خبرگزاري آريا -
ربيع‌ الثاني چهارمين ماه از ماه‌هاي قمري است
ماه پر برکت ربيع الاول را پشت سر گذاشتيم، و اکنون وارد يک ماه ديگر از ماه هاي خوب خدا مي شويم، اين گذشت ايام و رفتن و آمدن روزه ها و ماه ها گذر عمر ما را نشان مي دهد و چه خوب است که در اين گذران عمر از هر فرصتي بهره ها ببريم . هر زماني را با ياد خداوند متعال و کوشش در جلب رضايت ربوبيش آباد کنيم تا إن شاء الله با دستاني پر راهي ديار باقي شويم .
معني ربيع‌ الثاني:
ربيع‌الثاني يا ربيع‌ الآخر (به عربي: رَبِيعُ الْآخِر) چهارمين ماه از ماه‌هاي قمري است. ربيع به معني بهار از ماده رَبع مي‌باشد. علت اين که به اين ماه ربيع گفته مي‌شود اين است که در فصل بهار گياهان تر و تازه‌اند و نامگذاري اين ماه در فصل بهار رخ داده است.
تقويم روزشمار ماه ربيع‌ الثاني:
در روايات اسلامي و کتب دعا، اعمال زيادي براي اين ماه ذکر نشده است. در اينجا به نمونه هايي از آداب و حوادث مهم اين ماه اشاره مي کنيم.
روز اول:
از مهم ترين اعمال ماه ربيع الثاني؛ چنانچه در تمام ماه هاي قمري در کتاب هاي دعا ذکر شده است؛ دعا و نماز در اول ماه است. هم چنين؛ در ايـن روز بـخـوانـد دعـايـي را کـه سـيـد بـن طـاووس نقل فرموده: «اللهم انت اله کل شي...»
روز چهارم:
تولد حضرت عبدالعظيم حسني، در سال 173 هجري قمري.
يکي از چهره هاي شاخص اصحاب ائمه عليهم السلام، حضرت عبدالعظيم حسني است که در شمار اصحاب امام رضا، امام جواد و امام هادي عليهم السلام بوده و مورد تمجيد فراوان قرار گرفته است. حضرت عبدالعظيم از نوادگان امام حسن مجتبي بود که در شهر مدينه به دنيا آمد. ايشان فردي پرهيزگار و انديشمند که بعد از ائمه بزرگوار هم عصر خويش به طور مستقيم، نقل حديث کرده است. ايشان در زمان امامت امام هادي عليه السلام به پيشنهاد آن حضرت براي هدايت مردم به ايران مهاجرت کرد و در شهر ري در نزديکي تهران کنوني مسکن گزيد. آمدن حضرت عبدالعظيم به ري هم نشانه وجود تشيع در اين شهر بوده و هم خود زمينه اي براي رشد دعوت شيعي شده است حضرت عبدالعظيم حسني احتمالا در حدود سال 250 هجري به درجه رفيع شهادت نايل شد.
روز هفتم:
منع شياطين از رفتن به آسمان بالاتر با پرتاب شهاب سنگ هاي آتشين توسط ملائکه، 20 روز پس از ولادت پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم.
روز هشتم:
در اين روز در سال 232 هجري قمري ولادت امام حسن عسکري عـليـه السـلام در شهر سامرا بوده واقـع شـده است. نـام والده آن جـنـاب را «حـديـث» و بـعـضـي «سـليـل» گـفـتـه اند و آن معظمه در نهايت عفت و صلاح و ورع و تقوي و از عارفات صـالحات و مفزع شيعه بوده است. علامه مجلسي رحمه الله در زاد المعاد فرموده و شـيـخ مـفـيـد نـيـز نقل کرده اسـت کـه در روز دهـم مـاه ربـيـع الثـانـي سـال 232 هجري قمري، حضرت امام حسن عسکري عليه السلام متولد شـده اسـت.
روز دهم:
وفات کريمه اهل بيت حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها در سال201 هجري قمري.
حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها، خواهر گرامي امام رضا(عليه السلام) در سال 173 ق. در مدينه به دنيا آمد. ايشان بانويي سخنور، معلمي توانا و در زهد و تقوا برجسته بود، حضرت معصومه (س) يک سال پس از ورود برادرش به خراسان به قصد ديدار وي از مدينه به سمت خراسان حرکت کرد، اما پس از حوادثي که در شهر ساوه براي آن حضرت پيش آمد، بيمار شد. اين بانوي مکرمه و مجلله چون، در شرافت و فضيلت شهر قم احاديثي را از پدران خود شنيده بود، عزم اين شهر کرد و پس از هفده روز توقف در قم، به ملکوت اعلي پيوست آن حضرت در قم مدفون است و آرامگاه با شکوه دختر امام موسي کاظم در قم، محفل و زيارتگاه مردم و دانشمندان با فضيلت است همچنين حوزه مهم علمي و ديني قم در کنار حرم ايشان شکل گرفته است.
