به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، تعطیلی دانشگاه ها در روز جمعه شانزدهم آذرماه سبب شد تا مراسم روز دانشجو با دو روز تاخیر یکشنبه در بسیاری از مراکز آموزش عالی سراسر کشور برگزار شود و تشکل های دانشجویی با برگزاری مراسم های گوناگون روز پررونقی را در دانشگاه رقم بزنند.
آذرماه پارسال بود که معاون سیاسی وزیر کشور از برگزاری حدود هزار مراسم دانشجویی بدون تنش و مسائل حاشیه‌ای در سراسر کشور خبر داد. به گفته «اسماعیل جبارزاده» تعداد این مراسم در سال 95 چیزی حدود سیصد و هفتاد برنامه بود. امسال اما تنها پنج تشکل دانشجویی دانشگاه تهران آن هم در یک روز (هجدهم آذرماه) از شماری نزدیک به 40 چهره سیاسی به عنوان سخنران مراسم روز دانشجو در دانشکده های مختلف دعوت به عمل آورد.
در آستانه روز دانشجو «حسن روحانی» رئیس جمهوری در دانشگاه علوم پزشکی سمنان اظهار داشت که دانشگاه های ایران در زمره آزادترین دانشگاه های جهان از نظر بیان نقد است. روحانی نقد دولت با آزادی کامل و با لحن دلخواه را حق دانشجویان دانست و گفت گونه دلسوزانه آن به نفع آینده کشور است.
در همین حال نامه ای به امضای پانصد تن از فعالان نشریات دانشجویی سراسر کشور خطاب به رئیس جمهوری انتشار یافت که انتقاداتی صریح را در خصوص رویکرد دولت در قبال دانشگاه بیان و مطالبه اصلی خود را بازگشت به قانون اساسی عنوان کرد.
با وجود گلایه و انتقاداتی از این دست، حملاتی تند و تیزتر را رقبای انتخاباتی روحانی متوجه دولت ساختند؛ یکی با اتهام تخلفات گسترده انتخاباتی از سوی قوه مجریه، دیگری با اصرار بر مسوولیت تام دولت در چالش های اقتصادی، همچنین تاختن بر لوایح پیوستن به کنوانسیون های بین المللی و طرح ادعاهایی چون وادادگی در برابر اروپایی ها برای حفظ برجام و ... .
بیان انواع مخالفت ها و انتقادات تند و تیز در مراسم روز دانشجوی امسال ناخودآگاه قیاسی را بین فضای حال حاضر و گذشته دانشگاه به وجود آورد؛ شرایطی که طی دوره چهار ساله پیش از بروز وقایع سال 88، تشکل های دانشجویی همچون انجمن های اسلامی را یک به یک به تعطیلی کشاند و معدود انجمن های باقی مانده در دانشگاه های تهران، امیرکبیر و ... با هزینه های بالایی برای فعالیت های محدود خود مواجه شدند. در این دوره حتی فعالیت تشکل های صنفی نیز با موانع متعدد و تضییقاتی کم سابقه مواجه بود.
محتوای نشریات دانشجویی دوره گذشته روایتگر بازداشت های متعدد دانشجویان و گشایش پرونده های قضایی برای آنان و موارد بسیاری در زمینه محرومیت از تحصیل یا به اصطلاح ستاره دارشدن فعالان سیاسی- دانشجویی بود. همین موضوع سبب شد تا نشریات بسیاری طعم توقیف را بچشند.
از دیگر پروژه های سیاسی این دوره می توان به انشقاق مسوولان دانشگاه در اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان، نادیده گرفتن طیف اکثریت و رسمیت دادن به طیف تزریق شده و مورد پذیرش دولتی ها اشاره کرد.
علاوه بر آنچه در این دوره بر نشریات، تشکل ها و فعالان دانشجویی گذشت، رخدادهای سال 88 باعث شد تا معدود روزنه های باقی مانده نیز تنگ و تنگتر شود.
روی کار آمدن روحانی در سال 92 رخدادی بود که با پشتوانه تحول طلبی و تغییر شرایط بخش های مختلف جامعه از جمله محیط دانشگاه صورت گرفت و وعده های روحانی برای گشایش و قانونگرایی در فضای دانشگاه، بازگشت استادان و دانشجویان رانده شده از مراکز آموزش عالی و رفع محرومیت های تحصیلی در آن موثر بود.
حال با گذشت حدود 6 سال از آن زمان دانشگاه همچنان مطالبه گر و منتقد است با این تفاوت که تکصدایی به تکثر تبدیل شده و به رغم پابرجایی طیفی از مسائل انتقاد برانگیز و چالش ساز، امکانی برای بیانی آزادانه خطاب به دولتمردان، پاسخگو ساختن مسوولان و نیز جولان رقبا با انگیزه های سیاسی و تبلیغاتی به چشم می خورد.
پژوهش**9279