به گزارش گروه فرهنگی ایرنا، عباس علاءالدین از روستای زیارت آغازگر این مراسم بود که با آواز گالشی و روایت منطقه خود از داستان لیلی و مجنون، مخاطبان را به وجد آورد.
در ادامه تیزری که از سه روز گذشته جشنواره آینه‌دار به نمایش در آمد و بعد از آن «گَلی به گَلی» آواز و نی چوپانی از دِلیر و الیتِ مازندران با اجرای کی‌قباد میردار و بهمن سام‌دلیری اجرا شد.
«گَلی به گَلی» از همان گلو به گلو و حنجره به حنجره می‌آید و نوعی گفت‌وگوی زیبایی محسوب می‌شود.

**گلستان دو کشور است
نخستین سخنران اختتامیه علی مغازه‌ای دبیر هنری جشنواره آینه‌دار، گفت: در ابتدای دوره پنجم، مروری داشتیم بر چهار دوره‌ای که برگزار شد و گریزی به پنجمین دوره و منتخبی از اجراهایی را دیدیم که ممکن بود علاقه‌مندانی موفق به دیدنشان نشده باشند. از جنوب شاهد زار بودیم و از زاگرس کَرنا و نقاره، از بلوچستان دراویش چشتی را دیدیم و از آذربایجان آشیق ولی عبدی را، از میناب لوطی‌ها را و از تربت جام دوتار را به عنوان نمونه‌هایی از چهار دوره گذشته و چاوشی و کرنی را از لشت و نشا به عنوان نمونه‌ای از دوره پنجم.
وی در ادامه تشریح کرد: در پنجمین جشنواره آینه‌دار به دامنه شمالی البرز رفتیم و از غرب البرز وارد تالش شدیم و گیل قدیم و دیلمان را دیدیم و بین ییلاق‌ها و جلگه‌ها و جنگل‌ها حرکت کردیم. با افرادی رو‌به‌رو شدیم که بازتاب نوع خاصی از زندگی هستند، رنگ و شکل این نوع از زیستن عوض شد اما سختی‌هایش بر جا بود. در گذر از دِلیر و الیت به دو عزیزی برخورد کردیم که اجرایشان را دیدید و بعد به گُدارها رسیدیم .از آن‌ها گذر کردیم و در زیارت، دایی عباس (عباس علاءالدین) را دیدیم و در کتول کسانی دیگر را شناختیم و در پایان می‌توانم به جرات بگویم گلستان دو کشور است، شمال و جنوب.

**آینه دار و فریاد بی صدای زنان موسیقی دان
مغازه‌ای در ادامه تصریح کرد: در چشم من موسیقی همواره جنسیت داشته و زن بوده است، موجودی زاینده چون زمین که جاندار است و جانبخش و درون این کانسپت سازها هر کدام جنسیتی دارند. به عنوان مثال در سیستان و بلوچستان ساز قیچک زن است که ملودی‌های اصلی را می‌نوازد و تنبوره هم مَرد است که با نواختن آکورد قیچک را همراهی می‌کند.
وی افزود: در فستیوال ما اگرچه ناقلان موسیقی مرد بودند ولی موسیقی را از زنان گرفته بودند، موسیقی‎ای را که خود، زن است. در پنجمین جشنواره آینه‌دار در کنار مردان شاهد حضور زنانی نیز بودیم که فریاد بی‌صدای زنان موسیقی‌دان بودند.

**موسیقی ایرانی هویت کشور ماست
دبیر هنری آینه‌دار سخنانش را اینگونه پایان داد: موسیقی ایرانی به شدت هویت‌مند است و در هر جای جهان حتی اگر خودمان را نشناسند با شنیدن موسیقی‌مان متوجه می‌شوند که متعلق به کدام نقطه جغرافیایی هستیم. در این دوره از جشنواره موسیقی آینه‌دار سعی کردیم به جای خالی زنان بپردازیم. جای خالی زن و جای خالی صدای زن را هیچ چیز نمی‌تواند پُر کند. می‌خواهم به «تنها صداست که می‌ماند» عبارتی را اضافه کنم؛ «تنها صداست که می‌ماند اگر صدای زن باشد» و این چیزی بود که من در این فستیوال دیدم.
سپس برنامه‌ای از علی‌آباد کتول اجرا شد. احمد نظری، نعمت اصلانی، علیرضا شکارچی و حسین خسروی شادیانه‌ای مربوط به مراسم عروسی را اجرا کردند.

