گروه سیاسی جهان نيوز: سکوت دیپلماتیک درباره یک حادثه بزرگ در فرانسه که در حال گسترش در قاره سبز است حالا در وزارت خارجه ایران محسوس است. «محمد جواد ظریف» وزیر خارجه ایران در برابر حوادث ناگواری که در فرانسه رخ داده‌ سکوت اختیار کرده است. چندی است که مردم فرانسه با تاکید بر اینکه به حزب و جناح سیاسی خاصی متصل و وابسته نیستند و مطالبه آنان تنها معیشتی است با پوشیدن جلیقه زرد شبرنگی که در این کشور در زمان خرابی خودروها توسط راننده پوشیده می شود، اعتراض خود را به خیابان‌ها آورده اند.

پلیس ضدشورش فرانسه نیز با باطوم و گاز اشک آور از مردم فرانسه پذیرایی می‌کند. برخوردی غیر انسانی که حالا عکس های آن در شبکه های اجتماعی به طور گسترده‌ای منتشر شده احساسات افکارعمومی را جریحه دار کرده است. کشوری که خود را مهد دموکراسی و حقوق بشر می داند حالا آنچنان در تناقض گفتار و رفتار گرفتار آمده که داد بسیاری را در آورده است. اگر تنها یکی از تصاویری در این چند روز از فرانسه در شبکه های اجتماعی مخابره و منتشر شده در ایران اتفاق می افتاد شاهد پروپاگاندای رسانه‌ای غرب و آه و فغان فرانسه و دیگر کشورها درمورد ایران بودیم که «حقوق بشر» در ایران نقض شد. اما مهد دموکراسی امروز چهره واقعی استبداد و سرکوب را به تصویر کشیده است.

اما در همین راستا وزارت خارجه ایران از زبان سخنگوی این وزارت با این توجیه که قصد دخالت در امور کشوری را ندارد روی حقوق بشر و نوعدوستی قلم می گیرد.

در همین رابطه، «بهرام قاسمی» در برنامه «پارک شهر» رادیو تهران درباره بزرگ‌ترین راهپیمایی‌های جلیقه زردها در فرانسه و برخورد پلیس با معترضان گفت: «جریان جلیقه‌زردها بحث داخلی کشور فرانسه است و ما کمتر علاقه‌مندیم درباره این مسایل صحبت کنیم. ما علاقه داریم این کشورها یاد بگیرند در مسایل داخلی دیگر کشورها دخالت نکنند.»

 

این درحالی است که در اتفاقات دیماه سال گذشته رئیس جمهوری فرانسه در گفت‌وگویی تلفنی با همتای ایرانی خود درباره حوادث ایران ابراز نگرانی کرد و خواستار «خویشتنداری» حکومت در برابر معترضان شد.

حتی بنا بر اعلام کاخ الیزه، رؤسای جمهوری فرانسه و ایران همچنین تصمیم گرفتند که سفر از پیش برنامه ریزی شده «ژان ایو لودریان» وزیر خارجه فرانسه به تهران، به زمان دیگری موکول شود.
 

این حد از دخالت در امور داخلی یک کشور آنهم به بهانه حقوق بشر درحالی است که حالا فرانسوی‌ها در خیابان‌های پاریس به خاک و خون کشیده می شوند و حتی در این زمینه معترضان کشته داده‌اند اما وزارت خارجه ایران و دولت دوازدهم همچنان سیاست سکوت را در قبال این رفتار خشونت آمیز فرانسه در پیش گرفته است. اما باید پرسید که رفتار خشونت آمیز در جوامع بین الملل آنهم از سوی کشوری که مدعی حقوق بشر و دموکراسی است، یک موضوع کاملا داخلی است؟

سکوت دیپلماتیک وزارتخارجه با توجیه عدم دخالت در امور فرانسه در قبال خشونت این کشور در برابر شهروندانش بسیار معنادار است؛ آیا رابطه‌ای میان برجام و سکوت دیپلماتیک دولت وجود دارد؟ به نظر می رسد حالا برجام به عنوان یک گروگان در دست اروپایی‌ها و خصوصا فرانسه که روزگاری هم در نقش پلیس بد مذاکرات حاضر میشد، افتاده که باعث شده وزارت خارجه ایران در برابر وقایع کشور فرانسه به نوعی تسامح به خرج دهد تا نکند موضوع کانال مالی ایران و اروپا با خطر روبرو شود. این رفتار تسامح آمیز و انفعالی را در ماجرای برخورد ناشایست با دیپلمات‌های ایران در اروپا کم و بیش شاهد بودیم.

البته با وجود اینکه «دونالد ترامپ» دو روز زودتر از موعد مقرر یعنی 13 آبان ماه تحریم های برجام که روی کاغذ رفع شده بودند را دوباره بازگرداند، تعلل اروپایی‌ها را به وضوح برای راه اندازی کانال مالی ایران و قاره سبز مشاهده می کنیم. این موضوع تا حدودی پیش رفته است که «سید عباس عراقچی» معاون ظریف دستاوردهای برجام را صفر عنوان کرده است. اما همچنان دیپلمات‌های ایرانی چشم امید خود را از چشم آبی‌ها برنداشته اند.
 

وزیر خارجه کشورمان اخیرا مطرح کرده است که «جمهوری اسلامی ایران همیشه بر توان داخلی خود تأکید داشته و از این رو تلاش خود را با اروپایی‌ها ادامه دادیم و بر این باوریم که اروپایی‌ها در تلاش برای ارتباط با ایران هستند. اروپایی‌ها معتقدند که اجرای برجام برای امنیت آنها ضروری است لذا آنها برای تأمین امنیت خود و اجرای برجام باید هزینه کنند.»

وی در گفت‌وگو با خبرگزاری خانه‌ملت یادآور شد: «ما در تماس فنی با اروپایی‌ها هستیم تا این مکانیزم ویژه مالی برقرار شود، بنابراین امیدواریم spv بتواند نیازهای کشور را در حد قابل قبولی تأمین کند.»

حالا باید دید اروپایی‌ها در قبال این رفتار ایران چه واکنشی نشان می دهند. وزارت خارجه حتی از یک تذکر خشک وخالی در قبال رفتار خشونت آمیز فرانسه با شهروندانش خودداری کرده است اما باید دید اروپایی‌ها به قول خودشان برای راه اندازی مکانیزم مالی ایران پایبند هستند یا ... .

یک نکته نیز باید اینجا اضافه کرد و آن اینکه بر فرض مثال اگر در ایران در آینده گوشه ای اغتشاش و یا اعتراض بوجود بیایید، فرانسه چگونه رفتار خواهد کرد؟ آیا آنها هم سکوت می کنند؟ آیا آنها هم به خاطر سکوت ما در این روزها، سکوت خواهند کرد؟ تجربه نشان داده است که جواب منفی است.

امیر حمزه نژاد