صاحب‌خبر - محمد عنبرسوز - همکاری دو برادر در تولید یک اثر تصویری در جهان مرسوم است و نمونه‌هایی مانند برادران کوئن و برادران داردن دارد. در ایران هم برادران جلیلوند و برادران محمودی جزو فیلم سازان موفق سال‌های اخیر محسوب می‌شوند که آثار نسبتاً مهمی هم خلق کرده‌اند. فیلم‌های «شکستن همزمان بیست استخوان» (با نام بین‌المللی «رونا، مادر عظیم») از برادران محمودی و «بدون تاریخ، بدون امضا» از برادران جلیلوند امسال به عنوان نماینده دو کشور افغانستان و ایران در مراسم اسکار شرکت خواهند کرد. برادران محمودی شکستن همزمان بیست استخوان نوید و جمشید محمودی دو برادر متولد افغانستان و مقیم ایران هستند. برادران محمودی از سال‌های دور با دستیاری در مجموعه‌های تلویزیونی و برنامه‌های ترکیبی و ساخت تله‌فیلم فعالیت شان را آغاز کردند و به مرور تا سطح اول فیلم سازی بالا آمدند. اما مهم‌ترین آثار این دو برادر در سال‌های اخیر رونمایی شده است. برادران محمودی از سال 92 با «چند متر مکعب عشق»، وارد بخش مهم زندگی هنری‌شان شدند. این فیلم سیمرغ بلورین بهترین فیلم بخش نگاه نو را در سی‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به دست آورد. محمودی‌ها سپس فیلم «رفتن» را با بازی دو بازیگر کمترشناخته‌شده ساختند که مسئله مهاجرت را مورد توجه قرار داده بود، اما به توفیق چندانی دست نیافت. برادران محمودی سپس با مجموعه «سایه‌بان» به عرصه سریال‌سازی در تلویزیون وارد شدند. بازی گرفتن‌های خوب، فیلم نامه پرکشش، دیالوگ‌های جذاب و طرح موضوعات روز جامعه ایران «سایه‌بان» را به مجموعه‌ای قابل قبول تبدیل کرد. برادران محمودی اکنون در تدارک پخش فیلم جدیدشان «رونا، مادر عظیم» هستند که نماینده کشور افغانستان در اسکار امسال خواهد بود. برادران محمودی را احتمالاً باید متحدترین برادران سینمایی جهان بدانیم، زیرا حتی وظایف شان را هم به طور واضح از یکدیگر تفکیک نمی‌کنند. مطابق تیتراژها و اطلاعات موجود، آن‌ها به صورت یکی درمیان، جای شان را در مقام کارگردان و تهیه‌کننده عوض می‌کنند و تاکید دارند که آثارشان با برند «برادران محمودی» شناخته شود. نوید و جمشید محمودی شاید جزو بهترین فیلم‌سازان ایرانی نباشند، اما در مسیر اهداف و طرح دغدغه‌های اجتماعی‌شان پایداری خاصی دارند. در آثار برادران محمودی موضوعات مهمی مانند مهاجرت، مسائل مربوط به افغانستان و مشکلات طبقه فرودست و کارگر دیده می‌شود که به نوعی موضوع اصلی آن‌ها و دغدغه فکری محمودی‌ها به عنوان فیلم‌سازان اجتماعی را تشکیل می‌دهد. برادران جلیلوند بدون تاریخ، بدون امضا وحید جلیلوند را احتمالا از سال 1388 و مجموعه «نردبام آسمان» می‌شناسید. او سال‌ها در عرصه هنر فعالیت کرده و کارنامه‌اش پر از سوابق بازیگری، تدوین، تولید برنامه‌های تلویزیونی، تئاتر و ساخت مستندهای مختلف است. تمام سال‌های فعالیت هنری وحید جلیلوند پله‌هایی بودند برای یک پرش بلند و ساخت دو فیلم با همکاری برادرش، علی جلیلوند که موفقیت‌های زیادی به دست آوردند. علی جلیلوند هم سابقه‌ای طولانی در مستندسازی دارد. وحید جلیلوند نخستین فیلمش «چهارشنبه 19 اردیبهشت» را با همکاری برادرش علی، به عنوان مجری طرح ساخت. این اثر جوایز بهترین کارگردانی و بهترین فیلم بخش نگاه نو جشنواره فجر را به خود اختصاص داد. دو سال بعد وحید جلیلوند با تهیه‌کنندگی برادرش به نقطه عطف کارنامه هنری خود تا به امروز رسید و در سی‌وپنجمین جشنواره فجر «بدون تاریخ، بدون امضا» را رونمایی کرد. این اثر توانست در 12رشته نامزد سیمرغ شود و سه سیمرغ بلورین از جمله جایزه بهترین کارگردانی را گرفت. این فیلم در سطح بین‌المللی هم خوش درخشید و در بخش افق‌های نو هفتادوچهارمین جشنواره ونیز جایزه بهترین بازیگر مرد (برای نوید محمدزاده) و بهترین کارگردانی (برای وحید جلیلوند) را به دست آورد و نماینده ایران در اسکار پیش رو شد. هر دو فیلم مهم جلیلوند از یک موضوع اخلاقی، با تاکید بر روح جوانمردی، بهره می‌برند و پایان‌بندی‌های خوشایندی دارند. این فیلم ها نوعی قهرمان‌سازی و ترویج اخلاق فتوت را مد نظر قرار می‌دهند و می‌توان گفت نقش قهرمان هردو فیلم را هم امیر آقایی بازی می‌کند. یک تفاوت آن‌ها با محمودی‌ها، آن است که علی جلیلوند هویت تهیه‌کنندگی گرفته و وحید جلیلوند هویت کارگردانی. به همین دلیل گاهی نام علی جلیلوند در آثاری دیده می‌شود که کارگردانی آن‌ها را برادرش وحید برعهده ندارد.∎​