امیدعلی احمدی، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی در گفتوگو با
ایکنا، با بیان اینکه خانواده در گذشته پیوند محکمی با ساختارهایی مانند آموزش و پرورش و نهاد دین و دولت داشت، گفت: در فرایند توسعه ناموزون کشور، خانواده پیوند خود را با این نهادها و ساختارها از دست داد و بسیاری از وظایف خانواده که در جوامع مدرن به این ساختارها واگذار میشود، در این فرایند به ساختارهای کشور به صورت ناقص واگذار و بر حجم وظایف خانواده افزود به صورتی که خانواده امروز از بار بسیار زیاد وظایف رنج برده و گاه توان حرکت آن سلب شده است.
وی افزود: این بار اضافی از طریق نهاد اقتصاد افزوده شده و سازمانها و مشاغل عملا مقتضیات خود را بر آن تحمیل میکنند، از سوی دیگر آموزش و پرورش بخشی از وظایف ساختاری خود را بر دوش خانواده محول کرده است.
احمدی با بیان اینکه آموزشو پرورش و ناکارآمدی سازمانها دولتی در ارائه آموزش رایگان از حیث اقتصادی و انرژی تنگناهای بسیاری را بر خانواده گذاشته است؛ گفت: در بسیاری از حوزههای دیگر مانند بهداشت، نگهداری از معلولان و سالمندان خانواده خود وظایفی دارد که به دلیل عدم حمایتهای ساختاری خانواده را دچار مشکلات فراوانی است.
این جامعه شناس خانواده ادامه داد: بسیاری از این آسیبها ریشه در گسست خانواده در انتقال هنجارها به نسل بعد دارد همه کارکردهایی که به شکل سنتی بر عهده خانواده بود ضعفهای ویژهای دارد، مثلا خانواده به دلیل بار زیاد این وظایف قادر نیست وظیفه اصلی خود را در تجدید نسل ایفا کرده و از طرفی انتظارات از خانواده بالا رفته و تعاریفی از خانواده شکل گرفته که در نسل قبل وجود نداشت.
وی با بیان اینکه تمامی ضعفهای موجود در ساختارها موجب شده است شرایط برای بحرانی شدن وضعیت خانواده فراهم شود، عنوان کرد: تعریف ما از بحران این است که وقتی که ساختارها نتوانند وظایف خود را ایفا کنند بحران به وجود میآید و انعکاس این بحرانها در خانواده موجب به وجود آمدن آسیبهای اجتماعی میشود.
احمدی با بیان اینکه به شکل تاریخی نظام خویشاوندی در ایران و زندگی خانواده جدید در درون خانواده قدیمیتر عملا شرایط برای آموزش در طول زمان به خانواده یا زوج جدید فراهم میکرد، یادآور شد: در این گستردگی نظام خویشاوندی، خانواده تازه بنیاد شده این آموزشها را به صورت مختلف از سازمانهای خانوادگی متعدد میگرفتند، این شیوه سنتی آموزش به خانواده به دلیل لامکانی خانواده، مهاجرت و محدود شدن روابط خویشاوندان عملا دیگر امکان پذیر نیست.
وی تأکید کرد: آنچه امروز برای خانواده نیاز داریم دانش و مهارت فوقالعادهای در سازگاری و مهارتهای گفتوگو است باید طریق ایجاد سازمانهای مردمنهادی که در محلهها ایجاد میشوند، خانوادههای دارای مشکلات یکسان را جمع کرده و از طریق تسهیل گران دانش تخصصی این موضوع را در اختیار این خانوادهها قرار داده و از طریق مجاب کردن جمع تغییر نگرشی را در آنان به وجود آورد.
وی افزود: آموزشی که موجب تغییر رفتار میشود، از طریق آموزش مستقیم و سخنرانی امکان پذیر نیست، این آموزش باید از طریق گفتوگو و بحث انجام شده تا خانواده خود بهترین راه را انتخاب کرده و انتقال تجربه صورت بگیرد و این بیشترین تأثیر را در تغییر رفتار خانواده دارد.
انتهای پیام
انتهای پیام
نظر شما