**آزادگان تهی دست هستند
سری اول تندیس‌های این مراسم با حضور محمدرضا اصلانی، ارشد تهماسبی، علی ترابی و علی مغازه‌ای به 12 نفر به شرح زیر اهدا شد؛ عباس علاالدین، موسی ملک‌حسینی، علی‌اکبر اصلانی‌کتولی، درویشعلی خسروی، ذبیح‌الله پوربابا، رفیع رفیعی، منوچهر میرصانلو که در این مراسم حضور نداشت، غلامرضا امانی، زنده‌یاد حسین طیبی که پسرش ارسلان طیبی روی صحنه حاضر شد، ابوالحسن خوشرو که برای رسیدن به مرحله پایانی این فستیوال، شیمی‌درمانی‌اش را به تعویق انداخته بود، علی اکبرپور و علی‌اوسط کشت‌پرور.
رشید کاکاوند مجری از ابوالحسن خوشرو درخواست کرد برای لحظاتی پشت تریبون قرار بگیرد و دو بیتی برای حضار بخواند. خوشرو صحبتش را با شعری از سعدی آغاز کرد و گفت: ممنونم از این که سرو را انتخاب کردید. به سرو گفت کسی، میوه‌ای نمی‌آری/ جواب داد که آزادگان تهی‌دستند.
اجرای بعدی این مراسم آواها و ترانه‌های مردمی شالیزاری بود از مازندران با حضور جانعلی اکبریان (خواننده و سرپرست گروه)، آمنه نوروزی (همخوان و کله ونگ)، گل‌ابرو فتحی (لگن)، پروانه اکبریان (همخوان، کله ونگ و کف)، حسن کریمی (همخوان و کف)، فرزانه اکبریان (همخوان، کله ونگ و کف) و ماهروزه اکبریان (همخوان، کله ونگ و کف) که پیش از این، دوشنبه 12 آذر در تالار رودکی روی صحنه رفته بودند.

** هشت بهشت موسیقی آیینی ایران در چشم‌انداز آینه‌دار
سپس احسان رسول‌اف، رئیس جشنواره با قرار گرفتن پشت تریبون گفت: بسیار مفتخرم که از سمت گروه اجرایی از شما سپاسگزاری کنم و خدا را شکر می‌کنم که پنجمین جشنواره آینه‌دار در سه روز گذشته، با حضور اساتیدی از دامنه شمالی البرز برگزار شد. ما بر آن هستیم که آینه‌دار را که فستیوالی آرشیو محور است و تلاشی است در راه مستند کردن صدا و تصویر بزرگان حوزه موسیقی نواحی در قالب هشت دوره در مناطق مختلف جغرافیایی ایران ادامه دهیم و امیدواریم با برگزاری سه دوره دیگر، مجموعه بزرگی را در قالب هشت بهشت موسیقی آیینی ایران به تاریخ‌مان تقدیم کنیم. مجموعه‌ای مستند در قالب تصاویری از اساتید، مصاحبه با آن‌ها و اجراهایشان در استودیو و تالار.
او افزود: از طرف گروه اجرایی تشکر می‌کنم از کسانی که از مسیرهایی دشوار و دور آمدند. گروه اجرایی برگزاری پروژه آینه‌دار را به عنوان وظیفه‌ای برای خود برمی‌شمارد در جهت حفظ میراث ارزشمندمان که هر روز بخشی از آن در برابر چشم‌مان از بین می‌رود.
پس از آن نی بید با حضور درویشعلی خسروی (بیدخوان) و نعمت اصلانی‌کتولی (نوازنده نی) اجرا شد.
سپس محمدسعید شریفیان، ابوالحسن خوشرو و احسان رسول‌اف روی صحنه رفتند و 12 سرو دیگر به این هنرمندان اهدا شد؛ گیلان‌خان خوشنواز، اصغر ابراهیم‌نژاد، صدیقه ماهوتی، حرمت یوسفی، زنده‌یاد احمد عاشورپور که دخترش تندیس او را دریافت کرد، شاه‌خانم دنکو که در غیاب او فرزندش تندیس را گرفت، کی‌قباد میردار، بهمن سام دلیری، جانعلی اکبریان، زنده‌یاد احمد محسن‌پور که پسرش روی صحنه حاضر شد، هوشنگ منصوریان و اصغر عاشقی.
آخرین اجرا، سنت تشت‌زنی بود که علی اوسط کشت‌پرور اجرا شد.
در پایان مراسم نیز اعلا شد که ششمین دوره از جشنواره آینه‌دار به موسیقی جنوبی و شمالی استان گلستان اختصاص خواهد داشت.
پنجمین جشنواره موسیقی نواحی و آیینی ایران (آینه‌دار) روز جمعه 9 آذرماه سال 1397 آغاز و در روز سه‌شنبه 13 آذر به پایان رسید. این دوره از جشنواره به موسیقی دامنه شمالی زاگراس یعنی استان‌های گیلان، مازندران و گلستان اختصاص داشت.
فراهنگ**9494** 9053