به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، تصوری که تقریبا همه ما از موزه داریم، این است که مکانی است برای نگهداری اشیای قدیمی و تاریخی که بیانگر فرهنگ هر کشور است. اما مساله اینجاست که همه موزه‌ها به این ختم نمی‌شود بلکه در بعضی از آنها اشیای عجیب و غریبی نگهداری می‌شوند که گاه حاصل اکتشاف در دل تاریخ و گاه حاصل خلاقیت آدمی است که ترجیح داده‌اند برای ماندگارشدن این آثار، داخل موزه از آنها نگهداری کنند.

موزه مو در آوانوس ترکیه

اگر به دنبال مشاهده تنوع موها در دنیا هستید، موزه موی آوانس ترکیه گزینه خوبی است. در این موزه مجموعه‌های متعددی از مو قرار گرفته که از 16هزار زن گرفته شده است.   «آوانس» نام شهر کوچکی در مرکز ترکیه است که به خاطر سفالینه‌هایی با قدمت بالا معروف است. اما درسال‌های اخیر این شهر به خاطر چیزهای دیگری هم شهرت پیدا کرده و آن غارهایی است که به شکل موزه مو ساخته شده‌اند.  این موزه را یک سفالگری به نام «چز گالیپ» راه‌اندازی کرده است. او دیوارهای استودیوی خود را با بزرگ‌ترین مجموعه موهای جمع‌آوری‌شده از 16هزار زن به همراه نام آنها پوشانده و هر تکه‌مو را با یک مهر روی دیوار نگه داشته است. داستان راه‌اندازی این موزه به زمانی برمی‌گردد که این سفالگر دوستی صمیمی داشته که به‌عنوان یادگاری، تکه‌ای از موهایش را بریده و به گالیپ می‌دهد. او هم آن تکه‌مو را در مغازه‌اش به یادگاری نگه‌ می‌داشت و داستانش را برای هر گردشگری که از آنجا می‌گذشت، تعریف می‌کرد. زنان دیگر هم که از این داستان استقبال می‌کردند، تکه‌ای از موی خود را می‌بریدند و به دیوار می‌چسباندند و این شد که امروز، موزه‌ای از موهای زنان ایجاد شده است.  این موزه کار خود را از سال 1979 آغاز کرده و حتی نام آن در کتاب رکوردهای گینس هم به ثبت رسیده است.

موزه نان در آلمان

غلات و نان ردپای عمیقی در زندگی همه انسان‌های دنیا دارند و حتی اثر آن را می‌توان در کار، سلامت و حتی زجرهایی که می‌کشند، مشاهده کرد.  موزه فرهنگ نان، در واقع تاریخ نان را به تصویر می‌کشد که مبنای وجود انسان، فرهنگ و تمدن را تشکیل می‌دهد. مجموعه هنری جمع‌آوری‌شده در این موزه، با توجه به نقاشی‌ها و مجسمه‌های متعلق به قرون وسطی تا امروز، چشم هر بیننده و بازدیدکننده‌ای را خیره می‌کند. این موزه منحصربه‌فرد، تاریخ 6هزار ساله نان را در فرهنگ و تمدن انسانی به تصویر می‌کشد. البته درست است که این موزه به موزه نان نام گرفته اما همه‌چیز در تابلوهای نقاشی و آثار هنری خلاصه می‌شود و حتی خبری از یک تکه نان هم نیست.  اینجا اولین موزه نان در جهان است که از سال 1955 کار خود را شروع کرده است. مجموعه آثاری که در این موزه نگهداری می‌شوند، از بیش از 18هزار نمایشگاه جمع‌آوری شده و در آن تاریخ کشت غلات، توسعه ابزارهای کشاورزی و نانوایی و اهمیت نان در تاریخ بشر نشان داده می‌شود. طبقه اول موزه به محلی برای تحقیق اختصاص یافته که تاریخ 6هزار ساله تولید نان را از قرون وسطی تاکنون به تصویر می‌کشد.

