صاحب‌خبر - بعد از غلامرضا محمدی، روز گذشته فدراسیون کشتی در دوران پساخادم برای محمد بنا هم به‌عنوان سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی بزرگسالان ابلاغ زد. چیزی که البته خیلی هم تعجب‌آور نبود و خیلی‌ها پیش‌بینی می‌کردند بعد از کسب تنها یک مدال برنز در 10 وزن مسابقات جهانی بزرگسالان، این تیم احتیاج به تغییرات گسترده دارد. هرچند نتایج کشتی آزاد هم به دلیل نداشتن فینالیست چندان چنگی به دل نزد اما کسب سه مدال برنز از تیمی که سال گذشته با تنها یک مدال نهم جهان شده بود، قطعا خیلی بهتر از کسب تنها یک مدال برنز و یازدهمی دنیا بود، آن هم از سوی تیمی که پارسال بر سکوی نایب‌قهرمانی جهان ایستاد. بعد از نتایج بازی‌های آسیایی و علنی‌ شدن اختلاف بین علی اشکانی(سرمربی) و احد پازاج(مدیر تیم‌های ملی) که البته چند روز بیشتر دوام نداشت و اشکانی به کادرفنی بازگشت و پازاج هم اعلام کرد یک سوءتفاهم کوچک منجر به این اتفاق شده؛ می‌شد پیش‌بینی کرد که این کادر ماندنی نیست. البته از قبل هم عده‌ای می‌گفتند مخالف انتخاب علی اشکانی برای این پست بوده‌اند و سپردن مسئولیت فنی تیم ملی بزرگسالان را برای او زود می‌دانستند. درست یا غلط اشکانی حدودا دو سال سرمربی تیم ملی بود، درحالی که همیشه سایه سنگین محمد بنا، روی هر مربی‌ای‌ که بعد از او به تیم ملی آمد، احساس می‌شد. تصمیماتی که در مورد اوزان 72، 77 و 82کیلوگرم تیم ملی کشتی فرنگی در مسابقات جهانی گرفته شد، هرچند خروجی جلسات، شورای فنی بود و خیلی‌ها در آن نقش داشتند، اما در نهایت مورد انتقاد بسیاری، حتی اعضای همان شورای فنی قرار گرفت و در نهایت علی اشکانی هم بلافاصله بعد از بازگشت به ایران، از سمت خود استعفا کرد. احد پازاج هم استعفا داد و مشخص بود که دوره کاری علی اشکانی در تیم ملی کشتی فرنگی به اتمام رسیده است. زمزمه بازگشت بنا از پیج‌های اینستاگرامی گرفته تا صحبت‌های درگوشی برخی اهالی کشتی شنیده می‌شد. نتایجی که در عصر حضور او در تیم ملی کشتی فرنگی به دست آمد، بهانه‌ای بود برای اینکه او همیشه جدی‌ترین و مطمئن‌ترین گزینه برای هدایت تیم ملی کشتی فرنگی باشد. نه سیاه نه سفید؛ بنا سوپرمن نیست هرچند در کنار این تعریف و تمجید‌ها، همیشه عده‌ای نیز بوده‌اند که موشکافانه و به دور از احساس و جوگیری‌های مختص ما ایرانی‌ها، نتایج و اتفاقات را بررسی کرده و از افراد یک ناجی و سوپرمن نمی‌سازند. آنهایی که همیشه معتقدند نتایج، چه پیروزی و چه شکست، محصول چیزهایی است که کاشته می‌شود و قطعا در مجموعه بزرگی چون کشتی، تنها یک نفر نمی‌تواند تعیین‌کننده باشد، هرچند این دیدگاه نیز منکر شخصیت کاریزماتیک ذاتی برخی افراد نمی‌شود. وقتی به این شکل به انتصاب صورت گرفته در کشتی فرنگی فکر کنی، محمد بنا «سوپرمن» و «معجزه‌گر» نیست، اما به واسطه شخصیت منحصربه فردش و تفکرات خاصی که فقط از آن اوست، می‌شود امیدوار بود که او شوک مثبت کشتی فرنگی در مقطع فعلی باشد. مربی‌ای که تردیدی نیست که در بحث ‌انگیزشی کشتی‌گیران فوق‌العاده عمل می‌کند و می‌تواند از تیمی که در بوداپست، در عین شایستگی و توانمندی، یکی پس از دیگری می‌باختند، یک تیم مطمئن برای جهانی بعد بسازد. بنایی که با شکست ریو، از کشتی فرنگی فاصله گرفت حالا بر می‌گردد تا از تیمی که در جهانی اخیر تنها یک برنز گرفته، یک تیم مدعی بسازد. ناکامی او در ریو با برنز المپیک همراه بود اما به واسطه کسب بهترین نتیجه تاریخ کشتی ایران در المپیک 2012 لندن و در زمان سرمربیگری او، همه از ناکامی در ریو نوشتند. این‌بار هم در عین حال که می‌شود امید داشت کار کردن روی بحث‌های روحی و روانی تیم کشتی فرنگی، نوید روزهای خوب در این رشته را می‌دهد، باید تاکید کرد که از محمد بنا نباید انتظار معجزه داشت، برخلاف تصویری که خیلی‌ها از او می‌سازند و این می‌تواند یک نکته منفی در شروع دوباره بنا در تیم ملی باشد. قطعا اولویت کشتی در فاصله 20 ماهه تا المپیک، باید توکیو باشد و در این مسیر فدراسیونی که محمد بنا را بار دیگر در رأس کادرفنی قرار داده، قطعا به شیوه منحصربه‌فرد او که متکی بر سلیقه و نگاه فنی در انتخاب است، کاملا آشناست. فدراسیونی که پیش از این تاکید زیادی بر فرآیند انتخابی تیم ملی داشت، حالا باز هم به عصر محمد بنا بازگشته، به عصری که خیلی مسابقه انتخابی در آن نقشی ندارد.∎​