طرفداری - انتخاب لیست برترین های هر فصل دنیای فوتبال علاقه مندان زیادی دارد. خصوصا انتخاب برترین مربی های سال و آشنایی با کارنامه آن ها.

وبسایت معروف فورفورتو، چند سالی است که اقدام به معرفی سرمربیان برتر جهان فوتبال در زمینه باشگاهی و ملی نموده است.

این سایت امسال نیز به رسم عادت، 50 سرمربی برتر دنیای فوتبال را در سال 2018 معرفی کرده و ما در این یادداشت قصد داریم نگاهی اجمالی به مربیان مطرح شده در این لیست داشته باشیم. این فهرستِ 50 نفره شامل سرمربیان شاغل در مستطیل سبز بوده و نامی از مربیان پیشکسوت در این رتبه بندی لحاظ نشده است. گفتنی است که این لیست، براساس عملکرد این مربیان در چندین سال گذشته تا سال 2018 تهیه و تدوین شده و فقط مربوط به فصل گذشته نخواهد بود

20. توماس توخل (پاری سن ژرمن)

پاری سن ژرمن با توخل خوشحال تر از دورانش با اونای امری است. او جو خوبی در تمرینات تیم به وجود آورده است و توانسته رکورد 12 بازی همراه با برد پیاپی در بازی های آغازین لیگ را ثبت نماید. آن ها تاکنون 100% امتیازات لوشامپیونه را کسب کرده اند و فاصله پاریس با تیم دوم جدول این رقابت ها لیل، 11 امتیاز است و از هم اکنون به راحتی می توان آن ها را بخت شماره یک قهرمانی در لیگ فرانسه دانست. اما برای پاریس لیگ قهرمانان تاکنون رویایی دست نیافتنی بوده است. بزرگترین سوال برای تیم او این است که می تواند با قهرمانی در چمپیونزلیگ ضمن اثبات توانایی های خود، دستش هم به مهمترین جایزه باشگاهی فوتبال دنیا برسد یا خیر؟

جیمز ایستهام کارشناس ورزشی فورفورتو درباره توماس توخل می گوید:

مربی آلمانی، این بار به دنبال آرزوهای بزرگ تر از فتح لوشامپیونه در اروپاست. او تمام ابزار این کار را با بازیکنان کارآمد هم چون کیلیان امباپه، نیمار و کاوانی را در اختیار خود دارد. او به خوبی می داند که صبر مالک تیم پاریسی کم بوده و باید نتایج درخشانی را در مهم ترین رقابت های باشگاهی جهان کسب نماید.

19. فیلیپ کوکو (بدون تیم)

او که در دوران بازی اش زیر نظر نظر مربیانی چون لوییس فن خال و گاس هیدینک کار کرده بود، همواره به عنوان فردی احتمالا موفق در عرصه مربی گری به یاد آورده می شد و تا حدودی هم در این زمینه موفق بوده است. هافبک سابق بارسلونا که در جام جهانی 2010، دستیار برت فن مارویک بود و به همراه لاله های نارنجی به فینال جام جهانی رسید، دو سال بعد در ابتدا به عنوان دستیار مربی در باشگاه شهرش یعنی PSV آیندهوون شروع به کار کرد و پس از یک سال به عنوان سرمربی این تیم منصوب شد.

مایکل یوخین، فوتبال نویس سایت فورفورتو درباره کوکو می نویسد:

باوجود سه قهرمانی در اردیویژه طی پنج فصل حضورش روی نیمکت آیندهوون، انتقال این تابستان او به فنرباحچه بسیار فاجعه بار بود؛ این باشگاه ترکیه ای در 15 بازی نخستش تحت هدایت کوکو تنها یک بار به پیروزی رسید تا سرانجام اخراج قریب الوقوع او رخ دهد.

