به گزارش ایکنا از لرستان، آیت‌الله سیداحمد میرعمادی، نماینده ولی‌فقیه در استان و امام جمعه خرم‌آباد در سلسله مباحثی تحت عنوان «درس‌هایی از نهج‌البلاغه» با اشاره به نامه 31 نهج‌البلاغه، عنوان کرد: «تقوا اهمیت زیادی دارد و سبب شده که طنین این واژه در همه سخنان امیرمؤمنان علی(ع)، به گوش برسد و در همین نامه نیز آن‌را محبوب ترین فراز وصیت خود می‌داند و همه مردم، به‌ویژه جوانان را سفارش می‌کند که آن‌را آویزه گوش خود کنند.
امام علی(ع) در رهنمود ماندگار و جاودانه خود در قسمتی از نامه ۳۱ نهج‌البلاغه به‌عنوان منشور بزرگ تربیتی برای نیاکان صالح به‌عنوان الگو چهار ویژگی ازجمله مراقبت از نفس، اهل تدبر و اندیشه‌ورزی، اهل معرفت و عمل که توضیح هر سه گذشت و تکلیف‌مداری برشمرده است.
امام علی(ع) با بیان این‌که «وَ الْإِمْسَاكِ عَمَّا لَمْ يُکَلَّفُوا؛ و از آن‌چه تکلیف‌شان نبود، روی گرداندند» فرموده است: نیاکان صالح به کاری که وظیفه داشتند اقدام می‌کردند و از کارهایی که وظیفه‌شان نبود خودداری می‌ورزیدند و بدعتی نمی‌گذاشتند.این اقدام به‌موقع و امساک به هنگام، صحنه زیبایی از انسانِ آگاه و بصیر به وجود آورده است. آنان حق را می‌دیدند و به‌عنوان تکلیف بدان عمل می‌کردند، در واقع، نه تکلیف‌گریز بودند و نه حق‌ستیز و نه خود را به تکلیف می‌انداختند و نه به‌دنبال راحت‌طلبی بودند. برخی به‌دنبال کارهایی می‌روند که در مورد آن‌ها دستوری نرسیده، از همین رو، خود و دیگران را به تکلیف‌های بی‌جا و مشقت‌انگیز می‌اندازند و بدعت‌هایی را می‌گذارند که مطابق فطرت و بر اساس دستور الهی نیست؛ مثلاًً مسیحیان، رهبانیتی را به‌وجود آوردند که هیچ تکلیفی از ناحیه خداوند متعال در مورد آن، نرسیده بود، بلکه ابداع خودشان بود «وَ رَهْبانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا کَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ» آن‌ها رهبانیتی را ابداع کردند که بر ما آن‌ها واجب نکرده بودیم .
اما اهل ایمان، در خطِ تکلیف حرکت می‌کنند و بدعت نمی‌گذارند و در برابر آن‌چه دستوری نرسیده امساک می‌ورزند.
تقوا؛ بهترین وصایا
امام علی(ع) در رهنمود ماندگار و جاودانه در قسمتی از نامه ۳۱ نهج‌البلاغه به عنوان منشور بزرگ تربیتی «تقوا» را بهترین وصیت ذکر می‎کند و می‎فرماید: «وَ اعْلَمْ يَا بُنَيَّ أَنَّ أَحَبَّ مَا أَنْتَ آخِذُ بِهِ إِلَيَّ مِنْ وَصِيَّتِي تَقْوَی اللهِ؛ پسرم بدان بهترین چیزی که تو از وصیت من می‌گیری، تقوای الهی است» .
وصیت به تقوا، محوری‌ترین توصیه‌ای است که در سراسر نهج‌البلاغه به چشم می‌خورد و امام علی(ع) دائما خود و دیگران را به آن سفارش می‌کند. که وصیت همه انبیا و اولیا است این دریافت عمیق علوی، برگرفته از قرآن است که پایه فلاح و رستگاری را بر تقوا نهاده و آن‌را بهترین توشه آخرت دانسته است: «وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَی؛ توشه برگیرید که بهترین توشه‌ها تقواست» .
کسانی‌که اهل تقوایند، دل‌شان به نور هدایت الهی روشن و جان‌شان به برکت تعلیم الهی، گلشن اسرار و علوم خدایی است. به همین دلیل است که قرآن‌کریم می‌فرماید: «وَ اتَّقُوا الله وَ یُعَلِّمُکُمُ اللهُ»؛ در پیشگاه خدای متعال تقوا پیشه کنید؛ حال آن‌که او شما را تعلیم می‌دهد.
قرآن‌کریم، اعمال کسانی‌که پایبند به اصول ایمان و تقوا نیستند، بی‌وزن معرفی کرده و در میزان، سبک شمرده است.«فَلَا نُقِیمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا»؛ برای كسانی‌که عصیان ورزیده‌اند، وزنی به پای نمی‌داریم».

انتهای پیام