شناسهٔ خبر: 29998621 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: اقتصاد آنلاین | لینک خبر

شهرنداری اهواز

صاحب‌خبر -

اهواز شهری است که از لحاظ اقتصادی، دارای تولید بالا و قابل توجه است. با وجود کارخانجات متعدد فولاد و چاه های نفت، میتوان گفت از شهرهای پولدار و پر قدرت به حساب می آید. اما وقتی برای اولین بار وارد این شهر شوید نشانی از یک کلان شهر در آن یافت نمیکنید. عدم توسعه شهر متناسب با جایگاه اقتصادی آن نه عامل طبیعی دارد نه مرتبط با گرم شدن کره زمین و تغییر اقلیم است. این توسعه نیافتن فقط یک علت دارد و آن ارگانی بنام شهرداری اهواز است.

شهرداری اهواز که تعامل خوبی با شرکت های تولیدی درون و اطراف شهر دارد و از حمایت آن ها برخوردار میشود، در طرح و اجرای پروژه های عمرانی شهری بسیار ضعیف است. شاهد این ماجرا پروژه قطار شهری است که کم کم وارد ده سالگی خود میرسد. در این ده سال خیابان های زیادی مسدود شد، کاسبی های زیادی تحت تاثیر این پروژه به کساد کشیده شد، هزینه های زیادی صرف شد، ترافیک شهری به هم تنیده شد، تصادفات زیادی رخ داد و هزاران زحمت دیگر به مردم تحمیل شد اما نتیجه آن شد که به قول اخوان ثالث " حتی از نگاه مرده ای هم رد پایی نیست". اخیرا هم که با ادعای عدم توانایی در تامین فاینانس، این پروژه به خاطرات مردم پیوست. این در حالی است که پروژه های مشابهی مانند مترو اصفهان و مشهد که همزمان شروع شده بودند حداقل به بهره برداری اولیه رسیده اند.

قضیه تنها به مترو ختم نمیشود. بسیاری از پروژه های عمرانی نیز اگر به سرانجام برسند با خون دل مردم رسیده اند. زیرگذر خیابان جمهوری نمونه ای پر طمطراق از آنها است که یک زیرگذر نهایتا 400 متری، قریب به 4 سال زمان برد. خیابان های اهواز مملو از چاله شده است. اجرای روکش آسفالت در این شهر یا اجرا نمیشود یا اگر اجرا شد برایش سالها وقت صرف خواهد شد. پروژه هایی که قرار بود در زمین های خالی و بزرگ متعلق به شهرداری در کیانپارس اهواز اجرا شود به شوره زارهای نوستالژیک تبدیل شده است. کمربند سبز حاشیه اهواز که دیگر در خاطره مردم هم یافت نمیشود. تعریض خیابان هایی که قرار بود برای رفع مشکلات تردد صورت بگیرد انگار از یاد رفته است و طرح های عمرانی دیگر که هرگز از کشوی میز شهرداران به روی زمین انتقال نیافته است.

در حوزه ترافیک وضعیت بحرانی تر میشود. اگر یک روز با اتوموبیل در خیابان های اهواز عبور کنید، دو نکته مهم حتما به چشم می‌آید. اول اینکه خط کشی میان گذرگاه ها کمتر دیده میشود. حتی در برخی خیابان های اصلی چون بلوار گلستان اصلا وجود ندارد. بنابراین یک راننده نمیداند بین خطوط حرکت کردن چه معنی دارد و عابر پیاده از خط عبوری خود فقط یک عکس در کتابها به یاد دارد. نکته دوم آنکه برای حل معضل عبور از چهارراه ها، شهرداری اهواز یک راه حل بیشتر نمیداند و آن چراغ قرمز است. برای مثال در بلوار فروردین گلستان که طولی بیشتر از 3 کیلومتر ندارد 4 چراغ قرمز دیده میشود. به عبارت ساده تر هر یک کیلومتر یک چراغ قرمز وجود دارد. این وضع در نقاط دیگر نیز قابل مشاهده است. گویی چیزی به نام اصلاح طرح هندسی در علم ترافیک مفهومی ندارد. احداث سرعت گیر های غیر حرفه ای و غیر کارشناسی در معابر (مثلا احداث سرعت گیر پیش از چراغ قرمز) که دیگر به یک عادت تبدیل شده است.  نبود پارکینگ کافی در نقاط شلوغ، عدم اجرای برنامه جدی برای رفع گره های ترافیکی شدید، هوشمند نکردن چراغ های راهنمایی و حتی نداشتن برنامه برای احداث کریدورهای سریع اتوبانی در شهر از نقاط ضعف قابل توجه محسوب می شوند.

