صاحب‌خبر - چندسالی هست فناوری به کلمه آشنایی برای ما تبدیل شده و خیلی سریع‌تر از آنچه فکرش را می‌کردیم در تمام حوزه‌های زندگی و کاری ما نفوذ کرده است. اما ورزش از آن حوزه‌هایی است که امسال نامش بیش از گذشته در کنار فناوری برده شده است. جام جهانی 2018 روسیه را حتما به خاطر دارید که استفاده از آخرین تکنولوژی‌ها در بازی‌های آن باعث شد تا به‌عنوان فناورانه‌ترین رویداد ورزشی حال حاضر جهان معرفی شود. اگر بخواهیم نگاه کوتاهی داشته باشیم به اینکه تکنولوژی چطور در ورزش حضور پیدا کرده تا به ورزشکاران، تیم‌ها، ورزشگاه‌ها و حتی تماشاگران کمک کند، موضوعات مختلفی را می‌توانیم بررسی کنیم. در همین جام جهانی روسیه، فناوری‌ای که خیلی توانست جنجال به پا کند و همه چشم‌ها را به خود خیره کرده بود، VAR بود که به داوران کمک می‌کرد خطاهای انسانی را در تشخیص پنالتی، گل‌ها و حتی کارت‌قرمز به کمترین میزان ممکن کاهش دهد. فناوری‌های دیگری توسط دوربین‌های پیشرفته صورت گرفته تا هم تماشاگرانی که داخل استادیوم بودند و هم بینندگان تلویزیون بتوانند مسابقات را با کیفیت بالا و از زاویه‌های مختلف ببینند. بخش دیگری از فناوری که در ورزش مورد استفاده قرار می‌گیرد، فناوری‌هایی است که در لباس ورزشکاران استفاده می‌شود، مثلا چیپست‌ها یا پردازنده‌هایی که داخل کفش ورزشکاران کار گذاشته می‌شود و از طریق آن می‌توان فهمید هر بازیکن چه مقدار دویده یا بیشترین مسیری که در زمین بازی طی شده، کجاها بوده یا بازیکنان کجای زمین بیشتر ایستاده‌اند، چنین اطلاعاتی به مربیان این امکان را می‌دهد تا آنالیز کاملی از بازی و ورزشکاران داشته باشند. یکی‌دیگر از فناوری‌هایی که در جام جهانی استفاده شد، فناوری‌ای بود که برای نظم دادن به توریست‌ها و کسانی که برای تماشای مسابقات به روسیه آمده بودند به کار گرفته شده بود. به هرکدام از آنها یک آیدی‌کارت و یک کد داده شده بود که علاوه‌بر اینکه هویت‌شان را نشان می‌داد، از طریق آن می‌توانستند وارد استادیوم شوند، بلیت تهیه کنند یا از خدمات جانبی مثل مترو استفاده کنند. اما یک نکته مهم درباره فناوری‌های ورزشی این است که این فناوری مخالفان خاص خودش را دارد. مخالفان گروهی هستند که می‌گویند استفاده از این فناوری هنوز گران است و همین دلیل باعث می‌شود بسیاری از کشورها و باشگاه‌ها نتوانند از آنها استفاده کنند. بنابراین یک فاصله عمیق بین کشورها یا باشگاه‌ها ایجاد می‌شود. یک عده هم معتقدند وقتی فناوری در ورزش و مسابقات ورزشی دخالت می‌کند، روح هیجان ورزش گرفته می‌شود و آنچه در مسابقات باید مهم باشد تصمیم خود داور است نه یک تصمیم کامپیوتری. با توجه به همه این مخالفت‌ها به نظر می‌آید این تکنولوژی درحال پذیرش است که ما اینجا فوتبال را مثال زدیم اما قبل از آن در تنیس، والیبال، شنا و بسیاری از ورزش‌های دیگر استفاده می‌شد. اما اگر بخواهیم درباره استفاده از این فناوری‌ها در ایران صحبت کنیم باید بگوییم ایران در این حوزه پیشرفت زیادی نداشته است. چراکه اولا ما سازنده این فناوری‌ها و تکنولوژی‌های ورزشی نیستیم و اگر در این حوزه تولید‌کننده باشیم، در حوزه نرم‌افزاری است که توسط چند مجموعه دانشگاهی و دانش‌بنیان انجام می‌شود و همچنان در حوزه ورزش ورود آنچنانی نداشته‌ایم. البته کم‌کم استفاده از تکنولوژی در ورزش جایگاه خودش را پیدا می‌کند. اخیرا سازمان ورزش شهرداری تهران استارتاپی را در حوزه اسپورت‌تک که تلفیقی از ورزش و تکنولوژی است، راه‌اندازی کرده و ورزشکاران و داوران مطرح را دعوت کردند و به نظر می‌آید از این بعد این فضا در کشور بیشتر شود، چراکه ورزش و فناوری می‌توانند در کنار هم قرار گیرند و نتایج خوبی داشته باشند. البته استفاده از این فناوری‌ها برای عموم مردم هم قابل استفاده است. درحال حاضر اپلیکیشن‌هایی در حوزه سلامت و ورزش وجود دارند. بنابراین مردم فکر نکنند اگر ما صحبت استفاده از فناوری در ورزش می‌کنیم صرفا منظورمان ورزشکاران حرفه‌ای هستند بلکه برای آنها هم این امکان وجود دارد. اما فراموش نکنند که استفاده از آنها با راهنمایی و مشاوره متخصص‌ها صورت گیرد تا آسیبی به دلیل ورزش سخت و حساب‌نشده به آنها وارد نشود.∎​