به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری آنا، با ظهور پدیده‌ای به نام استارت آپ، مدل‌های اقتصادی و فعالیت بازار سنتی در بسیاری حیطه‌ها دچار تغییراتی شد که در آغاز نمی‌شد به موفقیت آن‌ها چندان امیدوار بود اما گذر زمان و مدیریت خلاقانه این کسب‌وکارها ثابت کرد که آینده تجارت در دستان همین شرکت‌هاست. عده‌ای از تجار قدیم معتقدند که شاید دنیای نرم‌افزار در حال خوردن اقتصاد جهان باشد، اما برخی صنایع جایی در دنیای نرم‌افزار ندارند اما به قول رئیس کمپانی مرسک دانمارک که دریکی از همایش‌های مدیریتی خود گفت: «هر چیزی که بتواند دیجیتالی شود، دیجیتالی می‌شود.»
در واقع باید بدانیم اینترنتی‌شدن بسیاری از تجارت‌ها برکسی پوشیده نیست و نمی‌توان جلوی آن را گرفت.ورود استارتاپ‌ها به ایران برخلاف سایر تکنولوژی‌ها که بسیار دیر به ایران می‌رسند، چندان با وقفه همراه نبود و افراد موفق دنیا‌دیده به‌سرعت طرح‌ها و ایده‌های خود را در کشور به اجرا گذاشتند. ایده‌هایی که برخی از آن‌ها با سنگ‌تراشی و مخالفت بازار سنتی و یا بخش دولتی همراه شده ولی کماکان در بازار تجارت نقش بسزایی را ایفا می‌کنند.
حمل‌ونقل اینترنتی و سامانه‌های هوشمند این حوزه جزو ملموس‌ترین استارت‌آپ در بین آحاد جامعه هستند که موفقیتی مضاعف نسبت به برخی استارتآپها داشته و در قالب‌های گوناگون توسط تیم‌های بزرگ و کوچک احداث‌شده اما تنها تعداد معدودی از آن‌ها به موفقیت دست‌یافته‌اند. از نظر کارشناسان اشباع این‌گونه استارتآپها یکی از دلایل عدم موفقیت موارد جدید فعال در حوزه حمل‌ونقل مسافر به‌صورت اینترنتی است و کمتر کسی به تحولی اساسی در چنین سامانه‌هایی فکر می‌کند.
حمل‌ونقل بار (لجستیک)، نه خرده‌باری که توسط پیک‌های موتوری آنلاین جابه‌جا می‌شود، از دیرباز در اقتصاد ملی و بین‌المللی کشورها از اهمیت خاصی برخوردار بوده است بااین‌حال این بخش مهم با چالش‌هایی از قبیل عدم یکپارچگی، شفافیت، نظارت و ناکارآمدی بر کالاها مواجه است. شرکت‌های بزرگ‌سال‌هاست از این مشکلات رنج می‌برند و به‌نوعی اسیر سیستم نه‌چندان کارآمد حمل‌ونقل شرکت‌های سنتی شده و به‌ناچار در نظام کاری آن‌ها می‌چرخند.
با توجه به رقابتی‌شدن بازار در سال‌های اخیر حوزه لجستیک نیز خارج از این رقابت نبوده و در ابعاد بین‌المللی شاهد تحولات شگرفی بوده است. کم‌کم با تحولات بازار نیاز به ارتقای کیفیت خدمات، جهانی‌سازی و توسعه فناوری اطلاعات باعث شکل‌گیری استارت‌آپ‌هایی شد که به دنبال حذف واسطه‌ها، تسهیل فرایند سفارش و ایجاد ارتباط مستقیم بین مشتری و موسسه‌های ترابری شدند.
البته تقریباً نیمی از تلاش‌های صنعت حمل‌ونقل کالا برای مدرنیزه شدن از سال ۱۹۹۸، با شکست همراه بوده و مشکل اینجا بود که کمپانی‌ها نمی‌دانستند علاوه بر تغییر تکنولوژی، باید رویه تجاری خود را نیز تغییر دهند. اما حالا دوره و زمانه متفاوتی است و فعالان این حوزه، راهکارهای دیجیتالی تازه‌ای برای بقا در این بازار به‌شدت رقابتی یافته‌اند. تغییرات به حدی جامع و کامل بوده که غول‌های سرمایه‌گذاران سیلیکون ولی، روی موفقیت روزافزون این موضوع شرط بسته‌اند و معتقدند که استارتآپها، قادر به حل مشکل صنعت حمل‌ونقل خواهند بود.