18. آنتونیو کونته (بدون تیم)

داوید لوئیز، ویلیان و دیگو کوستا شاید زیاد به توانایی های او اعتقادی نداشته باشند. اما کونته با دومین آمار بهترین درصد برد در تاریخ لیگ برتر، پس از پپ گواردیولا آن جا را ترک کرد. او هم چنین سومین مربی در زمینه بهترین آمار از نظر امتیاز در هر بازی پس از گواردیولا و سرالکس فرگوسن نیز بوده است. کونته با چلسی یک جام حذفی در فصل 18-2017 و یک عنوان قهرمانی ارزشمند در لیگ برتر انگلیس در فصل 17-2016 به دست آورده است. اما او هنگامی که در فصل گذشته با چلسی به رتبه پنجم لیگ جزیره رسید و نتوانست سهمیه چمپیونزلیگ را برای هواداران این تیم آبی پوش و به خصوص مالک ثروتمند این تیم، رومن آبراموویچ کسب کند، جدایی ناامیدکننده ای از چلسی داشت.

هوو دیویس مفسر ورزشی و کارشناس فوتبال جزیره در مورد کونته می گوید:

این مربی 49 ساله ایتالیایی به خوبی نشان داده که انعطاف پذیری زیادی نسبت به مربیان دیگر دارد و می تواند برای رئال مادرید، گزینه ای جذاب برای جایگزینی لوپتگی باشد.

17. یان اندرسون (سوئد)

شاید از اندرسون به عنوان بهترین مربی تاریخ فوتبال سوئد یاد شود، به خصوص به خاطر تصمیم بزرگی که وی برای کنار گذاشتن یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ تیم ملی سوئد گرفت. زلاتان ابراهیموویچ، ستاره بی بدیل تیم ملی سوئد، پیش از آغاز جام جهانی 2018 روسیه از تمایلش برای حضور مجدد در تیم ملی گفت؛ اما اندرسون به این صحبت های مهاجم تیم ال ای گلکسی توجهی نکرد و او را به تیم ملی سوئد برای جام جهانی دعوت نکرد. سرمربی سابق تیم نورکوپینگ که به همراه این تیم در سال 2015 به قهرمانی در رقابت های لیگ برتر کشور سوئد موسوم به آلسولسکان رسید، اهمیت بسیار زیادی به روحیه و نظم تیمی می دهد.

 مایکل یوخین، تحلیل گر ورزشی درباره اندرسون می نویسد:

او به همراه تیم ملی سوئد، هلند و ایتالیا را در دور انتخابی جام جهانی 2018 روسیه کنار زد و در این رقابت ها هم بیشتر از آنچه که انتظارش را می کشیدیم، ماندگار شدند. آن ها به کمک کاپیتان، «آندریاس گرانکوییست» که در نبود زلاتان ابراهیموویچ به ناجی تیم تبدیل شده بود، تا یک چهارم نهایی جام جهانی پیش آمدند. اندرسون هم از لحاظ تاکتیکی و هم از لحاظ دیسیپلین فوق العاده است و اکنون در سوئد یک قهرمان است!

16. لوئیز انریکه (اسپانیا)

کسب 9 عنوان قهرمانی در سه فصل حضورش در بارسلونا؛ انریکه، آیا باید او را دوست داشت یا از او متنفر باشیم؟ او در بارسلونا به هر حال موفق بود و عناوینی که او با آبی اناری ها به دست آورده، به خوبی این را نشان می دهد. حال او سرمربی تیم ملی اسپانیا پس از وقایع عجیب و غریب پس از جام جهانی و حذف تلخ این تیم از آوردگاه این مسابقات شده است. سوال بزرگ این است که آیا او می تواند کارهای بزرگ و موفقیت هایی را که در بارسلونا داشته است را در اسپانیا نیز تکرار کند؟

دیوید کارتلیدژ مفسر ورزشی فورفورتو در مورد لوئیز انریکه می نویسد:

سبک فوتبالِ مستقیم و هجومی او در بیشتر اوقات نتایج موفقیت آمیزی را در پی داشته است. پس از صحنه های ناامیدکننده در روسیه، برگرداندن لاروخا به یک تیم حرفه ای و سطح اول در فوتبال جهان، اینک برعهده انریکه است. برد 6-0 مقابل کرواسی می تواند یک نشانه و شروع خوب برای او و لاروخا باشد.