روز سيزدهم:
شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها بنا به روايتي؛ به روايت مرحوم ابن شهر آشوب در مناقب، شهادت فاطمه زهرا(س) در اين روز بوده است.[1] در سال يازدهم هجرت هفتاد و پنج روز که از رحلت پيامبر بزرگ اسلام گذشته بود، حادثه دردناک و غم انگيز شهادت صديقه طاهره فاطمه زهرا(س) در مدينه منوره به وقوع پيوست.
بسياري از علما و مورخان اسلام آن را پذيرفته اند همانند شيخ کليني و شيخ مفيد و سيد هاشم بحريني و... چه بسا مستند آنان روايتي است که ابوعبيده از امام صادق عليه السلام نقل کرده که فرمود: همانا بعد از رحلت رسول خدا-فاطمه(س)- هفتاد و پنج روز بيشتر زندگي نکرد، در اين مدت اندوه بسيار او را فرا گرفته بود جبرئيل بر او نازل مي گشت و به او تسليت مي گفت و روان او را آرامش مي داد و از چگونگي حال پيامبر در عالم آخرت آگاهش مي نمود و اخبار و حوادث آينده را نسبت به فرزندانش مطرح مي کرد، که حضرت علي عليه السلام آنها را مي نوشت. بعضي شهادت آن حضرت را نود و پنج روز بعد از رحلت پيامبر دانسته اند.
اعمال ماه ربيع الثاني
روز چهاردهم:
قيام مختار بن ابي عبيده ثقفي به خونخواهي شهداي کربلا در کوفه سال66 هجري قمري. برخي از مورخان آغاز قيام او را چهاردهم ربيع الاوّل ذکر کرده اند.
پس از شهادت امام حسين عليه السلام و قيام توابين، نفرتي عميق از بني اميه در ميان مسلمين ايجاد شد. به دنبال شکست قيام توابين، باقي مانده آن ها به گرد مختار بن ابو عبيده ثقفي جمع شدند. مختار به داعيه خون خواهي امام حسين عليه السلام و دعوت به محمد حنفيه برادر آن حضرت، در کوفه قيام کرد و آن شهر را تصرف نمود مختار قاتلان و کساني را که در شهادت امام حسين عليه السلام نقش داشتند به قتل رساند و انتقام اهل بيت را از اشقياي زمان گرفت. مختار ثقفي حدود يک سال بر کوفه حکومت کرد. اما از سپاهيان مصعب به زبير شکست خورد و کشته شد.
روز بيست و دوم:
وفات موسي مبرقع پسر امام جواد عليه السلام در ماه ربيع الثاني سال 292 قمري روي داده است.
نام: موسي، کنيه: ابوجعفر، لقب: مبرقع، که از شدت زيبايي بر جمال مبارک نقاب مي زد. نام پدر: جواد الائمه عليه السلام و مادر آن حضرت کنيز بود.
جناب موسي مبرقع عليه السلام پسر حضرت جواد عليه السلام در سال 296 هجري در شهر قم وفات يافت. به نقلي وفات آن جناب در هشتم ربيع الثاني بوده است.[2]
بنابر قول ديگري در 14 ربيع الثاني وفات موسي مبرقع واقع شده است. قبر آن بزرگوار در چهل اختران قم خيابان آذر مشهور است.[3] ايشان از اولين سادات رضوي بود که در سال 256 هجري قمري وارد قم گرديد. او به طور دائم بر صورت خود برقعي داشت، ولي مردم عرب ساکن قم او را از قم بيرون کردند، و او به کاشان رفت و در آنجا مورد احترام قرار گرفت.
بعد از آمدن ابوالصديم حسين بن علي بن آدم و مرد ديگري از رؤساي قم، عرب هاي قم متوجه شدند موسي چه کسي بوده است، و آن بزرگوار را به قم بازگرداندند و خانه اي براي او آماده کردند. همچنين در روستاهاي متعدد زمين و باغ براي او خريدند و خواهرانش زينب و ام محمد و ميمونه، دختران حضرت جواد عليه السلام به قم آمدند، و بر او وارد شدند. هنگامي که جناب موسي مبرقع در قم از دنيا رفت، امير قم عباس بن عمرو غنوي بر او نماز خواند، و در محل کنوني که در قم معروف است و قبلاً خانه محمد بن حسن بن ابي خالد اشعري ملقب به شنبوله بود، دفن شد. کليني رحمه الله در کافي به سند معتبر نقل کرده که جناب موسي مبرقع توليت اوقاف را از جانب امام عليه السلام داشته اند.[4]
روز سي ام:
وفات زينب بنت خزيمه، همسر رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در سال چهارم قمري در آخرين روز از ماه ربيع الاول اتفاق افتاده است.
پي نوشت ها:
[1] مناقب ابن شهر آشوب، ج3، ص406.
[2] مستدرک سفينة البحار، ج5، ص230.
[3] مرآة العقول، ج6، ص128.
[4] کليني، الکافي، ج1، ص261.
منبع: hawzah.net