به گزارش خبرنگار مهر، تیم ملی واترپلوی ایران بعد از ۴۴ سال موفق شد در بازی های آسیایی مدال برنز کسب کند. امید لطفی پور دروازه بان تیم ملی که یک هفته پیش از آغاز رقابت ها به دلیل بیماری عفونی در CCU بستری بود، توانست در این بازی ها حضورداشته باشد و نقش موثری نیز در عملکرد تیم ملی ایفا کند. حال امروز لطفی پور به دلیل عدم حمایت مالی، تصمیم به خداحافظی از تیم ملی گرفت.

امید لطف پور در گفتگو با خبرنگار مهر درباره خداحافظی اش از تیم ملی واترپلو گفت: تصمیم بسیار سختی بود؛ بدترین تصمیمی بود که گرفتم اما به خاطر زندگی ام مجبور هستم چرا که تنها کسی هستم در تیم ملی که متأهلم و باید به زن و بچه و زندگی ام برسم. شرایط ورزش ایران از نظر مالی، شرایط خوبی نیست و نمی توانم معیشت زندگی ام را بگذرانم.

وی در پاسخ به این سوال مبنی بر اینکه آیا پس از بازی های آسیایی، پاداشی دریافت نکردید؟ افزود: تنها پاداشی که گرفتیم پاداش کمیته ملی المپیک و مبلغی از طرف فدراسیون بود. انتظار بیشتری داشتیم چرا که واترپلوی ایران پس از ۴۴ سال موفق شد در بازی های آسیایی مدال کسب کند و این برای ما بسیار باارزش بود. چرا که تا به امروز در ایران تنها حدود ۲۵ نفر هستند که چنین مدالی در رشته واترپلو دارند. یک بار در بازی های آسیایی ۱۹۷۴ که تیم ملی مدال طلا را کسب کرد و یک بار نیز در بازی های آسیایی جاکارتا که به مدال برنز رسیدیم.

لطف پور یادآور شد: شرایط باید خیلی متفاوت تر از این باشد.  من زندگی متأهلی دارم و دیگر نمی توانم با این روند ادامه دهم. در حال حاضر نیز جوانان در کنار تیم حضور دارند و من رفتم تا جا برای آنها باز شود. رشته ما همانند فوتبال نیست. اگر یک دهم حمایتی که فوتبال می شد در واترپلو هزینه می کردند نتایج خیلی بهتری کسب می کردیم و مطمئناً این روند ادامه دار می شد. فقط کافی بود دولت یک دهم حمایتش از فوتبال را از واترپلو می داشت.

دروازه بان تیم ملی واترپلو در ادامه خاطرنشان کرد: خیلی دوست داشتم دولت، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک، حداقل از ما حمایت می کردند که شرایط برای ما مخصوصاً متاهل ها فرق می کرد. اگر شرایط تغییر می کرد من حتماً می ماندم و ادامه می دادم چرا که هیچ کس از این موضوع بدش نمی آید که شرایط مهیا باشد اما نخواهد در تیم ملی حضور داشته باشد. مربیان تیم ملی نیز از تصمیمی که گرفتند ناراحت بودند. چیریچ (سرمربی تیم ملی واترپلو) کسی بود که در این چند سال بسیار برای من کار کرده است و تمایل داشت که در تیم ملی بمانم و ادامه دهم.

وی تصریح کرد: چیریچ و رضوانی(رئیس فدراسیون) با تمام سختی هایی که وجود داشت از من حمایت کردند اما دیگر این شرایط وجود ندارد. شاید این تصمیم یکی از تلخ ترین اتفاقات ورزشی من بود. ورزشکاران همیشه دوبار می میرند یک بار زمانی که از ورزش حرفه ای خداحافظی می کنند و بار دیگر در زمان مرگ طبیعی؛ با تمام سختی ها و اتفاقاتی که وجود داشت در تیم ملی ماندم و تلاش کردم. یک هفته پیش از شروع بازی های آسیایی در CCU  بستری بودم اما خود را به بازی های آسیایی رساندم و در حال حاضر نیز در شرایط خوبی قرار دارم اما مجبورم خداحافظی کنم.

لطف پور گفت: چرا که ورزشکاران حرفه ای کاری به جز ورزش نمی توانند انجام دهند. ما روزی ۸ ساعت تمرین داشتیم که حقیقتا دیگر فرصتی برای پرداختن به کار دیگر نداشتیم به همین دلیل باید کمی به زندگی ام سر و سامان دهم و مجبورم از تیم ملی خداحافظی کنم.