به گزارش ایکنا، مهر نوشت: جریان دانشجویی نوین در کشور ما به رغم تمام فراز و نشیب‌هایی داخلی و خارجی موجود در تاریخ تقریباً ۸۰ ساله خود، همواره یک جریان پویا و خودجوش و درون‌زا بوده است. این جریان منحصر به فرد یک پدیده فراوری شده و محصول انباشت تجربه‌های تاریخی ملت ایران و تلاش‌های ظلم‌ستیزانه جامعه مسلمان ایرانی است که با اتکا به یک عقبه تاریخی_فرهنگی شکوهمند و غنیِ ملی و مذهبی، سعی کرده نقش پیوند زننده مردم و حاکمیت باشد. به نحوی که امن‌ترین و در عین حال رساترین کانال انتقال حرف مردم به مسئولان باشد.
با حجت الاسلام امیرحسن شکوری، پژوهشگر حوزه تفسیر و علوم قرآنی و مدرس حوزه دانشجوییِ دانشگاه علم و صنعت و دانشگاه صدا و سیما به گفتگو نشستیم که در ادامه می آید:
حجت الاسلام امیرحسن شکوری گفت: دنیای پیچیده امروز عرصه ساختارها و نهادهای نوپدید متعددی است که بشر عصر کنونی متأثر از نگاه دو قرن اخیر به مقوله آگاهی و علم ابزاری در پدیداری آن نقش اساسی داشته است. مدل جدید زمام داری، مسأله قدرت و پرداختن به امر سیاسی، سوالات متنوعی حول حقوق و تکلیف انسان ایجاد کرده است که ذهن جوال و پرسشگر انسان این عصر را لحظه‌ای رها نمی‌کند.
این پژوهشگر اظهار کرد: مناسبات و تعاملات به هم آمیخته سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ملل مختلف با پیشینه‌های فرهنگی و تاریخی، صحنه‌ای جدید از رویارویی و احیانا تقابلات و تعارضات تمدنی را ترسیم کرده است، در این بین طرز نگرش و تقیدات انسان‌های کنشگر و متنفذ در عرصه‌های مختلف حیات بشری و اینکه اساسا چه چیزهایی جزء انگاره‌های ارزشی و با اهمیت آنان است، در جهت گیری کلان جوامع نقش غیرقابل انکار ایفا می‌کند.
وی ادامه داد: با پیشرفت علوم و ارتباطات و تسهیل پروسه دستیابی بشر به کانون‌های مولد قدرت اعم از نیروهای انسانی و ظرفیت‌های طبیعی، تعارضات سیاسی شکل تازه‌ای به خود گرفته‌اند و جنگ‌های متعددی رخ داده‌اند. اگر بخواهیم از حیث جهت‌گیری کلی، تمام این حرکت‌ها را طبقه‌بندی کنیم می‌توانیم بگوییم دو جریان عمده همه این حرکت‌ها را می‌توانند پوشش دهند یکی جریان توحید و دیگری جریان طاغوت. علوم، ابزارها و تمام آنچه از قدرت نرم و سخت می‌شناسیم، بعد از اینکه به خدمت کدام جریان در می‌آیند، وصف خیر و شر به خود می‌گیرند.
حجت الاسلام امیرحسن شکوری، با بیان اینکه هر طایفه‌ای می‌کوشد آنچه را پسندیده و صواب می‌داند به کرسی بنشاند، اظهار کرد: قدرت است که اراده‌ها و تمام آنچه در ذهن توطن دارد به عرصه بیرون می‌آورد و به تحولات درون بشر، عنصر زمان را هم اضافه می‌کند تا بشر آنچه را در بی زمانی فکر می‌کرد به مکان بیاورد و گذر زمان بر پیکره آن را ببیند. از آنجا که دنیای امروز از هر زمان دیگری مبادی قدرت را بهتر و بیشتر در اختیار می‌گذارد، جنگ جنگ اراده‌هاست، زیرا هر طایفه‌ای می‌کوشد حاکم شود تا اراده‌اش را بهتر و بیشتر متجلی کند.
