به گزارش "ورزش سه"، فوتبال دوستان ایرانی باتوجه به جدول رده بندی لیگ برتر در چند سال اخیر، اتفاق نظر دارند که پرسپولیس بهترین تیم ایران بوده است. آن ها در لیگ پانزدهم نایب قهرمان شدند و در دو فصل بعدی به عنوان قهرمانی رسیدند. در همین سال ها یک بار به نیمه نهایی آسیا صعود کردند و امسال هم تا آستانه قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا نیز پیش رفتند. اما با این حال در همین سال ها تعداد اعتصاب های بازیکنان پرسپولیس از تعداد انگشتان یک دست بیشتر شده بوده و هر سال 2-3 مرتبه سرخ ها به خاطر عدم تعهد باشگاه به پرداخت حقوق و پاداششان در تمرین حضور پیدا نمی کنند. در حالی که اگر فوتبال روند طبیعی خود را طی می کرد، پرسپولیس اکنون باید در رونق اقتصادی می‌بود و ستاره های جدیدی را جذب می کرد اما به دلیل شرایط فوتبال ایران چنین امری محقق نشده است.

یک مقایسه ساده با لیگ انگلستان

اگر قرار به پیشرفت باشد، مقایسه باید با بهترین ها انجام بگیرد و این قیاس مع الفارغ نیز نخواهد بود. فصل گذشته تیم منچستریونایتد نایب قهرمان لیگ جزیره، 32.7 میلیون پوند درآمد از حق پخش تلویزیونی داشت، 36.7 میلیون پوند بابت نایب قهرمانی اش دریافت کرد و 80.4 میلیون پوند نیز به عنوان حق برابر دریافت کرد تا با درآمدزایی حدودا 150 میلیون پوندی از یک فصل لیگ داخلی، پردرآمدترین تیم لیگ جزیره باشد!

حالا شاید بد نباشد قهرمان دو فصل اخیر لیگ ایران شفاف سازی کند که در دو سال اخیر بابت قهرمانی در لیگ و حق پخش تلویزیونی چه میزان دریافتی داشته است؟!

درآمدزایی از جیب هواداران

در چند فصل اخیر پرسپولیسی ها علی رغم اعتصاب های فراوان، وضعیتی بهتر از سال های نخستین دهه 90 داشتند. دلیلش ورود مدل جدیدی از اسپانسرینگ است که از هواداران مقداری را بابت پیامک دریافت می کند، بخشی از آن را به خاطر خدمات خودش بر می دارد و باقی را به باشگاه می دهد! باتوجه به ازدیاد طرفداران تیم های پرسپولیس و استقلال و همچنین وضعیت خوب نتیجه گیری این دو تیم، هواداران در چند سال اخیر وارد گود شده اند و به نوعی منابع مالی باشگاه را تامین کرده اند. البته در این میان کلید واژه های تبعیض، تخصیص حق به تیم دیگر، پیش خور کردن و... محل مناقشه بین هواداران دو تیم و مدیران بوده است.

این در حالی است که در همه جای دنیا اسپانسرها بابت تبلیغاتی که روی پیراهن، در ورزشگاه و... انجام می دهند، مبلغی را به باشگاه پرداخت می کنند که این مبلغ هیچ ارتباطی با سود اسپانسر از این تبلیغات ندارد. حتی اگر تبلیغ در تیم مورد نظر بازدهی خاصی برای اسپانسر نداشته باشد، بازهم آن شرکت ملزم به پرداخت هزینه ای است که با باشگاه توافق کرده. البته امکان دارد آن ها با اعطای شرایط خاص به هواداران تیم، سود خود را افزایش دهند اما این سود جانبی بین اسپانسر و باشگاه می باشد.

حق پخش تلویزیونی؛ خیلی ها منتظرند

حق پخش تلویزیونی مهم ترین رکن درآمد باشگاه ها می باشد اما در ایران چنین چیزی وجود ندارد. در جای جای دنیا معمولا تلویزیون های خصوصی برای خرید حق پخش با هم رقابت می کنند اما باتوجه به نبود تلویزیون خصوصی در ایران، باشگاه ها، سازمان لیگ و فدراسیون ملزم به توافق با صداوسیما هستند. البته صداوسیما نیز اعتقاد دارد با این وضعیت بودجه نمی تواند باشگاه ها را از لحاظ مالی تامین کند اما باشگاه ها نیز از آن طرف می گویند صداوسیما باید آن ها را در درآمد تبلیغاتی اش شریک کند.

اما مسئله مهم این است که تلویزیون های اینترنتی که در این سال ا رواج قابل توجهی داشته‌اند، حالا منتظر هستند تا شاید بتوانند با خرید حق پخش مسابقات داخلی ایران، شرایط را تغییر دهند. البته سوال مهم تر این است که آیا هواداران فوتبال در ایران برای تماشای بازی های تیمشان حاضرند مبلغی را پرداخت کنند یا خیر؟!

قانونی که عجیب است و غریب!

چند سال پیش قانونی در مجلس به تصویب رسید که طبق آن وزارت ورزش به عنوان مالک باشگاه های سرخابی اجازه ندارد بودجه به این دو باشگاه اختصاص دهد! این در حالی است که مثلا در فوتبال عربستان که شباهت زیادی به ایران دارد، ترکی آل شیخ وزیر ورزش عربستان به عنوان مالک چند تیم لیگ برتری، هر بار که نیاز باشد وارد عمل می شود و مشکلات مالی را برطرف می کند. اما اینجا نه وزیر و نه اعضای هیئت مدیره مسئولیتی در این قبال ندارند! البته در همه جای دنیا درآمدزایی از فوتبال صورت می گیرد و کمتر کسی پول خودش را به فوتبال می آورد اما باید به راه های موجود برای کسب درآمد در تمام دنیا نیز توجه داشت. حالا سوال پرسپولیسی ها و استقلالی ها این است که وزارت ورزش که بودجه دو باشگاه را نمی دهد، چرا باید مدیران باشگاه را تعیین کند؟ و چرا در این سال ها باشگاه ها را به بخش خصوصی واگذار نکرده است؟

همه این کار به کنار، چرا فینال آسیا کارساز نبود؟

پرسپولیس از فینال آسیا 2 میلیون دلار درآمدزایی کرد و در طول دوره مسابقات نیز یک میلیون دلار به جیب زد اما این مبلغ هنوز به دست سرخ ها نرسیده است. دلیل این امر تحریم های بانکی علیه ایران هستند که حالا تاثیر خود را در کوچکترین مسائل فوتبالی نیز می گذارند. اگر پرسپولیس این 2 میلیون دلار را می گرفت، حالا علاوه بر این که به تعهدات خود در قبال بازیکنان و مربیان عمل می کرد، می توانست حضور پرقدرتی در بازار نقل و انتقالات داشته باشد. اما واقعا چرا جدا از حق پخش، بلیت فروشی، تبلیغات محیطی و... حضور در فینال آسیا هم به کار پرسپولیس نیامد؟ به این سوال با این پیش فرض پاسخ دهید که پرسپولیس در بازی های آخر لیگ قهرمانان درآمدی نجومی هم از بلیت فروشی داشت...