شناسهٔ خبر: 28935739 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: ایرنا | لینک خبر

پیام معرفی 4 وزیر جدید

تهران- ایرنا- اکنون از لیست جدید وزیران پیشنهادی دولت به‌نظر می‌رسد که آقای روحانی مانند رئیس دولت دهم در مقابل مجلس قرار نگرفته و برای جلوگیری از تشدید تنش‌های داخلی در شرایط نامناسب بین‌المللی، با تساهل و تسامح بر حل اختلاف نظرها تأکید داشته است.

صاحب‌خبر -

زهرا کریمی موغاری اقتصاددان در یادداشتی در روزنامه ایران، نوشته است: رئیس جمهوری رسماً لیست وزیران پیشنهادی خود را روز یکشنبه به مجلس شورای اسلامی اعلام کرد؛ بلافاصله در شبکه‌های اجتماعی، انتقادهایی به این گزینه‌ها مطرح شد. به نظر می‌رسد آقای روحانی تلاش کرده با در نظر گرفتن تمامی مصالح و دیدگاه‌های مجلس و قوه قضائیه، گزینه‌هایی رأی آور را به مجلس معرفی کند.
چندی پیش دولت، آقایان کرباسیان و ربیعی را برای وزارتخانه‌های اقتصاد و رفاه انتخاب کرده، مجلس هم به آنان رأی اعتماد داد، ولی یک سال بعد همین وزیران استیضاح شدند.

اکنون از لیست جدید وزیران پیشنهادی دولت به‌نظر می‌رسد که آقای روحانی مانند رئیس دولت دهم در مقابل مجلس قرار نگرفته و برای جلوگیری از تشدید تنش‌های داخلی در شرایط نامناسب بین‌المللی، با تساهل و تسامح بر حل اختلاف نظرها تأکید داشته است.

بر کسی پوشیده نیست که اقتصاد ایران در بحران به سر می‌برد. قطعاً در این وضعیت نمی‌توان از وزیران و مسئولان دولتی انتظار معجزه داشت. در عین حال فشارهای سیاسی مانع دیگری بر سر راه تصمیم‌سازی درست مسئولان دولتی است. برای مثال آقای آخوندی در وزارت راه به‌دلیل فشارها و حساسیت‌های فزاینده نمی‌توانست براساس توانمندی‌های خود و کارشناسان وزارت راه بهترین عملکرد ممکن را داشته باشد. قطعاً نمی‌توان انتظار داشت که وزیر پیشنهادی، در جایگاه وزیر راه و شهرسازی، عملکرد قوی تری نسبت به وزیر قبلی داشته باشد. همین‌طور به نظر نمی‌رسد که وزیر پیشنهادی صمت طرح‌های ممتاز و کلیدی برای حل مشکلات درهم تنیده اقتصاد ایران تهیه کرده باشد که وزیر قبلی برای اثرگذاری بیشتر وزارت اقتصاد فاقد آن بوده است.

حذف ولی‌الله سیف از بانک مرکزی نیز وضعیت مشابهی داشته است؛ همه می‌دانند که منشأ بهم ریختگی بازار ارز آقای سیف نبوده و در شرایط دشوار داخلی و بین‌المللی نه آقای سیف و نه هیچ کس دیگری توان مهار تنش در بازار ارز را نداشته و ندارد. لذا تغییر وزیران و مسئولان دولتی بیش از آنکه انعکاس دهنده به‌کار‌گیری نیروهای توانمندتر برای تسریع آهنگ رشد اقتصادی کشور باشد، ناشی از وجود تنش در عرصه سیاسی و افزایش فشارها روی دولت است. به همین جهت جابه جایی مسئولان از گشایش گره مشکلات اقتصادی کشور خبر نمی‌دهد.

اهمیت وجود فضای سیاستگذاری در ادبیات اقتصادی مورد تأکید قرار گرفته است؛ به این مفهوم که دولت تا چه حد با بهره‌گیری از ابزارهایی مانند بودجه، نرخ بهره، نرخ رشد پول و نرخ مالیاتی می‌تواند در اقتصاد تحرک ایجاد کند. مشکلات ریشه‌ای اقتصاد ایران در طول سال‌های طولانی انباشت گردیده و حل آنها بیش از پیش دشوار شده است. درحال حاضر فضای سیاستگذاری بسیار محدود است. سیاست‌های متعارف اقتصادی از قبیل تغییردر نرخ بهره یا نرخ مالیاتی در ایجاد تحول در اقتصاد ناتوان شده است.

در چنین شرایط پیچیده‌ای اختلاف نظر میان اقتصاددانان و سیاستگذاران شناخت دقیق ریشه‌های مشکلات و ارائه­ راهکارهای مناسب را سخت‌تر کرده است. تنش‌ها و سنگ اندازی‌ها نیز بر مشکلات افزوده و فضای سیاستگذاری را از میان می‌برد و اقتصاد را زمینگیر می‌کند. روند تحولات شاخص‌های اقتصادی بیانگر تشدید مشکلات کشور و وارد شدن اقتصاد به وضعیت پرخطر و نا اطمینان است ولی در میان تصمیم سازان کشور نیز تفاهمی برای تغییر این وضعیت نامطلوب شکل نمی‌گیرد. افزایش تنش‌های داخلی در شرایط تداوم فشارهای بین‌المللی امید به آینده را کمرنگ کرده است.

برای تغییرشرایط نامساعد کنونی باید هرچه زودتر دست به کار شد.اعتقاد ندارم که برای بهبود شرایط اقتصادی ایران راهی نیست، اما واقعیت این است که راه‌های موجود بسیار محدود است و حتی ممکن است که اگر دیر اقدام شود به نقطه‌ای برسیم که دیگر راهی نباشد و دیگر دولت قادر به تغییر وضعیت نباشد.

امیدوارم هرچه سریع‌تر اراده‌ای سیاسی برای تحولی جدی در عرصه‌های داخلی و بین‌المللی شکل بگیرد. اقتصاد ایران بیش از هر چیز نیازمند آرامش و ثبات است. باید میان نهادهای تصمیم ساز کشور از جمله قوای سه گانه، صدا و سیما، شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام و... اجماع و هماهنگی ایجاد شود تا با اقداماتی سازگار برای کنترل تنش‌های داخلی و خارجی اقدام شود. چشم‌اندازی روشن در افق پدیدار گردد، راه بر عدم شفافیت و فساد بسته و صاحبان سرمایه به کار و تلاش، خلاقیت و نوآوری ترغیب شوند و برای میلیون‌ها جوان بیکار تحصیلکرده فرصت‌های شغلی پایدار به‌وجود آید. در غیر این صورت نه دولت توان ایجاد تغییر اساسی در شرایط نامساعد کشور را خواهد داشت و نه تغییر در چینش دولتمردان تأثیری بر وضع اقتصاد.

*منبع: روزنامه ایران،1397،8،1
**گروه اطلاع رسانی**1893**9131

نظر شما