به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایرنا، داود حسینی هاشم زاده عصر شنبه در همایش مبارزه با فساد در ایران : نظام مند یا موردی؟ به تعریفی از مفهوم فساد تصادفی و نظام مند پرداخت و گفت : فساد تصادفی فسادی است که از نظر تعداد دفعات و حوزه های رخ دادن نسبتا محدود است. درحالی که فساد نظام مند (فساد حاد) شیوع و تسلط فرهنگ فساد در یک سازمان یا حکوت است.
وی افزود : فساد نظام مند به مثابه جرم سازمان یافته به یک نرم (هنجار) مبدل گشته است.
وی به شاخص های فساد نظام مند اشاره و عنوان کرد : تبدیل شدن به هنجار، شبکه ای شدن و گسترش، آلوده شدن نهادها، پایین بودن هزینه ها و بی میلی برای مقابله با آن از جمله شاخص های این نوع فساد است.
این کارشناس ادامه داد : فساد به طور گسترده ای در ایران وجود دارد و تقریبا در تمامی حوزه ها شاهد این مسئله هستیم.
وی گفت : براساس ارزیابی سازمان شفافیت جهانی ایران جز فاسد ترین کشورهای جهان است.
حسینی هاشم زاده ادامه داد : قبح فساد در جامعه در سطح گسترده ای از بین رفته است، به گونه ای که براساس نتایج تحقیقاتی در این زمینه ، 4٣ درصد قبح فساد در جامعه کاهش یافته است.
وی توضیح داد : پرونده هایی نظیر پرونده بابک زنجانی، هک شدن و... نشان از وجود فساد در جامعه است. اعتماد در میان آحاد جامعه به ١٠ درصد و علاوه بر این، صداقت و امانت داری به ٨ درصد کاهش یافته است.
وی در باره راهکارهای مقابله با فساد اظهار کرد : اراده سیاسی در سطح مدیران ارشد وجود ندارد. تا زمانی که این اراده، صداقت و اقدامات جدی در این زمینه وجود نداشته باشد، در مبارزه با فساد موفق نخواهیم بود.
حسینی هاشم زاده از بین بردن شکاف تاریخی دولت- ملت، نظارت و مشارکت جامعه مدنی، شفافیت اطلاعات و پاسخگویی در سطوح مختلف را از دیگر شاخص های مبارزه با فساد عنوان کرد.

** مبحث فساد رابطه دو سویه است
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایرنا ، حسن محدثی یکی دیگر از سخنرانان این همایش در باب فساد گفت : در سطوح کلان فساد میان مجموعه دولت و جامعه و عملکرد آن ها رخ می دهد. در حقیقت در مبحث فساد بحث از یک رابطه دوسویه میان دولت و جامعه (نیروهای غیردولتی) است.
وی گفت : در این رابطه گاه جامعه ضعیف و دولت نیرومند و گاه دولت ضعیف و جامعه قدرتمند است.
این استاد دانشگاه با اشاره به فساد بازتوزیعی و استخراجی افزود : زمانی که قدرت از آن‌ جامعه یا به عبارت دیگر نیروهای غیر دولتی است فساد بازتوزیعی مطرح است. در چنین شرایطی جامعه به منابع دولتی دسترسی پیدا می کند و آن ها را به خود اختصاص می‌دهد. بنگلادش نمونه کشوری است که فسادی از این نوع را تجربه کرده است.
این جامعه شناس ادامه داد : اما در شرایطی که قدرت در اختیار دولت قرار گرفته است، نیروهای دولتی می توانند منابع کشور را در راستای منافع خود بکار گیرند. در چنین جوامعی قدرت توزیع نشده و فساد موجود از نوع فساد استخراجی است. ایران نمونه چنین جامعه ای به شمار می رود.
به گفته این کارشناس اجتماعی در این جوامع چرخش نخبگان وجود ندارد، فضای اجتماعی بسته است و ایجاد فرصت برای تمام نیروهای اجتماعی یکسان نیست.
وی افزود : جهت ورود و ماندگاری در این سیستم باید اعتقاد به آن را نشان داد. در نتیجه چنین امری ریاکاری ساختاری نیز شکل گرفته و گاه وضع از لقمه گیری به سفره سازی می رسد و حتی برای افراد خارج از سیستم سفره سازی می شود.
محدثی گفت : فساد یکی از عوامل مهم سقوط نظام های ایرانی در طول تاریخ بوده است. عدم چرخش نیروهای دولتی می‌تواند نظام های سیاسی را از درون تخریب کرده و فروپاشد.
وی با اشاره به فساد خرد و کلان ادامه داد : فساد اداری، فساد خرد و فساد سیاسی از نوع فساد کلان است. فساد کلانی که وارد تصمیم گیری های کشوری می شود و با هر تحولی در درون سیستم مخالف می‌کند.
وی درباره راهکارهای مناسب برای مقابله با فساد توضیح داد : ایران نیازمند اصلاحات سیاسی است. اصلاحاتی که سبب شود نظام بازگشاده شود.
وی با اشاره به نظام مند شدن فساد ایران، عنوان کرد : فساد ایران نظام مند و سیستماتیک شده است لذا راه حل های بنیادین می طلبد. نیازمند قوه قضائیه مستقلی است که تحت تاثیر هیچ گروه سیاسی یا جریانی نباشد،نیازمند مجلس کارآمد و مستقلی است.
وی اضافه کرد : حوزه های مختلف فعالیت باید تخصصی شود و گزینش ها تغییر کند. جامعه باید به سمتی حرکت کند که نخبگان سیاسی احساس امنیت و خانه زادی نکنند.
«چطور فردی که سی سال در درون یک سیستم خدمت کرده است، همچنان پس از گذشت آن دوران به فعالیت خود ادامه می دهد. این مساله تنها در سیستم هایی که شایسته سالاری اهمیت ندارد، رخ می دهد. »
محدثی در پایان گفت : تا در این سطوح تدابیری اندیشیده نشود، مسائل فرعی راهگشا نخواهد بود. نظام سیاسی اگر خواهان بازتولید است، باید به صورت جدی به این موضوع توجه کند.
**9489**1601**