به گزارش خبرنگار مهر، همایش پرسش از ضرورت فلسفه در عصر حاضر با حضور میرعبدالحسین نقیب زاده از پیشکسوتان رشته فلسفه در کشور و جمع زیادی از دانشجویان، دبیران، دانش آموزان و علاقمندان فلسفه در دبیرستان پسرانه فرهنگ تهران برگزار شد.

مدیریت دبیرستان فرهنگ با ابراز خرسندی از برگزاری این همایش و بزرگداشت «میرعبدالحسین نقیب زاده»، ایشان را یکی از اساتید بنام و مفاخر فلسفه در ایران برشمرد و گفت: برگزاری نکوداشت بزرگانی همچون استاد نقیب زاده موجب می شود تا قدر این بزرگان را بیشتر بدانیم و با آثار و خدمات این عزیزان بیشتر آشنا شویم.

علی تفکری افزود: این بزرگان سرمایه های اصلی کشور هستند و اعتقاد داریم سرمایه انسانی مهم تر و ارزشمند تر از سایر سرمایه ها در کشور می باشد و می توانند ما را به سمت رشد و تعالی هدایت کنند.

در ادامه این همایش نقیب زاده در سخنانی فلسفه را نمود والای اندیشه و انسان را نیازمند اندیشیدن دانست و اظهار داشت: از آنجائی که ارزش اندیشه بسیار بالا می باشد و برآورده شدن مسائل زیستی انسان نیز به اندیشیدن وابسته است از همین رو انسان نیازمند اندیشیدن است.

وی در ادامه خاطر نشان کرد: هر انسانی به عنوان انسان می اندیشد و با پرسش های زیادی روبرو می شود و قلمرو فلسفه اندیشه است و باید گفت که فلسفه برای هر عصری نیاز است چرا که انسان همیشه نیازمند اندیشیدن است.

این استاد دانشگاه بیان داشت: یکی از تفاوت های انسان و جانوران در موضوع برگزیدن است که برگزیدن برگرفته از اندیشیدن و آگاهی است و اگر اندیشه نباشد آزادی نیز نخواهد بود.

این استاد فلسفه با اشاره به اینکه فلسفه با زندگانی پیوند داشته و می تواند به زندگی هر انسانی روشنی بخشد تأکید کرد: فلسفه ای خوب و راهگشا است که به زندگانی راه پیدا کند و به دغدغه های انسان بپردازد.

نقیب زاده از دست اندرکاران، دانش آموختگان و علاقمندان فلسفه درخواست کرد: باید زبانی را برای فلسفه به کار گرفت که موجب فهم و روشنگری شود تا هرکسی که شوقی دارد به فهم فلسفه برسد.

در این همایش تعدادی از حاضرین سوالات خود را در حوزه فلسفه مطرح کردند که استاد نقیب زاده به سوالات مطروحه پاسخ داد.

در ادامه این همایش مراسم نکوداشت مقام علمی دکتر میرعبدالحسین نقیب زاده برگزار شد و از ۵ دهه تلاش و خدمات علمی ایشان تجلیل به عمل آمد.

میرعبدالحسین نقیب زاده در بیست و سوم اردیبهشت ماه سال ۱۳۱۶ در شهر رشت دیده به جهان گشود. ایشان مراتب تحصیلی خود را تا مقطع دانشگاه در زادگاه خود گذراند و برای ادامه تحصیل به تهران آمد. در همین دوران بود که زندگی استاد نقیب زاده با خواندن کتابی از استاد محمود هومن به نام «حافظ چه می گوید؟» تغییر کرد و شور و شوق حاصل از این کتاب سبب اصلی رفتن به دانشسرای عالی و حضور در جلسات استاد محمود هومن و یادگیری فلسفه در محضر ایشان بود. هر چند استاد نقیب زاده خود از پیشکسوتان فلسفه در ایران می باشد اما خود ایشان از استاد محمود هومن به عنوان استاد خویش یاد می کند. ایشان پس از پایان تحصیلات لیسانس به دانشگاه تهران رفته و تحصیلات خود را برای مقطع کارشناسی ارشد آغاز نمود. در این دوران ایشان از اساتیدی همچون سید حسین نصر، احمد فردید و یحیی مهدوی تأثیر پذیرفت و نهایتا در سال ۱۳۵۱ دکترای فلسفه خود را از دانشگاه تهران دریافت نمود. پس از پایان تحصیل، ایشان به عضویت در هیئت علمی دانشسرای عالی (دانشگاه خوارزمی کنونی) درآمد. همچنین در طول این سال ها به عنوان استاد میهمان در بسیاری از دانشگاه های بنام، همانند دانشگاه تهران تدریس کرد.

نقیب زاده علاوه بر مطالعه و تحقیقات بسیار در حوزه های فلسفه و فلسفه تعلیم و تربیت و ارائه مقالات و سخنرانی در مجامع علمی و دانشگاهی آثاری همچون درآمدی به فلسفه، نگاهی به فلسفه آموزش و پرورش، فلسفه کانت و بیداری از خواب دگماتیسم، نگاهی به نگرش های فلسفه سده بیستم، گفتارهایی در فلسفه و فلسفه تربیت و ترجمه کتاب کانت از کارل یاسپرس نیز از آثار وی می باشد.