در حوزه شهرسازی باید گفت اهواز از جریان کل کشور مستثنی نشده است. توسعه بافت شهری به صورت متراکم و بدون برنامه منجر شده تراکم در برخی مناطق به شدت افزایش یابد. همین عدم توازن بر خدمت رسانی شهری نیز تاثیر نابهنجار گذاشته است. بی برنامگی موجب شده توزیع مناسبی در شغل های خدماتی صورت نگیرد. برای مثال دو منطقه بسیار شلوغ نادری و کیانپارس محل تمرکز پزشکان شده است. این در حالی است که این دو محل، مراکز خرید زیاد و مهمی را در خود جای داده اند. رستوران های معروف هم آنجا یافت میشود. حال تصور کنید بسیاری از ادارات و بانک ها نیز در این نقاط حضور دارند. به این موارد، نامناسب بودن فضای ترافیکی به دلیل بافت قدیمی را اضافه کنید. حال از این آش، جز شلوغی، ترافیک، بی نظمی و ... چه بیرون می آید؟

در حوزه خدمات شهری نقد بسیار بیشتر است. از جمع آوری بی نظم زباله ها و انتقال آن ها در شهر در ساعات اولیه صبح گرفته تا وقوع آبگرفتگی در شهری که به باران های سیلابی اش معروف است. اهوازی ها عادت کرده اند از تمام توانایی شهرداری اهواز در حوزه خدمات شهری، رنگ کردن جدول خیابان ها آن هم درست چند روز مانده به سال تحویل را ببیند. چهره خسته دیوارهای شهر مدت ها است تغییرات شادابی را به خود ندیده است. فضای سبز شهر که با گیاه کونوکارپوس نیمچه  سبز شده به دشمن اهالی در روزهای بارانی تبدیل شده است و بسیاری را روانه بیمارستان میکند. کهنگی نماها در برخی مناطق چشم بیننده را پیر میکند. راه های پیگیری مردم در عصر تکنولوژی هنوز به مراجعه حضوری مربوط می شود. حتی اگر مردم بخواهند عوارض خود را بپردازند هنوز سامانه ای در این شهر برای پرداخت آنلاین بدون مراجعه یا قبض کاغذی ساخته نشده است و این ها زمانی اتفاق می افتد که دیگر مردم برای خرید سبزی هم به اینترنت مراجعه میکنند.

 در حوزه خدمات اجتماعی شاید بتوان گفت شهرداری تلاش قابل تحسینی از خود نشان می دهد. برگزاری مراسم مناسبتی برای ایام جشن و سوگواری در برخی محلات از این دسته محسوب می شوند. اما انتقاد از عملکرد حوزه به برنامه های بنیادی این ارگان است. در اهواز یک فرهنگسرای بزرگ یا یک تالار تئاتر و کنسرت جامع وجود ندارد. تالارها یا سالن های موجود یا متعلق به ارگان های دیگر می باشند یا از استانداردهای لازم برای برگزاری مراسم های بزرگ برخوردار نیستند. برای مثال زمانی که یک کنسرت برگزار می شود یا باید در سینما برگزار شود یا در سالن ورزشی. این موضوع حتی بارها توسط هنرمندان بزرگ اذعان شده است. برگزاری مراسم در پارک و فضای سبز در گرمای سوزان اهواز در دراز مدت جنبه خوبی نخواهد داشت و یک تالار اجتماعات بزرگ حداقل هزار نفری متعلق به شهرداری اهواز یک ضرورت محسوب میشود.

قطعا تمام این اتفاقات در زمان شهرداری فعلی اهواز صورت نگرفته است و اینها معضلاتی است که چون کوه انباشته شده است. همچنین شهرداری اهواز در این سال ها زحمات فراوانی کشیده است اما این زحمات به مثابه دانش آموزی است که از ده درس خود دو نمره بیست و هشت نمره ضعیف داشته باشد، شاید خوب باشد ولی قطعا کافی نیست. مشکلات برای این شهر بسیار زیاد است اما نکته قابل تامل آن است که همتی برای رفع این مشکلات دیده نمیشود یا حداقل اگر وجود دارد به اطلاع مردم نمیرسد. امید است شهرداری اهواز با تغییر رویکرد خود و استفاده از متخصصان خبره در امور برنامه ریزی، پویایی بیشتری داشته و گام های ترقی شهر را متناسب با آنچه لایق این مردم صبور و گرم است بپیماید.

*دانشجوی دکترای عمران – مدیریت و مهندسی ساخت

نظر شما