به گزارش خبرنگار مهر، آئین رونمایی از سه اثر اندیشکده مهاجر در آمفی تئاتر مرکزی دانشگاه شریف با عنوان آموزش، تکنولوژی و توسعه؛ چالشی صدساله روز گذشته برگزار شد.

رضا منصوری عضو هیئت علمی فیزیک دانشگاه شریف در این مراسم در سخنانی با اشاره به کتاب نظام آموزشی و ساختن ایران مدرن گفت: ترجمه این کتاب می تواند غنایی بر ادبیات این حوزه محسوب شود. شورای عالی انقلاب فرهنگی از ترجمه این کتاب حمایت کرده که نشان می دهد کار ارزشمندی است. مهمتر اینکه مترجم، این اثر را مخدوش نکرده است و شدیدترین چیزها در آن شنیده می‌شود که به آن پاسخ داده است. این کتاب وفادار به متن بوده و مترجمان در آخر این کتاب دیدگاه های خود را بیان کرده اند.

وی افزود: خیلی از جاها فکر نباید کرد چون فکر کردن برای وقتی است که بخواهیم به مراتب بالاتری برسیم. اکنون ۴۰ سال از انقلاب گذشته است و جدایی دولت و حاکمیت قابل توجیه نیست و اگر خطا و حسنی وجود دارد جمعی است. کتاب نظام آموزشی و ساختن ایران مدرن را اولین بار که به دست گرفتم تصور کردم  مترجم آن عیسی خان صدیق است که خیلی شبیه نام این کتاب را ترجمه کرده است. این بحث در سال ۱۳۱۰ رساله دکترای عیسی خان صدیق در دانشگاه کلمبیا بوده که همین دغدغه ها در آن مطرح شده است.

عضو هیئت علمی فیزیک دانشگاه شریف در ادامه با اشاره به وضعیت حوزه آموزش عالی در کشور اظهار داشت: یکی از خلاء های جدی در این حوزه و نظام معرفتی کشور در حوزه مستندسازی و رجوع به منابع دست اول است ولی این کتاب این فرصت را داشته که به منابع دسترسی پیدا کند و از این حیث بسیار حائز اهمیت است. آنچه که از سال ۱۹۹۰ به عنوان اعزام دانشجویان صورت می گیرد، از آن موقع تاکنون باید دید چه روندی را طی کرده است. از همان دوره به این سمت فهم ما از علم بیشتر مربوط به طبابت، فنی و مهندسی و نظامی بوده است و در آموزش بیشتر، این حوزه ها مورد توجه واقع شده است که این نگاه بعدها مورد بازبینی قرار گرفت.

در ادامه این مراسم جواد میری عضو هیئت علمی جامعه شناسی پژوهشگاه علوم انسانی در سخنانی گفت: در رابطه با آموزش عالی در کشور این پرسش همواره مطرح می‌شود که چرا ایرانی ها خودشان به طرق مختلف با آموزش عالی درگیر هستند ولی نمی توانند به آموزش عالی به عنوان یک مقوله بپردازند و ما چرا نمی توانیم در ایران چنین اثری را خلق کنیم. معمولا دانش و فهم زمانی شکل می گیرد که در فاصله ای دور از آن قرار داریم و روی موضوعی می توان اندیشید که نسبتا به آن دور هستیم. مولف کتاب نظام آموزشی و ساختن ایران مدرن درباره سیر تحول نظام آموزشی نگاه جامعی ارائه می دهد ولی این آخرین اثری که در این حوزه نوشته شده، نیست. بعد از این اثر تغییرات و تحولات بسیاری در ایران رخ داده و جامعه آموزشی دگرگونی های بسیاری را به خود دیده که خود آن قابل مطالعه است.

وی ادامه داد: شاید در دهه ۶۰ و ۵۰ مدارس ما به بنگاه های تجاری تبدیل نشده بودند ولی اکنون بهترین مدارس تهران مدارسی هستند که سرمایه های هنگفتی را می طلبند. در حالی که یکی از ماحصل انقلاب ما این بود که بی عدالتی در حوزه آموزش را جبران کند ولی از سال ۱۳۷۰ به بعد با بسط مدارس غیرانتفاعی، این موضوع زیر سوال رفت و تجاری شدن آموزش بحثی است که می تواند در این خصوص مورد مطالعه قرار گیرد و بسط توسعه در کشور را با چالش های بنیادین روبرو کند.

وی افزود: نکته دیگر این است که این نهاد آموزش مبنی بر چه ایده ای است و چکار می خواهد بکند؟ کسانی که از بنیانگذاران نظام آموزشی در ایران بودند به دنبال توسعه در ایران بودند.

این جامعه شناس با طرح این پرسش که نظام آموزشی، دید کلانی را مطرح نمی کند که با برنامه ریزی و سیاستگذاری بتوان برنامه ای را برای آن تدوین کرد و به آن سمت رفت، تصریح کرد: دوگانه ها در پیکره نظام آموزشی ایران، خود را نمایان کرده اند. حال این پرسش مطرح است که چرا نظام آموزشی ایران در این وضعیت قرار گرفته و با مطالعه کتاب نظام آموزشی و ساختن ایران مدرن نمی توان به این پرسش های بنیادین و فلسفی پاسخ داد که چرا نظام آموزشی ایران دچار ضعف شده است.

وی در پایان گفت: پیوند نوعی ذهنیت حوزوی و بروکرات در نظام آموزش ما باعث مشکلاتی شده است و کمتر فیلسوفی را به معنای اعم کلمه می توان یافت که نظام آموزشی معاصر را متعلق به ذهن خود قرار دهد یعنی بتواند به نحوی ببیند که انسان ایرانی در کجای جهان کنونی قرار گرفته است. کار مولف این کتاب نمی تواند نقشه راهی برای آینده ما ایجاد کند بلکه باید ضرورت های ایران را در یک بستر جهانی بتواند متصور شود و کلیات این نظام را بتواند متعلق به ذهن خود کند.