صاحب‌خبر - هنگامی که سرود ملی جبل‌الطارق پخش می‌شد، بازیکنان به‌صورت هماهنگ رو به صخره مشهور قلمروشان کردند. اشک در چشمان خولیو ریباس، مربی اروگوئه‌ای تیم حلقه زده بود. ریباس که در تابستان به‌عنوان مربی تیم برگزیده شده، روند این تیم را بهبود بخشیده است و اعتماد به نفس تیم را بالا برده است. جبل‌الطارق در سال 2013 به عضویت یوفا درآمد و پس از 22 شکست پیاپی، در سه بازی خود در لیگ ملت‌های اروپا، دو برد کسب کرد و حتی بخت صعود از گروه را هم داشت. برد یک بر صفر آنها در خانه ارمنستان نتیجه فوق‌العاده‌ای بود و آنها سپس در خانه، برابر لیختن‌اشتاین پیروز شدند. جبل‌الطارق تنها یک بازیکن حرفه‌ای دارد؛ لیام واکر که فصل پیش 11 بازی برای تیم لیگ دویی (دسته چهارمی) ناتس کانتی انجام داد. تیم آنها تشکیل شده از افسران پلیس زندان، متخصصان برق‌کاری و آتش‌نشان‌ها. بازیکنان ارمنستان از باخت مقابل آنها بسیار ناراحت شده بودند. آنها جمعه‌شب در بازی برگشت، جبل‌الطارق را 6 بر 2 بردند اما البته در دقیقه 10 از حریف عقب افتاده بودند و نتیجه بازی در نیمه اول مساوی بود. اما همین شکست سنگین هم یک نکته مثبت برای جبل‌الطارق داشت؛ آنها برای دومین‌بار در تاریخ‌شان در یک بازی رسمی توانستند دو گل بزنند. کایل گولدوین، دروازه‌بان تیم که 10 واکنش نشان داد، می‌گوید: «ارمنی‌ها بعد از بازی رفت، بدون اینکه با ما دست بدهند به رختکن رفتند و هیچ کاری نکردند. آنها کاملا بهت‌زده بودند. تازه از ترکیب اصلی ما، 9 نفر هم به‌خاطر غذای شب قبل از مسابقه حالشان بد بود.» جوزف چیپولینا، افسر پلیس زندان که در تیم جبل‌الطارق بازی می‌کند هم گفت: «رنگم پریده بود. داشتم می‌لرزیدم. بین دو نیمه چهاربار به دستشویی رفتم. من در شش روز پنج کیلو کم کرده بودم. من شب بعد از مسابقه به زندان برگشتم. زندانیان بعد از ظهر یک ساعت فوتبال بازی می‌کنند و من هم به آنها پیوستم. همه آنها من را در آغوش گرفته بودند و با من دست می‌دادند و به من می‌گفتند قهرمان.» برای بازیکنان قدیمی‌تری مانند چیپولینا، حالا روزهای خوب جبل‌الطارق است. او که 30 سال سن دارد، در جوانی در تیم‌های ولوز، میلوال و موناکو آزمایش داده بود اما حالا به‌صورت نیمه‌وقت برای تیم محلی لینکلن رد ایمپس بازی می‌کند که در سال 2016 در لیگ قهرمانان، سلتیک را برد. جبل‌الطارق تنها 7/6 کیلومتر مربع وسعت دارد و جمعیت آن تنها 30هزار نفر است. دنیس بیسو، دبیر کل فدراسیون فوتبال این کشور می‌گوید: «ما 30 بازیکن جبل‌الطارقی داریم که به‌صورت مرتب برای باشگاه‌هایشان بازی می‌کنند. مربی گزینه‌های بسیار کمی برای انتخاب در تیم ملی دارد.» ورزشگاه ملی آنها تنها ورزشگاه فوتبالی منطقه‌شان است. این ورزشگاه در جای عجیبی واقع شده است. از یک سو صخره مشهور آهکی جبل‌الطارق دیده می‌شود و از سوی دیگر دو پمپ بنزین در کنار ورزشگاه است و باند فرودگاه هم تنها 80 متر آن‌طرف‌تر است. تمامی بازی‌های باشگاهی جبل‌الطارق در این ورزشگاه برگزار می‌شود. همچنین تمامی مسابقات زنان و بازی‌های تیم‌های پایه. اما آنها برنامه‌های گسترده‌ای پیش رو دارند، هرچند که برگزیت و خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا مایه نگرانی‌شان شده است. بیسو می‌گوید که آنها سال بعد یک ورزشگاه جدید را تاسیس خواهند کرد و دو پایگاه هم برای ورزشگاه‌های جدید در نظر خواهند گرفت. هزینه احداث آنها 60 میلیون پوند است که یوفا، فیفا و دولت محلی در این هزینه شریک هستند. منطقه جبل‌الطارق متعلق به بریتانیاست اما در جنوب اسپانیا واقع شده است. آنها تمامی نشانه‌های انگلیسی‌ها را دارند. بیسو می‌گوید: «بلیت بازی با ارمنستان از سه روز پیش از مسابقه تمام شده بود. ما یک فهرست انتظار هم داشتیم. تیم ملی به هویت ملی ما کمک می‌کند. اینکه در خیابان می‌بینیم بچه‌ها پیراهن جبل‌الطارق را به‌جای پیراهن انگلیس یا برزیل به تن می‌کنند لذت‌بخش است.» منبع: دیلی‌میل∎​