احسان خراسانی؛ وقتی دیروز قرعه‌کشی مرحله یک شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان اروپا انجام و مشخص شد پاری‌سن‌ژرمن حریفی است که منچستریونایتد باید مقابلش قرار بگیرد، آن دسته از طرفداران خوش‌خیال یونایتد با به یاد آوردن میمیک خاص صورت ژوزه مورینیو بعد از برد در دور گروهی مقابل یوونتوس امیدوار شدند که تیم‌شان با رهبری ژوزه می‌تواند مثل همیشه برای حریفان بزرگ دردسر ایجاد کند. غافل از اینکه یونایتد مدل مورینیو بیشتر از هر یونایتد دیگری دچار یک بیماری مزمن و ناشناخته شده. حتی ناشناخته‌تر از زمانی که دیوید مویس هدایت این تیم را بر عهده داشت. حالا و با گذشت ۲۴ ساعت از قرعه‌کشی دور بعدی یوسی‌ال باشگاه اعلام کرده که مورینیو از هدایت شیاطین‌سرخ برکنار شده. توئیتر رسمی یونایتد برای مورینیو آرزوی موفقیت در آینده را داشته. دقیقا همان آرزویی که مسئولان و طرفداران باشگاه چلسی سه سال قبل برای آقای خاص داشتند. مورینیو سه سال پیش در هفدهمین روز دسامبر از هدایت چلسی برکنار شد و حالا در هجدهمین روز ماه دسامبر امسال توسط مسئولان یونایتد اخراج شده. این بدون شک موفقیتی نیست که هیچکدام از دو باشگاه برای او خواستند. این می‌تواند باتلاقی باشد که تمامی مربیان بعد از فرگوسن در منچستر در آن فرو رفتند و مورینیو بیشتر از هر نمونه مشابه دیگری حالا توان بیرون آمد از آن را ندارد.

کار ژوزه در یونایتد با پیروزی در دیدار فینال جام‌حذفی و ربودن جام قهرمانی از دست لستری‌ها شروع شد. سه بازی اول در لیگ‌برتر با کسب پیروزی مقابل بورنموث، ساوتهمپتون و هال‌سیتی همراه بود تا اینکه دشمن همشهری از راه رسید. باخت مقابل سیتی و به دنبال آن فاینورد و واتفور شروع مسیر پر فراز و نشیب آقای خاص در یونایتد بود. مسیری که تا همین امروز با سختی‌های زیادی برای گلایزرهای متعصب طی شد و حالا رو به یک سراشیبی عجیب قرار گرفته. رسانه‌های انگلیسی از مایکل کریک، دستیار مورینیو، به عنوان گزینه موقت یاد می‌کنند. هیچکس اما نمی‌داند گزینه بعدی چه کسی است؟ در چنین شرایطی بدون شک آمدن و نشستن روی نیمکت یونایتد جرئت زیادی می‌خواهد. این شاید تنها موردی باشد که از آن می‌توانیم برای مطلقا بد نبودن مورینیو صحبت کنیم. در سال‌هایی که لیورپول و سیتی، دو دشمن همیشگی بیشتر از هر دوره دیگری در تاریخ یونایتد را گوشه رینگ انداختند و هرکدام مشتی به صورتش می‌زنند، در اختیار داشتن هدایت این تیم کار اصلا آسانی نیست. هرچند مورینیو طی این چند فصل فقط روی نیمکت می‌نشست و در واقع برنامه خاصی برای تغییر این وضعیت نداشت. در بدترین شرایط که تیم نیاز به برد داشت، همین چند شب پیش کارگردان تلویزیونی را از نشان دادن تصویر ماتا، مارسیال و پوگبا خسته کرد که هر سه روی نیمکت نشسته بودند و در نهایت هم هافبک‌های مورد نظر هیچکدام برای فرار تیم از شکست مقابل لیورپول وارد زمین نشدند.

اینکه مورینیو در همان اولین فصل حضورش به جز قهرمانی جام‌حذفی، قهرمانی اف‌ای‌کاپ را هم بدست آورد و اتفاقا در پایان فصل ۲۰۱۶-۲۰۱۷ قهرمان لیگ اروپا هم شد، شاید برای کم‌توقع‌ترین طرفداران یونایتد هم کافی نباشد. از یک طرف کارنامه درخشان مورینیو در کسب جام‌های مختلف و از طرف دیگر هر ثانیه مرور تیمی که تا سال ۲۰۱۳ تحت هدایت فرگوسن بود، اجازه متوقع نبودن را به یونایتدی‌ها نمی‌دهد.

ساعاتی پیش که خبر اخراج مورینیو به گوش اهالی فوتبال در سرتاسر دنیا رسید، یک بار دیگر این سوال بزرگ در ذهن همه ایجاد شد که آیا با پایان عصر آقای خاص روبرو هستیم؟ سه سال پیش که او از هدایت آبی‌های لندن اخراج شد، این سوال مطرح و حالا تبدیل به یکی از اصلی‌ترین سوژه‌های کارشناسان ورزشی شده. علاوه بر این وضعیت حاکم بر باشگاه بزرگ فوتبال انگلیس هم یکی دیگر از سوژه‌های اصلی است. گری نویل قبل و بعد از اخراج مورینیو بیشتر از اینکه همه چیز را گردن او بیندازد، از عملکرد مدیران باشگاه انتقاد کرده و اعتقاد دارد آنها هفت سال است تیم را به ال خودش رها کردند. دیلی‌میل به کنایه از این نوشته که باشگاه برای اخراج مورینیو فقط یک بیانیه ۶۵ کلمه‌ای و البته ۲۲.۵ میلیون پوند حق فسخ در نظر گرفته. تلگراف هم در این میان ادعا کرده طی ۴۸ ساعت آینده سرمربی بعدی انتخاب خواهد شد. در این میان از تیتر مجله معتبر سان نباید بگذریم. جایی که در آن به کسب ضعیف‌ترین نتایج تاریخ منچستر در ۲۸ سال اخیر اشاره شده. نتایجی که توسط مورینیو کسب شدند. حالا بالاتر از هر اتهامی برای کم‌کاری بازیکنان و یا توهم توطئه همیشگی در ذهن آقای‌ خاص، دنیای فوتبال باید دوباره چند وقت صبر کند و جواب سوال خودش در رابطه با پایان عصر ژوزه را از خودش بگیرد. چراکه با وجود همه انتقادات، او کسی است که هیچوقت توسط هیچکس کنترل و پیش‌بینی نشده.

۴۳۲۵۷