15. مارسلینو (والنسیا)

مارسلینو گارسیا تورالِ 53 ساله که در فوتبال اسپانیا او را با نام مارسلینو می شناسیم، یکی از مربیان قدیمی و باسابقه باشگاهی در فوتبال این کشور شناخته می شود. مارسلینو نزدیک به 20 سال است که در سطح اول فوتبال اسپانیا به مربی گری پرداخته و تیم های تحت هدایت او در بیشتر اوقات توانسته اند نتایج درخشان و درخور توجهی کسب نمایند. مارسلینو در اولین فصل حضورش در ویارئال در فصل 14-2013 توانست این تیم را به رتبه ششم لالیگا رسانده و زمینه ساز صعود آن ها به لیگ اروپا شود. آن ها در فصل بعد رقابت های اروپایی با حضور این مربی تا مرحله یک چهارم نهایی نیز پیش رفتند که در آن جا مغلوب دیگر تیم اسپانیایی حاضر در آن مسابقات، سویا شدند. تیمی که در نهایت در آن سال توانست به مقام قهرمانی لیگ اروپا دست یابد. مارسلینو پس از سه سال زیردریایی های زرد (لقب تیم ویارئال) را ترک گفت و به والنسیا پیوست. باز هم به مانند حضور در ویارئال این بار هم در سال اول حضورش و در فصل 18-2017 توانست با قرار دادن والنسیا در رتبه چهارم لالیگا، این تیم را به لیگ قهرمانان اروپا برساند.

اندی براسل مفسر ورزشی فورفورتو در مورد مارسلینو می نویسد:

حضور او در کنار زمین برای هر تیمی موجب آرامش بازیکنان و هواداران آن تیم است. نظم و دیسیپلین او و هم چنین برنامه های تاکتیکی این مربی زبانزد خاص و عام بوده و او توانست والنسیا را در همان فصل اول حضورش در این تیم، به لیگ قهرمانان اروپا برساند.

14. لوسین فاوره (دورتموند)

تجربه و دستاورد مربی سوییسی در نیس تنها به بازگرداندن ماریو بالوتلی به فرم خوب خودش خاتمه نمی یابد. موفقیت های لوسین فاوره، فراتر از آن چیزی است که فکر می کنید. فاوره توانست جایگاه خوبی در لیگ قهرمانان برای نیس، آن هم در حضور غول هایی مانند لیون و مارسی، فراهم آورد. وی هم چنین توانست استعداد های خوبی به مانند بن عرفا و دالبرت را از خود به یادگار گذارد. پس از دو سال موفق در نیس، او به بوندس لیگا و وست فالن آمده و تا این جای کار در دورتموند نتایج درخشانی را کسب کرده است. دورتموند در فصل پیش رو در بوندس لیگا چشم ها را به خود خیره کرده است. هر چند در این فصل، بایرن مونیخ نتایج دور از انتظار و ضعیفی را کسب کرده، ولی نمی توان از تیم خوب دورتموند با هدایت فاوره به سادگی گذشت.

اندی براسل درمورد سرمربی جدید درتموند این گونه می گوید:

بازیکنانی هم چون «ژان میشل سری» و «الساندرو پله آ» با بازی های خوب خودشان تحت نظر فاوره موفق شده اند، به تیم های به مراتب بزرگتری راه پیدا کنند. دورتموند با فاوره در بوندس لیگا و لیگ قهرمانان اروپا تا بدین لحظه تیم اول محسوب شده و شاگردان لوسین فاوره توانسته اند نتایج فوق العاده ای را کسب کنند.

13. اوزه بیو دی فرانچسکو (رم)

انتقال از ساسولو به یکی از تیم های مطرح ایتالیایی در تابستان 2017، آن هم در شرایطی که این باشگاه بازیکنان بزرگی را از دست داده بود، نمی تواند برای هیچ مربی آسان باشد. پیش از حضور دی فرانچسکو در رم، مرد افسانه ای این باشگاه و کاپیتان محبوب آن ها فرانچسکو توتی در سال 2017 از میادین فوتبال خداحافظی کرد. در همان سال مهاجم این تیم محمد صلاح مصری و هم چنین بهترین مدافع آن ها آنتونیو رودیگر، این تیم را ترک گفتند تا در همان ابتدای کار شرایط کار برای این مربی 49 ساله ایتالیایی سخت شود. اما اوزه بیو دی فرانچسکو هنر مربی گری خود را به خوبی نشان داد و در همان فصل اول حضورش در این تیم توانست، آاس رم را در جایگاه سوم سری آ قرار داده و سهمیه مستقیم لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. این پایان کار او در رم در آن فصل نبود و در چمپیونز لیگ نیز توانست رم را به نیمه نهایی لیگ قهرمانان برساند.

