مصطفی رحماندوست در مراسم تجلیلش در جشنواره قصه‌گویی گفت: برخلاف ذهنیتی که وجود دارد و برخی فکر می‌کنند قصه‌گویی فقط در گذشته رواج داشته باید بگویم که اتفاقاً قصه‌گویی هنوز هم در جامعه رواج دارد.
مراسم نخستین روز از بیست و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی روز گذشته در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد و طی آن در مراسمی از مصطفی رحماندوست که پدر معنوی این جشنواره و به نوعی بنیانگذار آن به شمار می‌رود، تجلیل شد.
رحماندوست در سخنان خود در مراسم تجلیل عنوان داشت: ۴۰ سال قبل من به فکر قصه‌گویی افتادم و به این نتیجه رسیدم که این ماجرا را در ایران سر و سامانی بدهم. در دانشگاه علامه طباطبایی برای این موضوع درسی دو واحدی ایجاد کردم و وقتی دیدم منبعی برای مطالعه در این زمینه نیست، اولین کتاب را درباره اصول این کار نوشتم که کتاب خوبی نبود و بعد از سه نوبت تجدید چاپ انتشارش متوقف شد و دیگر هم فرصت نکردم تا آن را بازنگری کنم. من به قصه‌گویی فکر کردم، چون مقدمه مطالعه بیشتر است. برخی از کتاب‌هایی هم که در این زمینه در ایران ترجمه شد از خارج از کشور من خریدم و به آقای چینی‌فروشان دادم تا در کانون ترجمه و منتشر شود.
وی در ادامه در اظهاراتی عجیب گفت: امروزه برخی از خبرنگار‌های فلان فلان‌شده! وقتی می‌خواهند مصاحبه کنند سؤال می‌کنند که چرا وضعیت قصه‌گویی مانند سابق نیست و رواج ندارد؟ در واقع می‌خواهند حرف در دهان بگذارند. من می‌گویم که اتفاقاً خیلی هم رواج دارد و خیلی بیشتر از قبل هم رایج است. در دنیا هم همین است. قصه‌گویی در دنیا امروزه امری فراگیر شده و البته ما در ایران ظرفیت زیادی برای آن داریم. اتفاقات امروز کشور ما در زمینه قصه‌گویی در گذشته سابقه نداشته و ما صاحب یک جشنواره بین‌المللی برای این مسئله هستیم.
این شاعر و نویسنده در پایان از رونمایی از ایده تازه خود با عنوان قصه‌گویی تعاملی در جشنواره سال جاری قصه‌گویی و در قالب کارگاه خبر داد.
در بخش دیگری از این مراسم غلامرضا امامی نیز در سخنانی عنوان کرد: از من خواسته شده که درباره ۵۰ سال دوستی‌ام با رحماندوست در پنج دقیقه صحبت کنم. مایلم یاد کنم از شاعرانی که برای کودکان شعر سروده‌اند و یاد کنم از محمدطا‌ها کودک شهید اهوازی. تصویر او را که امروز در اینجا دیدم متوجه شدم داعشیان هرگز شعر نخوانده‌اند. هرگز جهان را زیبا ندیده‌اند. بوی گلی به وجد نیاوردتشان. در چشم آن‌ها چیزی جز خشم و خون نیست و شعر در مقابل آن‌ها می‌خواهد به جهان رنگ بدهد.
وی ادامه داد: رحماندوست شاعر است و شاعران به جهان می‌افزایند. شاعران جهان را زیبا می‌سازند و شاعری، چون او از غم‌ها می‌کاهد و به شادی‌ها می‌افزاید. اگر کودکان شادی را در زندکی نبینند از زندگی و زندگان در بزرگسالی انتقام خواهند گرفت.
رحماندوست زندگی را آسان می‌گیرد و فضا‌های تازه‌ای در آن برای ما ترسیم می‌کند. از او می‌خواهم بیشتر شعر بگوید و از خدا هم همین را می‌خواهم. از او می‌خواهم زندگی را برای ما زیباتر ترسیم کند.
فریدون عموزاده خلیلی نیز در ادامه این مراسم در سخنانی عنوان کرد: وقتی از آقای رحماندوست صحبت می‌کنیم از که صحبت می‌کنیم. از یک داستان‌نویس؟ از یک مترجم؟ از یک معلم؟ او همه اینهاست و هیچ کدام از این‌ها نیست. آدم‌های معمولی از امکان دنیا استفاده می‌کنند و آدم بهتر آدمی است که بهتر از دنیا استفاده کند. شاعران به دنیای ما زیبایی اضافه می‌کنند و برای این‌کار از تخیل و تجربه‌شان بهره زیادی می‌برند. ارزش یک شاعر و قصه‌نویس نیز در همین مسئله است؛ در میزان توانایی او در زیباتر کردن دنیای پیرامون ما.
وی ادامه داد: کار نویسنده و شاعر کاری است که آفریننده جهان ما کرده است. شاعر و نویسنده‌ای مانند رحماندوست صاحب آثاری است که هر یک گوشه‌ای تازه به جهان ما می‌افزاید و این یعنی شاعر و نویسنده‌ای مثل رحماندوست بیشتر از یک انسان معمولی به گردن ما حق دارد.
