به گزارش ایرنا، هواداران منچستریونایتد حالا به هر سمتی که نگاه می کنند به یاد یونایتدی می افتند که تقریبا هیچ چیزی از آن باقی نمانده است.
وین رونی و زلاتان ابراهیموویچ به ترتیب در تیم های دی سی یونایتد و ال ای گلکسی با گل ها و عملکرد تعیین کننده خود که روزگاری اولدترافورد را به وجد می آورد؛ در لیگ برتر آمریکا غوغا کرده اند.
تقریبا محال است که آنها حتی یک روز را بدون فکر کردن به روزگار حضور اسطوره هایی همچون پل اسکولز و ریو فردیناند، سپری کنند به ویژه در شرایط کنونی تیم تحت هدایت «خوزه موزینیو» که نوار یکنواخت روزگار نه چندان دور یونایتد را به موجی سینوسی تبدیل کرده است؛ موجی که بیشتر از اوج در فرود به سر می برد.
علاوه بر این، به یاد آوردن آن دوران طلایی با خاطره ای تلخ که خورشید اولدترافورد به یکباره نور خود را از هواداران دریغ کرد هم کار آسانی نیست؛ با این وجود کریستیانو رونالدو سه شنبه شب بار دیگر به اولدترافورد باز می گردد و بی شک تماشای کسی که در یونایتد پرورش یافته و با استایلی خاص و اعتماد به نفسی مثال زدنی همیشه برگ برنده شیاطین سرخ بوده است، ضربه مهلکی به پیکر نیمه جان هواداران متعصب یکی از دوست داشتنی ترین باشگاه های فوتبال جهان وارد می زند.
با این حال، اتهامات اخیری که در مورد تجاوز و آزار جنسی علیه رونالدو مطرح شده و البته از سوی ستاره 33 ساله یوونتوس رد شده است؛ قطعا عدم استقبالی گرم و پر شور را توسط هواداران یونایتد تضمین کرده است اما تنها زمان می تواند نشان دهد که جمعیت حاضر در ورزشگاه به هنگام پا گذاشتن رونالدو روی چمن اولدترافورد چگونه از وی استقبال خواهند کرد.
سال 2013 زمانی که رونالدو برای نخستین و آخرین بار پس از انتقال 80 میلیون پوندی سال 2009 به رئال مادرید، به اولدترافورد بازگشت؛ در حالی که گزارشگر ورزشگاه تنها چند ثانیه تا سوت آغاز بازی نام او را با لقب «هفت شگفت انگیز» اعلام کرد؛ هواداران ایستاده به تشویق وی پرداختند.
اما این بار شرایط متفاوت است، اما از زاویه ای صرفا فوتبالی می توان گفت که یوناتیدها 9 سال و نیم پس از فروختن رونالدو؛ نتوانستند روی پای خود بایستند.
البته آنها از سال 2009 به بعد تمام عناوین معتبر به جز قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورده اند؛ اما بالانشینان در اولدترافورد به هیچ عنوان نتوانستند خلاء ناشی از کوچ رونالدو را پُر کنند؛ به عبارت دیگر اگر رونالدو به معنای واقعی کلمه «هفت شگفت انگیز» باشد، جایگزین کردن او را با وارثی قابل مقایسه و در سطح او می توان، ماموریت غیر ممکن شیاطین سرخ دانست.
زمانی که خبر انتقال رکورد شکن رونالدو منتشر شد، زمزمه ها از گوشه و کنار باشگاه چه به صورت عمومی و چه در محافل خصوصی به وضوح قابل تشخیص بود؛ زمزمه هایی که از سرمایه گذاری مجدد باشگاه با استفاده از این 80 میلیون پوند حکایت داشت.
با این وجود، با جدایی رونالدو و کارلوس توز که بلافاصله پس از او در تابستان همان سال با انتقالی جنجال برانگیز به منچسترسیتی پیوست؛ یونایتدها تنها 19 میلیون پوند برای تقویت قوای هجومی خود هزینه کردند که 16 میلیون پوند آن خرید به آنتونی والنسیا به عنوان جایگزین مستقیم رونالدو اختصاص داده شد.
در ادامه، مایکل اوون پس از اتمام قرارداد با نیوکاسل به عنوان بازیکن آزاد به جمع شیاطین سرخ پیوست و مسوولیت پوشیدن شماره هفت خالی از سکنه یونایتد را که زمانی بر تن بزرگانی همچون برایان رابسون، اریک کانتونا و دیوید بکهام بود، برعهده گرفت و این نقطه دقیقا آغاز حرکت نزولی مقدس ترین پیراهن فوتبالی جهان در سراشیبی زوال بود.
در واقع، پس از رونالدو، شماره هفت منچستری یونایتد بر تن 5 بازیکن دیده شد؛ مایکل اوون، والنسیا، آنخل دی ماریا، ممفیس دی پی و البته مستاجر کنونی آن یعنی الکسیس سانچز.
این 5 بازیکن از آغاز فصل 2009 – 2010 مجموعا 56 گل برای یونایتد به ثمر رسانده اند و در نتیجه شماره هفت محبوب را به پیراهنی معمولی تبدیل کردند.
ورزشی**3991**9129