موزه نمک و فلفل‌پاش در آمریکا

آندریا لودن، یک انسان‌شناس تحصیلکرده بلژیکی است که نسبت به نمک‌ و فلفل‌پاش وسواس دارد و علاقه زیادی به جمع‌کردن مدل‌های مختلف آن دارد. در این موزه‌ای که او راه انداخته بیش از 22هزار نمونه مختلف از نمک و فلفل‌پاش قرار گرفته‌ است. این موزه در ایالت «تنسی» واقع شده و «لودن» آن را در سال 2002 افتتاح کرد. هدف او از راه‌اندازی چنین موزه‌ای نشان‌دادن خلاقیتی است که در آنها به کار رفته است. او در سال 1984 روی جمع‌آوری نمک و فلفل‌پاش تمرکز کرد و با استقبال بازدیدکنندگان مواجه شد. تنها در سال 2005 میلادی بیش از 20هزار نفر از این موزه بازدید کردند. انواع نمک و فلفل‌پاش مانند کریسمسی، پلاستیکی، سوغاتی، مدل‌های آسیایی، شیشه‌ای و فلزی در این موزه به نمایش درآمده‌اند. هدف از برگزاری این موزه هم جنبه آموزشی دارد و هم جنبه سرگرمی.  «لودن» در راه‌اندازی این موزه تمام تلاش خودش را کرده تا با نمایش نمونه‌های مختلف نمک و فلفل‌پاش‌های دهه‌های 20، 40، 60 و... بتواند تحولی را که در تمدن بشر رخ داده، به نمایش درآورد. سالانه بسیاری از دانش‌آموزان و دانشجویان از این موزه بازدید می‌کنند.

موزه مرگ در تایلند

اگر مسافر تایلند هستید، توصیه می‌کنیم بازدید از موزه «پزشکی سیریراج» را از دست ندهید. این موزه به موزه مرگ معروف است که در بدو ورود اسکلت بنیانگذار آن از شما استقبال می‌کند. در این موزه با انواع مدل‌های مرگ آشنا می‌شوید و نمونه‌هایی از اسکلت آدم‌هایی به نمایش درآمده‌اند که بر اثر علل مختلفی چون خونریزی مغزی، آسیب‌های شدید پا و بازو، پاره‌شدن ریه‌ها با جراحت ناشی از وارد آمدن چاقو و اصابت گلوله به جمجمه جان خود را از دست داده‌اند. در این نمایشگاه شاهد کودکان و جنین‌هایی هستیم که به دلیل بیماری‌های مختلف بدن آنها تغییرشکل یافته و در مایع مخصوصی نگهداری می‌شود. بیمارستان «سیریراج» که این موزه در آن قرار گرفته، قدیمی‌ترین موسسه پزشکی تایلند است که در سال 1886 توسط «شاه راما پنجم» افتتاح شد.

تجهیزات مختلفی فراهم شد تا این موزه راه‌اندازی شود.  این موزه حتی مکان مناسبی برای تحقیق و مطالعه دانشجویان پزشکی به شمار می‌رود. بخش اعظم این موزه در طبقه دوم ساختمان واقع شده و عکس گرفتن از نمونه‌ها مجاز نیست. این موزه از پنج بخش تشکیل شده است: موزه آسیب‌شناسی «الیس» که نمونه‌هایی از بیماران مبتلا به بیماری‌های مختلف را نمایش می‌دهد، موزه تشریحی «کانگدون» که در آن ساختارهای تشریح‌شده از بدن انسان نشان داده شده‌اند، موزه و آزمایشگاه ماقبل تاریخ «سود سنگویچن» که نمونه‌های اسکلت‌های اکتشافی ماقبل تاریخ را به نمایش گذاشته و موزه پزشکی‌قانونی «سونگ‌کران نیومسان» که در آن به شناسایی علت مرگ‌ومیر پرداخته و جمجمه‌ها و اندام‌های مختلف بدن با ذکر علت مرگ صاحب آن به نمایش درآمده است.

 

* مترجم : ندا اظهری