آدام دیگبی، کارشناس فوتبال ایتالیا در رسانه فورفورتو درباره سرمربی رم می نویسد:

دی فرانچسکو در فصل قبل غوغا کرد. با وجودی که رم بیش از هر زمانی خالی از ستاره هایش شده بود، او در مرحله یک چهارم پایانی لیگ قهرمانان اروپا، در برابر بارسلونا بازگشت رویایی داشت و توانست با شکست این تیم بزرگ، پا به نیمه نهایی بگذارد. داستان تکراری ترک ستاره ها از باشگاه رم، در فصل جدید نیز برای او اتفاق افتاد و آن ها آلیسون بکر دروازه بان خوب خود را به لیورپول فروختند. اما رم و دی فرانچسکو هم چنان امید به تکرار موفقیت های خود در فصل پیش رو هستند.

12. لئوناردو ژاردیم (بدون تیم)

این فصل برای ژاردیم بسیار سخت و دشوار بود و در انتها هم به اخراج او منجر شد. اما این باعث نمی شود که دستاورد های گذشته این مربی پرتغالی، نادیده گرفته شود. نایب قهرمانی در فصل 18-2017 لیگ فرانسه آن هم با فروختن ستارگانی هم چون بنجامین مندی، باکایوکو، برناردو سیلوا و البته کیلیان ام باپه چیزی شبیه به یک معجزه بود. سیاست های خرید و فروش بازیکن تیم موناکو شرایط سختی را برای او مهیا کرده بود و او حالا با کارنامه ای نسبتا موفق تیم موناکو را ترک کرده است و جای خودش را به تیری آنری داده است.

جیمز ایستهام مقاله نویس سایت فورفورتو درمورد ژاردیم می نویسد:

موناکو چهار فصل شگفت انگیز را با سرمربی 44 ساله پرتغالی خود تجربه کرد. وی نه تنها ستارگانی نظیر ام باپه، برناردو سیلوا و بنجامین مندی را به دنیای فوتبال معرفی کرد و یا در رشد فوتبال آن ها تاثیرگذار بود، بلکه توانست در فصل 17-2016 موناکو را به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا برساند.

11. تیته (برزیل)

یکی از کارهای مهم فدراسیون فوتبال برزیل، تمدید قرارداد تیته تا سال 2022 و رقابت های جام جهانی قطر بوده است. بسیاری از هواداران و کارشناسان فوتبال در برزیل، اعتقاد دارند که انتخاب تیته باید حتی قبل از سال 2016 صورت می گرفت. تیته بار دیگر اعتبار و شکوه گمشده برزیلی ها پس از شکست ناباورانه آن ها در مقابل آلمان در جام جهانی 2014 را برگرداند. برزیل با تیته به راحتی آب خوردن در مسابقات انتخابی جام جهانی با اقتدار از منطقه آمریکای جنوبی صعود کرد و اولین تیم پس از میزبان رقابت ها نام گرفت که پا به روسیه می گذاشت. تیته با برزیل آمار 80% پیروزی را کسب کرده و در 30 مسابقه ای که از ژوئن 2016 بر صندلی هدایت سلسائو تکیه زده در 24 بازی پیروز بوده و تنها دو بازی را با شکست پشت سرگذاشته است.

هوو دیویس مفسر وبسایت فورفورتو در مورد تیته این چنین می گوید:

عملکرد او با برزیل در جام جهانی عملکرد به نسبت خوبی بوده است. بدشانسی او و برزیلی ها بود که با نسل طلایی بلژیک و مربی خوبی چون روبرتو مارتینز مواجه می شدند. بلژیک با ستارگان خود چون ادن هازارد، کوین دی بروین و روملو لوکاکو توانست برزیل تیته را از جام جهانی بیرون کند.

 

بخش اول بررسی 50 سرمربی برتر دنیای فوتبال در سال 2018 از نگاه FourFourTwo

بخش دوم بررسی 50 سرمربی برتر دنیای فوتبال در سال 2018 از نگاه FourFourTwo

بخش سوم بررسی 50 سرمربی برتر دنیای فوتبال در سال 2018 از نگاه FourFourTwo