آنچه ضروری به‌نظر می‌رسد، پالایش قدرت و پایش عملکرد زمام‌دارانی است که صاحب نفوذند و تصمیمات آنها بر حیات اجتماعی خیل عظیم انسان‌ها تأثیر می‌گذارد
این پژوهشگر گفت: اما آنچه بیش از هر زمان دیگری می‌تواند حیات اجتماعی بشر را تهدید کند، خالی شدن عرصه حیات بشر از گفتگوی سازنده مبتنی بر اصول متسالم بین عقلای عالم و ترک مشترکات انسانی است. عاملی که نبودن آن مساوق است با تبدیل شدن عالم به میدان رقابت گلادیاتورها برای برپایی ضیافت قتل نفس ضعیف‌تر، آن هم بی منطق و بدون حق؛ زیرا به شهادت تاریخ نمی‌توان تضمین کرد همه انسان‌ها در جهت صلح و تعالی بشر گام بردارند. آنچه ضروری به‌نظر می‌رسد، پالایش قدرت و پایش عملکرد زمام‌دارانی است که صاحب نفوذند و تصمیمات آنها بر حیات اجتماعی خیل عظیم انسان‌ها تأثیر می‌گذارد. برای این مهم ما نیاز داریم به پافشاری انسان‌های فرهیخته و آزاده‌ای که لزوم شفافیت عملکرد زمام‌داران را با بیانی صریح و بی‌تعارف مطالبه کنند و با روشنگری خود در پیشرفت هوش اجتماعی نسبت به تشخیص آنچه رخ می‌دهد کمک کنند تا همگان در حراست و پاسداشت آنچه ذی نفعان آن توده‌های عظیم انسانی‌اند خود را مسئول بیابند که این راز بقا و کمال جامعه بشری است.
حجت الاسلام امیرحسن شکوری ادامه داد: در این بین دانشجویان و دانشگاهیان و اساساً پویندگان و جویندگان علم بیشترین خدمت را می‌توانند داشته باشند. گفتمان سازی حق طلبی و همچنین تبیین تکالیف، رمز توسعه پایدار و عادلانه یک جامعه است و این نکته‌ای است که بدنه علمی یک کشور بیشترین هماهنگی و قابلیت برای تحقق آن را دارد.
وی خاطرنشان کرد: جریان دانشجویی نوین در کشور ما به رغم تمام فراز و نشیب‌هایی داخلی و خارجی موجود در تاریخ تقریباً ۸۰ ساله خود، همواره یک جریان پویا و خودجوش و درون‌زا بوده است. این جریان منحصر به فرد یک پدیده فراوری شده و محصول انباشت تجربه‌های تاریخی ملت ایران و تلاش‌های ظلم‌ستیزانه جامعه مسلمان ایرانی است که با اتکا به یک عقبه تاریخی_فرهنگی شکوهمند و غنیِ ملی و مذهبی، سعی کرده نقش پیوند زننده مردم و حاکمیت باشد. به نحوی که امن‌ترین و در عین حال رساترین کانال انتقال حرف مردم به مسئولان باشد.
این محقق گفت: اگرچه در ابتدا جریان‌ها و احزاب زاویه‌دار و بعضاً معاند با اسلام به یارگیری از دانشگاه پرداختند، اما تکاپوی دانشجوی ایرانی مسلمان آن‌قدر قوت داشت که خود را وامدار هیچ جریان غیر یا ضداسلامی نکند و آنگاه که ندای حضرت امام در عرصه مناسبات سیاسی و مهندسی قدرت طنین انداز شد به سرعت پیام نورانی ایشان را دریافت کند و در جهت پیوند مردم و امامشان نقش تبیینی به سزایی داشته باشد.
