به گزارش ایکنا از کردستان، پردیس سینما بهمن سنندج میزبان محفل خاطره‌گویی به نام یکی از شهدای کردستان بود که در دوران جوانی به شهادت رسیدند و پیکر مطهرشان بعد از 11 سال توسط گروه تجسس شناسایی و در 17 مهر ماه 76 به زادگاهش سریش آباد بازگشت و در گلزار شهدای این شهر به خاک سپرده شد.
فرمانده لشکر 28 پیاده کردستان، مدیرکل تبلیغات اسلامی استان، مدیرکل کمیته امداد امام خمینی(ره)، مدیر کل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان، فرماندهان سپاهی و ارتشی، همسنگران و دوستان شهید و برادران و فرزندان شهید.
آمده بودند تا بگویند از خوبی‌ها و ویژگی‌های زندگی احمد کرمی، می‌خواستند احمد را بشناسانند بیشتر از آنچه که شناخته شده بود. مرضیه کرمی دختر بزرگ شهید که اکنون خود پزشکی است اولین راوی این شب خاطره بود که آمد و از روی نوشته‌ای با بغضی ناشی از غم ندیدن پدر صحبت کرد و از پیام شهداء گفت. توصیه شهداء را تکرار کرد، پیروی از رهبر و ادامه راه شهدا و تلاش در جهت رفع مشکلات. ساده صحبت کرد اما محکم و با صلابت. بیشتر غم درونش را باز هم برای خود و خواهر کوجکترش نگاه داشت و رفت تا شنونده خاطرات همسنگران پدرش باشد. خاطراتی که شاید بارها شنیده باشد اما باز هم دوست داشت بشنود.
حجت‌الاسلام بلال عربیان، رئیس شورای هماهنگی اصولگرایان استان کردستان دومین خاطره‌گویی مراسم بود. او که یک سال از شهید کوچکتر بود و هم بازی دوران کودکی و همرزم دوران نوجوانی و جوانی شهید بود، در ابتدا از زنده بودن شهدا بر اساس آیات قرآنی گفت و با اشاره به غزوات دوران پیغمبر از فلسفه شهید و ویژگی‌های شهدا گفت. وقتی به خاطرات خود می‌رسد بغضش می‌ترکد و می‌گوید تا به لحظه بازگشت پیکر شهید می‌رسد و دیدن دختران و همسر شهید را در لحظه خاکسپاری به یاد می‌آورد. وقتی حاج بلال عربیان از بهت و جستجوی دختران در انتظار دیدن پدر حتی برای یک بار می‌گوید سالن غرق در اشک می‌شود. او صبر و بردباری خانواده شهدا را می‌ستاید، خاطراتی از دیگر شهدای همرزمش را می‌گوید و لوح یادبود و تندیس من انقلابی‌ام را با احترام تحویل می‌گیرد و در سالن می‌نشیند.
پسر دایی، همرزم و همبازی دوران کودکی شهید، حاج یونس شیخ جعفری بر روی جعبه مهمات قرارداده شده روی سن می‌نشیند و از روی کاغذ شروع به خواندن می‌کند. برگه کاغذ که ورق‌های امتحانی همان دهه 60 و 70 است جلب توجه می‌کند. از روی برگه می‌خواند، بغض می‌کند و گاهی سکوت تا اشک‌های جمع شده بر روی مردمک چشمانش به او اجازه بدهند تا کاغذهای نوشته شده را بخواند.
از خوبی‌های شهید می‌گوید و گاهی سوگند یاد می‌کند آنچه که می‌گوید همه و همه را دیده است و باید بگوید تا همه بدانند شهیدان در زمان زندگیشان چگونه بوده‌اند. از احترام به والدین، از فراگیری قرآن در دوران کودکی توسط پدر که خود یک قاری ومعلم قرآن بود، از نمازهای شب و از کمک به کودکان خانواده‌های نیازمند جهت تأمین لوازم التحریر در روستاهای منطقه که بعد از دوران شهادتشان معلوم می‌گردد. وقت تنگ است و بسیاری از خاطرات را می‌گذارد برای بعد تا فرصت به دیگر همسنگران شهید برسد.
سردار ایرج عبدی وقتی به روی سن می‌آید، نمی‌نشیند، می‌گوید نمی‌توانم در برابر بزرگی این شهید بنشینم و کمی متمایل به تصویر شهید و روبه جمعیت حاضر در سالن صحبت می‌کند. بسیار آرام و با متانت صحبت می‌کند. از خاطراتش می‌گوید و از فراهم شدن ازدواجش توسط این شهید و از شوخی‌های شهید که یکی از ویژگی‌های خاص آن شهید بوده است. وقتی خاطرات را تعریف می‌کند همه از ته دل می‌خندند.
حاج اسماعیل اسفندیاری و علی اکبر قنبری هم از شهید گفتند و بر تصویر شهید با احترام بوسه زدند.
برادر شهید اقای هادی کرمی به نمایندگی از خانواده شهید برای تقدیرو تشکر از برگزار کننده برنامه و مهمانان به روی سن می‌روند. از انقلاب و ادامه راه شهدا و امنیت حاصل از جانفشانی‌ها می‌گویند. از انتظار خانواده مفقودان می‌گویند و از چشم به راهی مادران، بغض می‌کند و گریه امانش نمی‌دهد سالن با صلواتی به او دلداری می‌دهد. چشم انتظاری مادرش را به یاد می‌آورد و مادرانی که هنوز در انتظار خبری از فرزندانشان، موقع اذان مغرب را و ضرورت خواندن نماز به موقع را که توصیه شهیدان است را یادآوری می کندو به سخنانش پایان می‌دهد.
مجری با دعوت از مسئولان جهت حضور در جایگاه متن لوح تجلیل از خانواده شهید را قرائت می‌کند و دختر و برادر شهید لوح و یک جلد قرآن مجید را بواسطه صبر و بردباری که داشته‌اند،تحویل می گیرند . پایان مراسم هم بعد از پذیرایی و بازدید از نمایشگاه عاشورایی عکس قاب شیدایی در گالری سوره پخش فیلم تنگه ابوقریب برای میهمانان است.
انتهای پیام