به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از فوربس، کتاب‌هایی که توسط کهنه سربازان درباره جنگ نوشته می‌شود همیشه در بازار کتاب آمریکا و سایر کشورهای دنیا جذابیت و محبوبیت خاصی دارد. معمولاً کتاب‌هایی که درباره جنگ‌ها نوشته می‌شود یا در زمره کتاب‌های داستانی هستند یا اینکه خاطراتی هستند که کهنه سربازان آنها را می‌نویسند.
 
مجله فوربس در مصاحبه با سه ناشر تخصصی کتاب‌های جنگی در آمریکا به افزایش و تداوم محبوبیت این نوع کتاب‌ها در بازار کتاب آمریکا در سال 2018 اشاره می‌کند. از آخرین نمونه این کتاب‌ها می‌توان به کتابی نوشته دو کهنه سرباز آمریکایی به نام‌های تام واس و ربکا گوین اشاره کرد که عنوان آن انتهای جنگ کجاست انتخاب شده است.
 
جولیا کالاهان مدیر مرکز بازاریابی در انتشارات بردبوکس آمریکا در گفتگو با فوربس می‌گوید مردم به این خاطر این کتاب‌ها را می‌‌خرند که دوست دارند تجربه سربازان را در جنگ را لمس کنند. البته این تجربه برای بیشتر مردم کمی غیرملموس و غیرواقعی است ولی مردم دوست دارند تجربه‌های جدید را ببینند و لمس کنند.
 
وی اعتقاد دارند البته متاسفانه اکثر این کتاب‌ها نوعی احساس را القا می‌کنند که جنگ همیشه ادامه دارد ولی خب به هر حال مردم این تجربه‌ها را دوست دارند. در حال حاضر بیشتر ناشران و کتاب‌فروشی‌ها از فروش این نوع کتاب‌ها راضی هستند.
 
آلک شین از انتشارات رایترزهاوس آمریکا می‌گوید بازار کتاب همیشه ظرفیت پذیرش این نوع کتاب‌های خاطرات جنگی را دارد چون همیشه مردم می‌خواهند بدانند آن بیرون در میان میدان جنگ چه اتفاقی افتاده است. شاید دلیلش این باشد که خیلی‌ها دوست دارند میدان جنگ را تجربه کنند ولی شجاعت این کار را نداشته باشند.
 
ایان کلینرت مدیر ادبی انتشارات آبجکتیو آمریکا در گفتگو با مجله فوربس نیز به افزایش فروش این کتاب‌ها در سال 2018 اشاره می‌کند و می‌گوید: البته شاید نسل جدید روحیه نظامی داشته باشند ولی بیشتر همان تجربه جدیدی است که کتاب‌های جنگی در جامعه اعلام می‌کند.
 
چرا کهنه سربازان کتاب می‌نویسند
آلک شین درباره این سوال که چرا سربازان کتاب خاطرات خود را می‌نویسند، اعتقادش را به همان انتقال تجربه و احساسات ارتباط می‌دهد و می‌گوید نوشتن خاطرات جنگ برای کهنه سربازان نوعی درمان و پیدا کردن راهی برای ارتباط بیشتر با جامعه‌ای است که سال‌ها از آن دور بوده‌اند.
 
وی می‌گوید مثلاً به رمان و تمام کوهستان می‌سوزد نوشته رنجر مک‌پادن نگاه کنید. در این کتاب مک پادن نه تنها می‌خواهد داستان زندگی خودش را در افغانستان تعریف کند بلکه می‌خواهد به جامعه بگوید که چگونه یک سرباز معمولی می‌تواند با حوادث واقعی در یک کشور بیگانه کنار بیاید.
 
کالاهان که در حال انتشار کتابی با عنوان هیچ لذتی نوشته دیوید رز کهنه سرباز ارتش آمریکا در افغانستان است، اعتقاد دارد که سربازان برای نوشتن خاطرات خود همان دلیلی را دارند که دیگر نویسنده‌ها دارند. آنها تنها می‌خواهند خودشان را بخشی از جامعه بدانند و احساسات خود را با بقیه به اشتراک بگذارند. چیزهایی که آنها در میدان جنگ دیده‌اند آنقدر برای یک انسان سنگین است که اگر به دیگران منتقل نکنند دچار بیماری روانی خواهند شد.
وی می‌گوید من با نویسنده‌های کهنه سرباز که کار می‌کنم متوجه می‌شوم که آنها دوست دارند درد ناشی از این حوادث تلخ را با بقیه به اشتراک بگذارند تا کمی از دردهای روحی و روانی خود را کاهش دهند.

 
درسی که کتاب‌های جنگی درباره جنگ دارند
به گفته آلک شین کهنه‌ سربازانی مثل نیکلاس مور نویسنده کتاب با صدای تفنگ‌ها بدوید نمی‌خواهد فکر مردم را درباره جنگ عوض کند بلکه می‌خواهد آنها نیز این اتفاق تلخ را همانطور که هست درک کنند. فیلم‌های سینمایی جنگ را واکس زده تحویل مردم می‌دهند انگار که همه دوست داشته باشند در جنگ شرکت کنند ولی واقعیت چیز دیگری است. تصویر کتاب‌ها با تصویری که فیلم‌ها از جنگ نشان می دهند کاملاً متفاوت است. اکثر کتاب‌هایی که درباره جنگ منتشر می‌شوند، به خصوص در بازار کتاب آمریکا نوعی تبلیغ ضدجنگ هستند.