صاحب‌خبر - وصال روحانی شاید پنالتی علی علیپور در اصفهان اصلا پنالتی نبوده باشد اما در پرسپولیس شخصیتی دیده می‌شود که فقط ویژه قهرمانان است. این تیم پس از اینکه با به ثمر رسیدن گل شگفت‌انگیز پورقاز در حساس‌ترین مقطع یک بر صفر از سپاهان عقب‌ افتاد، چنان عنان بازی را در دست گرفت و بازی خود را به سپاهان تحمیل و در نهایت کار را مساوی کرد که اصلا به نظر نمی‌رسید میهمان این بازی است و تو گویی طلایی‌های اصفهان در ورزشگاه آزادی بازی می‌کردند. راجع به اینکه پرسپولیس چطور در عین نداشتن شماری از بهترین‌هایش و کوچ آنها به اینجا و آنجا و یا محرومیت‌ها و مصدومیت‌های پایان‌ناپذیر باز هم به بهترین نتایج رسیده، حرف‌های بسیاری گفته شده و قلم‌های فراوانی به ترنم درآمده، اما واقعیت این است که تمامی عبورهای مکرر سرخ‌ها از دهلیزهای سخت پیش‌رویشان در فصل 98-1397 (که هنوز شش ماه از آن باقی مانده) به لطف شخصیت بزرگی صورت پذیرفته که این تیم در دوره چهارساله زمامداری برانکو ایوانکوویچ به دست آورده است. این کاراکتر قوی، خواهنده و پرشتاب اجازه داده مردان بسیاری از اردوگاه سرخ بروند اما ترکیب و فرم بازی پرسپولیس تقریبا با همان کارآیی قبلی باقی بماند. درست است که سیامک نعمتی و بشار رسن به‌رغم تعریف‌های روحیه‌ساز سرمربی کروات پرسپولیس اصلا کارآیی فنی وحید امیری و محسن مسلمان را ندارند، اما چون در نقشه کار و طرح‌های بازی برانکو در همان‌جا و روالی ایستاده‌اند که اسلاف آنها کارساز واقع شده بودند، بازی پرسپولیس با همان میزان تاثیر روان و جاری شده است که وقتی آنها و فرشاد احمدزاده و صادق محرمی در ترکیب سرخ‌ها رؤیت می‌شدند، به جریان می‌افتاد. گل زدن به تیم بسیار مقاوم امسال، سپاهان، آن هم در اصفهان و بعد از اینکه طلایی‌ها در دقیقه 74 با یک گل پیش می‌افتند، کار هر کسی نیست و اینکه احتمالا علیرضا فغانی در اعلام پنالتی به سود سرخ‌ها در دقایق پایانی بازی اشتباه کرده باشد نیز این ارزش‌گذاری را باطل نمی‌کند، زیرا پرسپولیس بعد از خوردن گل، چنان بازی را به دست گرفت که هیچ‌یک از سایر حریفان سپاهان در لیگ هجدهم حتی در شهرهای خود به انجام آن مقابل تیم سرشار از بازیکنان چندمنظوره امیر قلعه‌نویی نایل نشده بودند. پرسپولیس حتی می‌توانست بدون آن پنالتی بحث‌برانگیز هم بازی را به تساوی بکشاند مشروط بر اینکه گادوین منشا دقایقی قبل از آن واقعه، آن موقعیت عالی مقابل دروازه خالی سپاهان را از درون محوطه شش‌قدم از دست نمی‌داد و اشتباه بارز پیام نیازمند، سنگربان سپاهان را با گلزنی خود به نقطه عطفی متفاوت برای این دیدار حساس تبدیل می‌کرد. فردا و فرداهای بعد که مهدی ترابی، سروش رفیعی، مهدی شریفی و مهدی شیری می‌توانند پرسپولیس را در دیدارهای رسمی همراهی کنند (و ایام محرومیت مقرر توسط فیفا پایان می‌یابد)، سرخ‌ها قادرند از این هم موفق‌تر ظاهر شوند. برای ادامه اوج‌گیری پرسپولیس نیازی هم به بازگشت مردان کوچ‌کرده ناراضی به اردوی سرخ‌ها نیست و طارمی و احمدزاده و امثال آنها می‌توانند به تیم‌ها و فرصت‌های تازه و متفاوتی بیندیشند، زیرا آنچه در پرسپولیس ریشه دوانده و مقابل سپاهان هم مشهود بود، تیمی است که در عین نداری برای نباختن جان می‌دهد و برای رسیدن به پیروزی حاضر به فداکاری‌هایی است که حتی تیم‌های سرشار از ثروت و پرسنل انسانی بهتر هم هرگز به آن تن نمی‌دهند. سپاهان البته تیم بسیار شایسته‌ای است و تا پایان فصل در بالاهای جدول لیگ برتر خواهد ماند و شاید هم قهرمان شود و سزاواری آن را هم دارد، اما سرفرازی سرخ‌های مسافر تهرانی در پایان دیداری جانکاه در اصفهان نشان می‌دهد این ماشین فوق‌العاده هم خیال ایستادن ندارد.∎​