جریان دانشجویی نوین در کشور ما به رغم تمام فراز و نشیب‌هایی داخلی و خارجی موجود در تاریخ تقریباً ۸۰ ساله خود، همواره یک جریان پویا و خودجوش و درون‌زا بوده است
حجت الاسلام امیرحسن شکوری اظهار کرد: آنچه در تاریخ سیاسی این مملکت می‌درخشد، تلقی صحیح و سریع جریان دانشجویی از پیام حضرت امام خمینی بود. عاملی که در ارتقای هوش اجتماعی و بلوغ کنشگری طبقات مختلف ملت وفق راهنمایی‌ها و رهبری‌های امام خمینی نقش عمده‌ای داشت تا آنجا که حضور موثر و تعیین‌کننده جریان دانشجویی در تحقق آن تحول عظیم و تثبیت انقلاب اسلامی در فرمایشات امام و مقام رهبری کاملا پر رنگ و صریح مورد تاکید قرار گرفته است.وقتی مولفه‌های توسعه پایدار و در عین حال عدالت محور را بر می‌شماریم، در می‌یابیم امروز هم جریان دانشجویی می‌تواند در تمام عرصه‌های آن نقش آفرینی کند.
وی گفت: جریان‌های دانشجویی می‌توانند چه در تأمین شاخص‌های صنعتی و تکنولوژیک توسعه و چه در بازسازی مولفه‌های فرهنگی و اجتماعی پیشرفت، با شناخت ظرفیت‌ها و فرصت‌ها و همچنین تشخیص نقاط ضعف و آسیب‌ها با گفتگوهای علمی و مستند و دقیق به حرکت کلان حاکمیت در تنظیم راهبردها و سیاست‌های کلی نظام کمک شایان کند.
حجت الاسلام امیرحسن شکوری افزود: همیشه افراط و تفریط آسیب‌زا و ضربه زننده بوده‌اند. ما هم به لحاظ شکل ساختاری و توزیع متوازن سخت‌افزار نسبت به بوم زیست علمی کشورمان دچار اشتباهاتی شده‌ایم، هم به حیث آموزشی و محتوایی و تدارک نیروی انسانی کارآمد. ما باید در مراکز دانشگاهی و جوامع علمی‌مان بازنگری کنیم، زیرا سلامت روانی، محیطی و علمی دانشگاه‌ها به ارتقای سطح کیفی و سواد مفید عمومی می‌افزاید. آنچه امروز بیش از هر زمان دیگری مورد نیاز ماست. این پالایش و پایش باید از درون صورت پذیرد و برای شکل‌گیری جریان‌های خودانتقادی دانشگاهی که موجب سلامت سیستمی می‌شود چه کسانی بهتر از خود دانشجویان؛ آنها می‌توانند از طریق جریان‌ها و تشکلات دانشجویی تمرین زمام‌داری، مشارکت در امر سیاسی و مدیریت کنند تا اولاً در رصد عملکرد کنشگران سیاسی موفق‌تر عمل کنند و ثانیاً کادرسازی و تولید نیروی انسانی موجب تضمین آینده نظام شود.
وی گفت: دانشجویان خودشان نباید اجازه دهند جریان‌ها و افکار و بعضاً اشخاص ناکارآمد و بی تعهد به جامعه و نظام کرسی‌ها و تریبون‌های دانشگاهی را اشغال کنند و البته این از طریق ایجاد کرسی‌های آزاد اندیشی و ارائه مدلل حرف‌ها و مواضع امکان پذیر است، زیرا در این صورت عیار همگان مشخص می‌شود و می‌توان امید داشت افراد موثر و مثبت می‌توانند کارها را به دست گرفته و اقدامات در خور داشته باشند. اگر جریان‌های دانشجویی بخواهند بیشترین تأثیر را داشته باشند، عمده مطلبی که باید مراقبت کنند حفظ فضای علمی و تأمین آرامش محیط دانشجویی است، زیرا در سایه آرامش و دوری از تشویش است که حرف‌ها شنیده می‌شود، وزن کشی علمی می‌شود، استدلال ها و مستندات ارائه می‌گردد و شایسته‌ها از نارواها تمیز داده می‌شوند. لذا دوری از جنجال و اکتفا نکردن به صرف شعار پراکنی از ارکان فعالیت سازنده و موثر در دانشگاه است.
انتهای پیام
نظر شما