امیرمحمد سلیمانی:بزرگترین دغدغه سرمربی تیم ملی ایران برای تغییر سبک بازی تیمش، مالکیت توپ بود. بسیاری معتقدند با وجود بازیکنان شایسته تیم ملی ایران در فاز هجومی، نیازی به سپردن توپ به حریف نیست و ایران باید با مالکیت توپ، به حریف خود فشار بیاورد. سیستمی که کارلوس کی روش از بازی مقابل ازبکستان به کار گرفت و در بازی مقابل ونزوئلا به اوج خود رسید. مالکیت 58 درصدی ایران در مقابل ونزوئلا بیانگر تغییر سیستم بازی تیم ملی ایران است.

در مقام مقایسه، تیم ملی ایران در سه جام جهانی مجموعا 100 درصد مالکیت توپ نداشت. در جریان پیروزی مقابل مراکش، با 32.2 درصد زمین بازی را ترک کردیم. مالکیت 22.3 درصدی مقابل اسپانیا، دلیل موجه ای برای شکست ایران بود و تساوی مقابل پرتغال با مالکیت 26.7 درصدی حاصل شد. اما تغییر سبک بازی تیم ملی ایران در آستانه جام ملت های آسیا، تا چه میزان مطمئن است؟

ایران فرصت دارد در بازی های گروهی لیگ قهرمانان آسیا و مقابل حریفانی که تقریبا تدارکاتی محسوب می شوند، این سیستم را آزمایش کند. چیدمانی که در مقایسه با سبک سابق بازی تیم ملی ایران، انرژی کمتری از بچه های ایرانی می گیرد. با این حال نباید فراموش کرد که ایران با در اختیار دادن توپ به حریفانش هم عملکرد فوق العاده ای داشته است. از صعود آسان به جام جهانی، عملکرد قابل قبول در آن و البته رتبه نخست آسیا. اما باید صبر کرد تا سبک جدید بازی تیم ملی پخته شود.

حال باید دید این تغییر شکل بازی آن هم بدون تمرین درست و حسابی و تاکتیکی در جام ملتها برای یاران کی روش کارساز می افتد؟

بخصوص که بعد بازی ونزوئلا خود او هم از بی دقتی مهاجمان در از دست دادن ۹موقعیت شاکی بود و لب به گلایه از مهاجمانش گشوده بود. او البته ازچالش ۷ آسیبدیده اسم برده در فاصله ۴۰ روز تا جام ملتهای آسیا که می تواند برای تیم ملی کابوس وار شود.

۴۱۴۱