به گزارش خبرنگار حوزه فن‌آوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سیاره اورانوس در سال 1781 توسط ویلیام هرشل و به کمک یک تلسکوپ کشف شد. نام اورانوس توسط فضانوردی به نام "جوآن باد" پیشنهاد شد. این نام از خدای یونان باستان، اورانوس، گرفته شده است.
ویژگی‌های فیزیکی سیاره اورانوس
میانگین فاصله اورانوس تا خورشید ۲۸۸۰۰۰۰۰۰۰ کیلومتر و۶۳ بار از کره زمین بزرگ‌تر و ۱۳ برابر سنگین‌تر است. اورانوس با حداقل دمای اتمسفر (224- درجه سانتی‌گراد)، گاهی به عنوان سردترین مکان در منظومه شمسی یا یک غول یخ شناخته می‌شود به دلیل اینکه 80 درصد یا بیشتر جرم آن از ترکیب مایع آب، متان و یخ آمونیاک ساخته شده است.
اورانوس از سه لایه تشکیل شده است. هسته آن از سیلیکات و فلز نیکل است. این قسمت از سیاره اورانوس حدود 17000 کیلومتر قطر دارد و دمای آن 6927 درجه سانتی‌گراد است. دومین لایه گوشته است و از آب، آمونیاک و متان ساخته شده است. سومین لایه جو اورانوس است که از حدود 83 درصد هيدروژن، 15 درصد هليوم، دو درصد متان و مقادير بسيار اندكي از اتان و ساير گازها تشكيل شده است. فشار جوي در زير لايه ابر متان حدود 1.3 برابر فشار جوي در سطح زمين است. فشار جوی در سطح زمین 325 نیوتن بر متر مربع است.
وزن شما بر روی سیاره اورانوس چه قدر است؟
در مقایسه با سیارات دیگر در منظومه خورشیدی، گرانش اورانوس تا حدودی مشابه با زمین است. گرانش اورانوس m/s²8.9 است و گرانش زمین m/s²9.8 است. گرانش در اورانوس تنها کمی ضعیف تر از جاذبه زمین است. یعنی اگر وزنه‌ای روی زمین 32 کیلو گرم باشد، روی سیاره اورانوس وزن آن به 28 کیلو گرم کاهش پیدا می‌کند.
چرا اورانوس آبی است؟
جو اورانوس حاوی هیدروژن و هلیوم است و مهم‌تر از همه، مقدار نسبتا زیادی متان دارد. هنگامی که نور خورشید به آن می‌تابد، متان نور قرمز را جذب می کند و نور آبی را بازتاب می‌دهد. این نور آبی رنگی، چیزی است که چشم ما قادر به دیدن آن است.
یک سال بر روی سیاره اورانوس چه‌قدر طول میکشد؟
این سیاره حدود ۸۴ سال زمینی ( ۳۰۶۸۸۵ روز زمینی) طول میکشد تا یکبار به دور خورشید بچرخد. اما از آنجا که این سیاره ۱۷ ساعت و ۱۴ دقیقه و ۲۴ ثانیه طول میکشد تا یک دور به دور محورش بچرخد، یک سال بر روی اورانوس ۴۲۷۱۸ روز اورانوسی طول میکشد. با این حال این امر به دلیل انحراف محوری اورانوس است.
حلقه‌های اورانوس
این سیاره 11 حلقه دارد که 9 تا از این حلقه‌ها درونی و دو تا از آنها حلقه بیرونی هستند. حلقه های داخلی اورانوس برای اولین بار در سال 1977 کشف شد، در حالی که دو حلقه بیرونی توسط تلسکوپ فضایی هابل بین سال 2003 تا 2005 کشف شد. جنس این حلقه‌ها ازسنگ, گرد و غبار است. آنها در مدارهاي بسيار بيضي شكل دور اورانوس می‌گردند. حلقه‌هاي کیوان (زحل) به قدري بزرگند كه حلقه هاي اورانوس تنها کسری از اندازه حلقه هاي زحل را دارند.
قمرهای اورانوس
سیاره اورانوس 27 قمر دارد. ستاره شناسان 5 قمر بزرگ این سیاره را در بین سالهای 1787 و 1948 کشف کردند. تصاویر تهیه شده توسط ویجر 2 در سالهای 1985 و 1986 ده قمر این سیاره را آشکار نمود. بعدها ستاره شناسان به کمک تلسکوپ‌های مستقر در زمین بقیه اقمار آنرا نیز کشف کردند. بزرگ‌ترین قمر اورانوس تایتانیا نام دارد و چهار تای دیگر به ترتیب عبارتند از: ابرون، آمبریل، آریل و میراندا.
برخی از قمرهای کوچک‌تر اورانوس عبارتند از: بلیندا، بیانکا، کلیبان، کوردلیا، کرسیدا، دسدمونا، ژولیت، اوفلیا، پورتیا، پوک و رزالیند.
تصویری از شش ماه مشهور اورانوس :پاک، میراندا، آریل، اومبریل، تیتانیا و اوبرون
انتهای پیام/
نظر شما