سازمان ملل متحد تخمین می‌زند که حداقل ۹۰ درصد از اجناس فیزیکی، پیش از رسیدن به مقصدشان سفری در کانتینر را پشت سر می‌گذارند. تا همین اواخر، مؤسسات ترابری، بخش اعظمی از تجارت خود را به همان شکلی مدیریت می‌کردند که برای چند دهه مدیریت کرده بودند: با استفاده از اسپردشیت، ایمیل و تماس‌های تلفنی اما همان‌طور که گفته شد آن روزها دیگر به پایان رسیده و تنها در طول سال ۲۰۱۶ میلادی، سرمایه‌گذاران از بیش از ۲۴۵ استارت‌آپ فعال در حوزه ترابری بار و مدیریت زنجیره تأمین حمایت مالی کردند؛ گزارش‌ها نیز نشان می‌دهد که میزان این حمایت مالی، برابر با رقم رکوردشکن ۴ میلیارد دلار بوده است. بنابر آمارهای وب‌سایت AngelList، هم‌اکنون ۴۲۰ استارت‌آپ ترابری در سراسر جهان وجود دارد که البته تمام آن‌ها فعالیت بین‌المللی ندارند و صدها شرکت دیگر هم درزمینه‌های لجیستیک (مدیریت جریان کالا، اطلاعات یا هر منابع دیگری) و مدیریت زنجیره تأمین فعالیت دارند.
گرچه مدیریت سنتی کالا به‌سرعت در حال سرسپاری به انبارهای رباتیک، کامیون‌های خودران و سرویس‌های آنی مانند اوبر، DoorDash و آمازون پرایم هستند، جهان نه‌چندان دل‌فریب حمل‌ونقل بین‌المللی، همچنان مانند کلافی سردرگم باقی‌مانده است. تبادلات مالی و روند ترابرد یک کالا، می‌تواند ۲۸ مرحله گوناگون داشته باشد و بسیاری از این تعاملات، همچنان از طریق ایمیل، تلفن و درون دادهای دستی انجام می‌شوند و کاغذبازی‌های فراوانی دارند. اما استارتآپها مشغول شناسایی فرصت‌ها هستند.
اگر حق با این استارتآپها باشد، میزان مبادلات بین‌المللی به شکل چشمگیر افزایش خواهد یافت.کانتینرها، به‌نوبه خود مثال جالبی هستند. این جعبه‌های فلزی استاندارد، هزینه‌های ارسال را کاهش دادند و باعث افزایش ۷۰۰ درصدی مبادلات بین‌المللی طی ۲۰ سال اخیر شده‌اند. کانتینرها در عرض چند دهه، سبب شدند تا تعداد محصولات جدیدی که وارد کشورهایی مانند آمریکا می‌شوند، تا ۴ برابر افزایش پیدا کند.
از طرف دیگر، تولیدکنندگانی که تنها مزیتشان نسبت به رقبا، نزدیکی به بنادر بود، تجارت خود را در معرض خطر دیدند. به‌عنوان‌مثال مالزی به ناگاه می‌تواند به رقیبی جدی برای نیویورک تبدیل شود. تا پایان قرن بیستم، بازارهای خالص محلی، پدیده‌ای نادر بودند.
نرم‌افزارها و استارت‌آپ‌های تازه هم به همین شکل قادر به افزایش بهره‌وری و کاهش تأخیر در صنعتی هستند که هرسال، کانتینرهایی به ارزش ۱۸۰ میلیون دلار به سراسر جهان می‌فرستد.*
*نویسنده: سیدمحمد میرانی، عضو کمیسیون توسعه حمل‌ونقل اتاق بازرگانی ایران
انتهای پیام/4094/
نظر شما