بهداد سلیمی بعد از خداحافظی زودهنگام از وزنه‌برداری حالا برای ورود به حوزه مربیگری و شاید مدیریتی با تردید مواجه است.
به گزارش «ورزش سه»، وزنه‌برداری که با ۳ طلای بازی‌های آسیایی، ۲ طلای جهانی و یک قهرمانی در المپیک نامش به عنوان یکی از موفق ترین ملی پوشان ایرانی تاریخ ثبت شده، خیلی زود و در ۲۸ سالگی تصمیم به خداحافظی گرفت. بهداد سلیمی که حتی بعد از مصدومیت سخت رباط صلیبی و عمل جراحی روی پای خود با انگیزه و تلاش به بالاترین سطح رقابت در دسته فوق سنگین جهان بازگشت، دیگر توان فشار آوردن روی این زانوی آسیب دیده را نداشت.
بعد از جدایی بهداد از بدنه تیم ملی حالا دغدغه داشتن یک وزنه بردار شاخص در فوق سنگین برای کادرفنی و مسئولان وزنه‌برداری ایران یک چالش بزرگ به حساب می‌آید. چند سال بعد از خداحافظی رضازاده بهداد سلیمی ظهور کرد و حالا هم باید منتظر ظهور یک پدیده جدید باشیم.
برگزاری مسابقات جهانی ۲۰۱۸ وزنه برداری و حاشیه‌های اخیر این رشته و همچنین شایعاتی که پیرامون پست گرفتن بهداد سلیمی در فدراسیون شنیده می‌شود، بهانه ای شد تا دقایقی با او همکلام شویم.
در ادامه مشروح صحبت‌های بهداد سلیمی را می‌خوانید.
از ورزش حرفه‌ای خداحافظی کردم؛ از تمرین نه
بعد از اینکه از ورزش حرفه‌ای در جاکارتا و با کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی خداحافظی کردم، اینطور نبود که بروم و خانه نشین باشم. این روزها تمریناتم را خیلی جدی ادامه می‌دهم تا بدنم آمادگی اش را حفظ کند. من در سنی هستم که فعلا باید ورزش کنم. اینکه با دنیای قهرمانی خداحافظی کردم، دلیلی نمی‌شود که کلا ورزش را کنار بگذارم.
پای تلویزیون می‌نشینم و حسرت می‌خورم
در دسته فوق سنگین که بازهم تالاخادزه از گرجستان قهرمان شد. قابل پیش بینی هم بود چون اون وزنه بردار خیلی خوبی است.
 شاید بعد از ۱۰ سال بود که توانایی حضور در مسابقات جهانی را داشتم؛ اما مجبور بودم از خانه و پای تلویزیون مسابقات را نگاه کنم. این اتفاق بیشتر از همه برای خودم سخت است؛ حالا اینکه برخی می‌گویند جای من در مسابقات خالی بوده، به من لطف دارند. به هر حال اتفاقاتی دست به دست هم داد تا من در ۲۸ سالگی ورزش حرفه‌ای را کنار بگذارم. خیلی روزهای سختی را سپری می‌کنم چون حس من این است می‌توانستم مدال‌های بیشتری کسب کنم. دراین مقطع بیش از همه به فکر سلامتی و ادامه زندگی ام بودم. با این حال طبیعی است که پای تلویزیون بنشینم و حسرت بخورم چون هنوز نتوانستم خیلی خوب با این قضیه کنار بیایم.
در ماجرای براری و برخواه نمی‌توانم قضاوت کنم
از اتفاقی که برای محمدرضا براری افتاد و دچار آسیب از ناحیه پرده گوشش شد، ناراحت شدم. من هم شناخت کاملی نسبت به حسین برخواه دارم و هم محمدرضا براری را خیلی خوب می‌شناسم. 
هر دو نفر هم طبق شناختی که من از آنها دارم، افراد بدون حاشیه و دل پاکی هستند. من فقط روایت‌ها را درباره این اتفاق شنیدم؛ اما چون خودم در لحظه‌ای که این اتفاق رخ داده، نبودم، نمی‌توانم نظری بدهم.
تنها کاری که بلدم، وزنه‌برداری است
در ماه‌های اخیر صحبت‌هایی با فدراسیون داشتم که همکاری مشترک در زمینه‌های مدیریتی و فنی داشته باشیم. تنها کاری که در آن تخصص دارم و می‌توانم مثمرثمر باشم، وزنه برداری است.  در جلساتی که با مرادی و بیرانوند به عنوان رییس و دبیر فدراسیون داشتم، پیشنهاداتی به من داده شد.
کاری که من دوست دارم در پیشنهاد
 فدراسیون نیست
هنوز به جمع بندی کاملی درباره اینکه چگونه می‌توانم با فدراسیون همکاری کنم، نرسیدم.  
اصلا باید ببینیم که شرایط برای همکاری فراهم می‌شود یا خیر. فکر می‌کنم فضاهایی که برای همکاری به من پیشنهاد شده، با کاری که من دوست دارم انجام دهم متفاوت است.  خیلی نمی‌خواهم این موضوع را باز کنم و جزییات را بگویم چون در حد پیشنهاد بوده و درست نیست رسانه ای شود. با این حال می‌گویم که پیشنهادات فدراسیون به من بیشتر 
برای حوزه فنی است.