگان باشد و بسیاری از احزاب و گروه‌های سیاسی در فرانسه هم به این نتیجه رسیده‌اند که این اعتراضات به خشونت کشیده شود و ممکن است دامنه آن کاهش یابد، اما در آینده به شکلی دیگر و به بهانه‌ای دیگر بروز پیدا کند.