صاحب‌خبر - فدراسیون‌های زیادی بلاتکلیف شده‌اند و با توجه به اینکه رقابت‌های انتخابی المپیک در سال جدید در پیش است، تا جایی که امکانش هست باید انتخابات فدراسیون‌ها در همین سه ماه باقی‌مانده شکل بگیرد. در این بین برخی رشته‌ها مثل والیبال حساسیت بیشتری دارند و دلایل زیادی وجود دارد که برای برگزاری مجامع‌شان عجله‌ای در کار باشد. در مورد والیبال شرایط زمانی خاص‌تر می‌شود که می‌بینیم نه‌تنها برنامه‌های پیش روی این رشته‌ دلیلی برای در اولویت گذاشتن‌ انتخاباتش است، بلکه حساسیت در انتخاب جانشین ضیایی، دلیلی محکم است تا قبل از انجام برخی اقدامات غیر قابل پیش‌بینی از سوی رییس سابق و برخی اعضای مجمع، برنامه تشکیل مجمع چیده شود. پروسه انتقال قدرت در والیبال آغاز شده و سرپرست انتخاب‌شده توسط وزارت ورزش باید مقدمات برگزاری انتخابات را آماده کند؛ انتخاباتی که باید رییس بعدی والیبال و هدایت‌کننده این رشته پرطرفدار و موفق را در چهار سال آینده مشخص کند. با این حال در میان فدراسیون‌هایی که به‌خاطر بازنشستگی یا دلایل دیگر با سرپرست اداره می‌شوند، والیبال در شرایطی قرار دارد که باید هرچه زودتر تکلیفش را بداند و رییس آینده‌اش را بشناسد. والیبال ایران در سه دهه اخیر تنها سه رییس را به خودش دیده و به‌جز یکی، دو فدراسیون بدون تغییر، کمترین آمد و شد را داشته است. وجود همین ثبات و برنامه بلند مدت هم بوده که والیبال ایران را در نیمه دوم دوران مدیریتی رییس دوم به موفقیت رساند. یزدانی‌خرم و سپس داورزنی مدیرانی بودند که پس از سال‌ها تلاش توانستند والیبال ایران را از یک تیم درجه 2 و حتی 3 آسیایی به جمع هشت تیم برتر دنیا برسانند. این رشته موفق اگرچه در سال‌های پایانی مدیریت داورزنی هم روند نزولی در پیش گرفت، اما به هر ترتیب در میان بهترین‌های دنیا جا خوش کرده بود و به دست احمد ضیایی رسید؛ مدیریتی که خیلی‌ها او را ادامه‌دهنده راه داورزنی می‌پنداشتند اما گذر زمان خیلی زود نشان داد که سبک و سیاق مدیریتی او صد و هشتاد درجه با رییس قبلی متفاوت است. سیستم مدیریتی ضیایی فارغ از درستی و غلطی، در والیبال موفق نبود و یا حداقل به شیوه درستی اجرا نشد. به همین خاطر بی‌نظمی‌ها و روند اعتراضی در بخش‌های مختلف فدراسیون تحت مدیریتش به‌وجود آمد و البته ضیایی از سرشاخ ‌شدن با هیچ شخص و جایگاهی ابا نداشت. در نهایت هم قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان بود که باعث شد این مدیر مجبور به رفتن شود و الا روند یازده ماهه مدیریت او هشدار به‌وجود آمدن چالش‌های بسیار بزرگ‌تری را می‌داد.∎​