شناسهٔ خبر: 28937425 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: ایکنا | لینک خبر

سختگیری معلمان؛ خوب یا بد؟

گروه اجتماعی ـ معلم و کارشناس فرهنگی مدارس زابل گفت: باید نوعی ابزار تنبیه در مدرسه وجود داشته باشد تا دانش‌آموز را از انجام کار ناشایست باز دارد؛ اما این ابزار، فلک یا خط‌کش نیست و نباید تنبیه را فقط تنبیه بدنی قلمداد کرد.

صاحب‌خبر -

محجوب پارسی، مربی قرآن و کارشناس فرهنگی مدارس زابل در گفت‌وگو با ایکنا از سیستان‌وبلوچستان، گفت: کودکان دارای روحیه‌ای ظریف و حساس هستند و رفتار با آنان، چه در نقش معلم و چه در نقش والدین، توجه خاصی می‌خواهد.
وی اظهار کرد: نظام‌های آموزشی که به مدارس ابلاغ می‌شود، در دوره‌های مختلف، متفاوت بوده است؛ گاهی سختگیر و گاهی ملایم بوده و به همان نسبت، باید ارزیابی کرد که موفقیت‌ها در چه دوره‌ای بیشتر بوده و خروجی چگونه بوده است.
این مربی پرورشی ادامه داد: در گذشته نظام آموزشی سختگیری زیادی داشت و باعث می‌شد تا کودکان منظم و منضبط تربیت شوند، اما آسیب‌هایی هم داشت، تا حدی که برخی دانش‌آموزان را از مدرسه گریزان می‌کرد.
وی افزود: کودک روحیه لطیفی دارد و اگر با او خشونت‌آمیز رفتار کرد، صدماتی می‌بیند که در موارد بسیاری جبران‌ناپذیر است؛ خاطرات تلخی از تحصیل در ذهن او می‌نشیند که آینده او را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
پارسی اظهار کرد: در نقطه مقابل، نظام آموزشی امروز است که تا حدودی به سمت دانش‌آموزسالاری پیش رفته است. امروز معلم و ناظم با دانش‌آموز رفتار ملایمی دارند، اما موارد زیادی مشاهده می‌شود که دیگر دانش‌آموز از معلم یا مسئول مربوطه حساب نمی‌برد.
وی ادامه داد: وقتی دانش‌آموز مطمئن باشد که هر کاری بکند، کسی حق ندارد او را تنبیه کند، و چنانچه تنبیهی صورت گیرد، والدینش معترض خواهند شد، خطوط قرمز را رد می‌کند و گاهی ممکن است به مسئول پرخاش کند.
این معلم دوره ابتدایی بیان کرد: باید نوعی ابزار تنبیه در مدرسه وجود داشته باشد تا دانش‌آموز را از انجام کار ناشایست باز دارد؛ اما این ابزار، فلک یا خط‌کش نیست، نباید تنبیه را فقط تنبیه بدنی قلمداد کرد، همان‌طور که توهین و تحقیر را هم نباید استفاده کرد.
وی افزود: وقتی کودکان بدانند که معلم هم مانند مادرشان، آنان را دوست دارند و دلسوز هستند، هم به درس علاقمند می‌شوند و هم اگر به عنوان تنبیه، مجبور شوند تخته را پاک کنند، سرخورده نمی‌شوند، از طرفی پی به عمل اشتباه خود هم می‌برند.
پارسی اظهار کرد: معلم، ناظم و مدیر، وقتی پا به داخل مدرسه می‌گذارند، باید دغدغه تعلیم و تربیت دانش‌آموزان را داشته باشند و برای چند ساعت، بقیه فکرها را فراموش کنند؛ باید به دنبال نوآوری باشند.
این مربی قرآن بیان کرد: رفتار دلسوزانه و مادرانه با کودکان، انجام فعالیت‌های پر تحرک مانند نمایش، تواشیح، سرود و بازی‌هایی که نیاز به فضای چندانی هم ندارند، می‌تواند کودکان را به درس و به معلم علاقمند کند.

انتهای پیام

نظر شما