شناسهٔ خبر: 29882628 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: ایکنا | لینک خبر

فضای آموزشی از نیازهای اجتماعی فاصله گرفته است

گروه اجتماعی - عضو هیئت علمی جهاد دانشگاهی خراسان رضوی گفت: مسئله‌ای که ما در حوزه آموزش‌های ابتدایی داریم، به طور کلی مربوط به آموزش و پرورش است و در آن هم اشکالاتی وجود دارد که فضای آموزش‌های مدرسه‌ای چه در حوزه آموزش و پرورش و چه در حوزه‌های متوسطه و نظری مقداری از فضای زندگی اجتماعی و نیازهای زندگی اجتماعی به دور است.

صاحب‌خبر -

فضای آموزشی از فضای زندگی و نیازهای اجتماعی به دورافتاده استحامد بخشی، عضو هیئت علمی جهاد دانشگاهی خراسان رضوی در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان رضوی، ضمن بیان این مطلب، اظهار کرد: این مسئله به این موضوع منجر می‌شود که افراد محفوضاتی را در فضای آموزش و پرورش دریافت کنند که بخشی از این محفوضات و معلومات به کارشان در زندگی واقعی نمی‌آید و بخش ملزومی را که برای زندگی لازم دارند در یک دنیای اجتماعی و روابط با دیگران را از نظام آموزشی دریافت نمی‌کنند و در نهایت افراد فارغ‌التحصیل می‌شوند اما نمی‌توانند در زندگی اجتماعی به آن نیازی داشته باشند.

وی ادامه داد: این مسئله جدی است که ما در فضای آموزش خودمان یعنی آموزش و پرورش به ویژه ابتدایی و به دنبال آن در آموزش‌های سطوح بالاتر به عنوان مثال در حوزه انتقال آموزش‌های دینی به کودکان و نوجوانان خیلی کار کردیم اما ممکن است صحبت شود در مورد اینکه این آموزش‌ها ناکارآمد بوده است. بحث ناکارآمدی آموزش‌ در فضای آموزشی مدارس است که اتفاق می‌افتد.

عضو هیئت علمی جهاد دانشگاهی خراسان رضوی تصریح کرد: در حوزه تعلیم مهارت‌های اجتماعی، زندگی در جامعه، مدیریت روابط خودمان با دیگران و نیز روابط تعامل اجتماعی با دیگران بسیار در فضای اجتماعی و آموزش و پرورش مغفول مانده و این باعث می‌شود که فرد از نظام متوسطه فارغ التحصیل شود و بعد ازدواج می‌کند و اصلا نمی‌داند که در زندگی خود چگونه رفتار داشته باشد.

وی عنوان کرد: پیامد این عوامل، کشمکش‌ها، نزاع‌ها و صدمات اجتماعی می‌شود که ناشی از این نیست که ما انسان‌های بدخو و یا بدکرداری هستیم، بلکه اصلاً نمی‌دانیم که قاعده رفتار مناسب با یکدیگر چیست در نتیجه از خود، رفتار تعامل ناپسند و نامطلوبی نشان می‌دهیم و شاخص آن تعداد نزاع‌ها است و بخش غالبی از این نزاع‌ها که امروزه در سطح جامعه صورت می‌گیرد با عنوان یکی از آمارهای بالا مطرح می‌شود.

بخشی خاطرنشان کرد: این عوامل ناشی از این است که افراد اصول و اسلوب تعامل اجتماعی مطلوب با یکدیگر را یاد ندارند، چراکه نمی‌دانند چه قاعده و اختلافی با هم دارند که درصدد رفع آن برآیند، خیلی سریع با یکدیگر درگیر می‌شوند و آن فضا تبدیل به نزاع و بعدها حتی اتفاقات ناگوار دیگری نیز رخ می‌دهد.

مدارس به سمت مدارس اجتماعی حرکت کنند
وی اضافه کرد: در واقع مدارس باید بازنگری جدی انجام دهند، بدین معنا در رابطه با نیاز محور شدن مدارس، تا حدی بحث نهادهای غیرانتفاعی را بازتر گذاشته تا بتوانند مدارسی ایجاد کنند که زمینه‌های این چنینی را ایجاد کند ضمن اینکه از بخش دولتی دوباره انتظار داشته باشیم تا این مسئله را حل کند.

عضو هیئت علمی جهاددانشگاهی خراسان رضوی اظهار کرد: ساعت‌های مدرسه جزء تکالیف اجباری طرح درس‌های مدارس است و باید حتی‌الامکان آن را کاهش دهیم و تا مقداری دست مدارس خصوصی برای اینکه بتوانند مواد درسی که جزء مهارت‌های اجتماعی لازم برای زندگی اجتماعی باشد و مسائل فرهنگی را بازتر کند و البته در آن حوزه هم می‌توانند نظارت کنند تا این مسئله منجر به آسیب‌هایی نشود. آن وقت می‌توانند براساس تشخصیص و مشورت‌هایی که می‌گیرند مواد درسی و مهارتی که واقعا مورد نیاز کودکان و نوجوانان باشد را در دروس خود بگنجانند.

کار گروهی و تیمی نیاز به مهارت دارد
وی گفت: ما مهارت‌های اجتماعی برای زندگی جمعی را نداریم، زندگی اجتماعی و کار گروهی و تیمی چیزی است که نیاز به مهارت دارد و در امر تعلیم این موضوع به چشم نمی‌خورد. از ابتدا که ما وارد مدرسه می‌شویم عمدتاً چیزی که یاد گرفتیم انجام تکالیف به صورت فردی بوده است.

بخشی تصریح کرد: فضای کاری که ما در مدرسه انجام می‌دهیم فضای فردمحور است و فعالیت جمعی در مدرسه تمرین نشده و زمانی که این امر در مدرسه تمرین نمی‌شود چه انتظاری داریم که دانش آموزی از مدرسه خارج می‌شود، در فضای زندگی اجتماعی واقعی خود تسلط و مهارت کافی داشته باشد تا کار اجتماعی و تیمی انجام دهد اینکه ما در کار اجتماعی ضعف داریم بخش قابل توجهی از آن به آموزش و پرورش مربوط است و اساساً مروج و مشوق فردی‌گرایی شکل می‌گیرد.

انتهای پیام

نظر شما