مراسم نخستین روز از بیست و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی روز گذشته در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد و طی آن در مراسمی از مصطفی رحماندوست که پدر معنوی این جشنواره و به نوعی بنیانگذار آن به شمار می‌رود، تجلیل شد.
رحماندوست در سخنان خود در مراسم تجلیل عنوان داشت: ۴۰ سال قبل من به فکر قصه‌گویی افتادم و به این نتیجه رسیدم که این ماجرا را در ایران سر و سامانی بدهم. در دانشگاه علامه طباطبایی برای این موضوع درسی دو واحدی ایجاد کردم و وقتی دیدم منبعی برای مطالعه در این زمینه نیست، اولین کتاب را درباره اصول این کار نوشتم که کتاب خوبی نبود و بعد از سه نوبت تجدید چاپ انتشارش متوقف شد و دیگر هم فرصت نکردم تا آن را بازنگری کنم. من به قصه‌گویی فکر کردم، چون مقدمه مطالعه بیشتر است. برخی از کتاب‌هایی هم که در این زمینه در ایران ترجمه شد از خارج از کشور من خریدم و به آقای چینی‌فروشان دادم تا در کانون ترجمه و منتشر شود.
وی در ادامه در اظهاراتی عجیب گفت: امروزه برخی از خبرنگار‌های فلان فلان‌شده! وقتی می‌خواهند مصاحبه کنند سؤال می‌کنند که چرا وضعیت قصه‌گویی مانند سابق نیست و رواج ندارد؟ در واقع می‌خواهند حرف در دهان بگذارند. من می‌گویم که اتفاقاً خیلی هم رواج دارد و خیلی بیشتر از قبل هم رایج است. در دنیا هم همین است. قصه‌گویی در دنیا امروزه امری فراگیر شده و البته ما در ایران ظرفیت زیادی برای آن داریم. اتفاقات امروز کشور ما در زمینه قصه‌گویی در گذشته سابقه نداشته و ما صاحب یک جشنواره بین‌المللی برای این مسئله هستیم.
این شاعر و نویسنده در پایان از رونمایی از ایده تازه خود با عنوان قصه‌گویی تعاملی در جشنواره سال جاری قصه‌گویی و در قالب کارگاه خبر داد.
در بخش دیگری از این مراسم غلامرضا امامی نیز در سخنانی عنوان کرد: از من خواسته شده که درباره ۵۰ سال دوستی‌ام با رحماندوست در پنج دقیقه صحبت کنم. مایلم یاد کنم از شاعرانی که برای کودکان شعر سروده‌اند و یاد کنم از محمدطا‌ها کودک شهید اهوازی. تصویر او را که امروز در اینجا دیدم متوجه شدم داعشیان هرگز شعر نخوانده‌اند. هرگز جهان را زیبا ندیده‌اند. بوی گلی به وجد نیاوردتشان. در چشم آن‌ها چیزی جز خشم و خون نیست و شعر در مقابل آن‌ها می‌خواهد به جهان رنگ بدهد.
وی ادامه داد: رحماندوست شاعر است و شاعران به جهان می‌افزایند. شاعران جهان را زیبا می‌سازند و شاعری، چون او از غم‌ها می‌کاهد و به شادی‌ها می‌افزاید. اگر کودکان شادی را در زندکی نبینند از زندگی و زندگان در بزرگسالی انتقام خواهند گرفت.
رحماندوست زندگی را آسان می‌گیرد و فضا‌های تازه‌ای در آن برای ما ترسیم می‌کند. از او می‌خواهم بیشتر شعر بگوید و از خدا هم همین را می‌خواهم. از او می‌خواهم زندگی را برای ما زیباتر ترسیم کند.
فریدون عموزاده خلیلی نیز در ادامه این مراسم در سخنانی عنوان کرد: وقتی از آقای رحماندوست صحبت می‌کنیم از که صحبت می‌کنیم. از یک داستان‌نویس؟ از یک مترجم؟ از یک معلم؟ او همه اینهاست و هیچ کدام از این‌ها نیست. آدم‌های معمولی از امکان دنیا استفاده می‌کنند و آدم بهتر آدمی است که بهتر از دنیا استفاده کند. شاعران به دنیای ما زیبایی اضافه می‌کنند و برای این‌کار از تخیل و تجربه‌شان بهره زیادی می‌برند. ارزش یک شاعر و قصه‌نویس نیز در همین مسئله است؛ در میزان توانایی او در زیباتر کردن دنیای پیرامون ما.
وی ادامه داد: کار نویسنده و شاعر کاری است که آفریننده جهان ما کرده است. شاعر و نویسنده‌ای مانند رحماندوست صاحب آثاری است که هر یک گوشه‌ای تازه به جهان ما می‌افزاید و این یعنی شاعر و نویسنده‌ای مثل رحماندوست بیشتر از یک انسان معمولی به گردن ما حق دارد.
نظر شما