استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: سال های زیادی در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی فعالیت داشتم و از چند رییس قبلی این دانشگاه به صورت کتبی تقاضای بازنشستگی کردم که خوشبختانه اخیرا پذیرفته شد و این کار، درست بود چراکه بازنشستگی را افتخار می دانم.
به گزارش وبدا، دکتر ایرج فاضل در مراسم تجلیل بیش از چهار دهه تلاش این چهره ماندگار در حوزه سلامت و ارتقای دانش پزشکی که در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی برگزار شد، اظهار داشت: در آستانه 80 سالگی هستم و نیمه اول عمرم را طلبگی و نیمه دوم آن را طلبگی و کار کردم و وقتی پشت سرم را نگاه می کنم افتخار نمی کنم، اما خجالت هم نمی کشم و می دانم که کم کاری نکردم و در هر مسئولیتی بودم، در حد توانم کار کردم.
وی تصریح کرد: شعار نیست که می گویم عاشق ایران هستم چون سال هایی که خارج از ایران بودم، حسرت یک دقیقه قدم زدن در کوچه و خیابان های ایران را داشتم. زندگی کردن در ایران، سعادت و افتخار است.
استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با اشاره به زمان دانشجویی خود خاطرنشان کرد: دوران دانشجویی برای ما دوران بسیار خوبی بود چون دانشجویان سرحال بودند، تظاهرات می کردند، شعار می دادند، البته همه این فعالیت ها در داخل دانشگاه بود و از دانشجویان امروز، آزادتر بودیم و پر از امید به آینده و هیجان بودیم.
دکتر فاضل افزود: دوران سربازی قبل از انقلاب در سپاه بهداشت گذشت و آن زمان پزشکان را به جای پادگان به مناطقی اعزام می کردند که پزشک در آن مناطق حضور نداشت و کشتارهای سیاه سرفه و دیفتری در آن زمان، عجیب بود که با واکسیناسیون کنترل می شد. من در منطقه بلوران لرستان خدمت کردم که مردم این منطقه خانه نداشتند به طوری که تابستان ها در کپر زندگی می کردند و زمستان ها، زمین را می کندند و با برگ و شاخه درختان برای خود جان پناه می ساختند. اگر این مناطق را نمی دیدیم، ایران آن زمان را نمی شناختیم.
موسس فرهنگستان علوم پزشکی اظهار داشت: برای گرفتن مدرک تخصص به آمریکا رفتم و آن کشور تفاوت عجیبی با ایران آن زمان داشت چون نظم و ترتیب خاصی حکمفرما بود و قانون معنی داشت و بزرگترین ناسزا و توهین، دروغ گویی بود. بعد از پایان دوران تخصص به وزیر بهداری وقت که دکتر شاهقلی بود، نامه ای ارسال کردم و گفتم که می خواهم به ایران برگردم و او هم شرایط و امکانات ایران را برای من تشریح کرد، اما آمدم و در تبریز مشغول به فعالیت شدم، اما باز هم به آمریکا رفتم و فکر کردم که برای همیشه از ایران رفته ام تا اینکه انقلاب اسلامی به پیروزی رسید و به همسرم گفتم که باید به ایران بر گردیم.
وی اضافه کرد: پس از اینکه به ایران آمدم با تلاش هایی که داشتیم، کارهایی انجام شد که یکی از آنها انجام پیوند اعضا در شرایط جنگ و تحریم بود چون در آن زمان، برخی از بیماران جان خود را از دست می دادند و برخی از همکاران ما انجام پیوند اعضا در شرایط جنگ را لوکس و بی معنی می دانستند، اما پیوند اعضا در بیمارستان های شهید مصطفی خمینی و آیت الله طالقانی آغاز شد و خوشبختانه امروز در این حوزه بی نیاز هستیم و دکتر ملک حسینی علاوه بر انجام پیوند کلیه، پیوند کبد را در شیراز پایه گذاری و تقویت کرد و امروز شیراز یکی از بزرگترین مراکز پیوند کبد در دنیا است.
دکتر فاضل با بیان اینکه تلاش هایی که انجام دادیم، با کمک همکاران سختکوش انجام شد، افزود: امروز سربلند نیستم، اما شرمنده هم نیستم و تقاضا دارم که مراسم تکریم بازنشستگان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی حداقل دو بار در سال برای سایر اعضای هیات علمی نیز برگزار شود.
استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی یادآور شد: کشور ما با نیروهای جوان و توانمند، دارای خلاقیت و استعداد، باید جایگاه بهتری در سطح دنیا داشته باشد و باید تلاش بیشتری کنیم، چراکه کشور و مردم ما ظرفیت پیشرفت های بیشتر را دارند البته باید مسائل خودمان با دنیا را حل کنیم و این حل شدنی است چون ۲۰۰ کشور این کار را کرده اند.
دکتر فاضل خاطرنشان کرد: باید از حالت نگرانی از وضعیت فردا و آینده بیرون بیاییم. نگرانی زیادی برای مهاجرت جوانان و مغزهای ایران دارم و باید نه تنها برای نگه داشتن آنها بلکه برای جذب ایرانیان خارج از کشور نیز تلاش کنیم.
وی در پایان گفت: من در خدمت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی هستم، اما بازنشستگی را غنیمت و افتخار می دانم./206
نظر شما