شب گذشته، طی برنامه‌ای، یک قطعه تابلوی نقاشی، به همت کمیسیون فرهنگی شورا رونمایی شد؛ اقدامی که فی‌نفسه، بسیار نیکو و زیبا بود، اما ابهامات، گمانه‌ها و حواشی برنامه، پررنگ بود و روی محتوای برنامه تاثیر گذاشت.

نخست اینکه مطابق پوستر شناسنامه برنامه‌، شهرداری نقشی در این آئین رونمایی نداشت و برنامه بدون مشارکت نهاد اجرایی، و صرفاً به همت کمیسیون اجتماعی و فرهنگی شورای اسلامی شهر تبریز برگزار شد. حال آن‌که طبق قانون، شورای اسلامی شهر، حق دخالت در امور اجرایی شهر و شهرداری را ندارد، چه برسد به این‌که بخواهد راساً اقدام به برگزاری یک برنامه‌ کند.

آسیب‌شناسی ارتباطی شوراها و شهرداری‌های کشور نشان می‌‌دهد که ورود شورا به حیطه اجرا، بدعت نگران‌کننده‌ای است. بدعتی که از سویی می‌تواند منشاً انحرافات و آسیب‌های جدی باشد و از سوی دیگر، شورا را از وظیفه ذاتی خود (که همان نظارت دقیق بر حوزه اجرا است) منحرف کند.

دوم اینکه اشتیاق کمیسیون فرهنگی و اجتماعی به اجرای برنامه رونمایی، در حالی شب گذشته چشمگیر بود که بیش از دو ماه از انحلال نهاد متولی حوزه فرهنگ و هنر در شهرداری می‌گذرد. نهادی که اساساً باید متولی این‌گونه برنامه‌ها باشد، در برزخ انحلال و ادغام به سر می‌بَرد و برای ایفای نقش تخصصی خود بلاتکلیف مانده‌است؛ در عوض کمیسیون فرهنگی مستقیماً برنامه، طراحی و اجرا می‌کند.

سوم اینکه با احتساب هزینه‌ هنرنمایی یک گروه حرفه‌ای موسیقی، هزینه گروه تئاترمجسمه، هزینه تقدیر از هنرمندان و سایر هزینه‌های تدارکات و پشتیبانی و سالن، به نظر نمی‌رسد این برنامه، آن‌چنان کم‌هزینه بوده باشد. از این رو، چگونگی تامین هزینه‌ برنامه از  کمیسیون فرهنگی‌ که ردیف بودجه اجرایی ندارد، قابل‌تامل است!

چهارم این‌که تمام این موارد را می‌شد نادیده گرفت، اگر تابلوی رونمایی‌شده، در پایان برنامه به شهرداری یا به یکی از موزه‌های شهر اهدا می‌شد، تا هم مردم و میهمانان شهر از دیدن یک اثر زیبا و پرافتخار لذت می‌بردند و هم هزینه و تلاش عوامل اجرایی، مسیر هدفمندی طی می‌کرد، اما چیزی عاید شهر و شهرداری نشد، چرا که در پایان برنامه، هنرمند اثر، تابلو را برای قدردانی، به فردی بخشید که در حال حاضر هیچ ارتباطی با شهرداری ندارد و صرفاً به خاطر استغنای مالی و به واسطه انتساب به رئیس کمیسیون فرهنگی، در محافل شناخته می‌شود. جالب این‌که مجری برنامه نیز که مرتباً از مسئولان حاضر در سالن تمجید می‌کرد، بخشش هنرمندانه صاحب اثر را با این جمله تکمیل کرد که «تابلو در مطب آقای دکتر نصب خواهد شد!»