طرفی اضافه کرد: «قبل از شروع این مسابقات، طی دو سال یا یک سال و نیم پیش، مدام در اردوهای مختلف بودیم. اردوهایی که همه بازیکنان را خسته می‌کرد اما به عشق بالا بردن پرچم کشورمان، همه سختی‌ها را در کنار هم طی کردیم و در نهایت، اتفاق شیرینی برای مان رخ داد. این قهرمانی به دل همه چسبید زیرا با سختی به‌دست آمد. باور کنید در طول یک سال و نیم گذشته، روی هم رفته شاید بچه‌ها به اندازه یک ماه هم نتوانستند کنار خانواده‌شان باشند. همه زندگی‌مان شده بود تمرین و بازی و اردو که در نهایت به قهرمانی در آسیا انجامید.»
او ادامه داد: «همیشه قبل از رقابت‌ها، اردوهای فشرده‌ای داشتیم. قطعا این شرایط برای بازی‌های جهانی و سپس پارالمپیک 2020 توکیو نیز ادامه خواهد داشت. ان‌شاءا... بچه‌ها بتوانند در رقابت‌های دیگر نیز مثل پاراآسیایی بهترین عملکردشان را داشته باشند. اگر فدراسیون جانبازان و معلولین و کمیته پارالمپیک کمک کنند، حتی رسیدن به سکوی پارالمپیک هم دور از دسترس نیست چون بچه‌ها عملکرد فوق‌العاده‌ای داشتند و فراتر از آسیا ظاهر شدند. دعا می‌کنم بازیکنان تیم ملی بسکتبال با ویلچر کشورمان همیشه بتوانند روی یک خط حرکت کنند و همواره قهرمان آسیا شوند. این آرزو تبدیل به واقعیت شد و باز هم می‌تواند تکرار شود.»
از طرفی در مورد خداحافظی اش پرسیدیم که گفت: «بله، خداحافظی کردم تا جا برای جوان‌ترها باز شود. من سال‌هاست در کنار تیم ملی بسکتبال مشغول فعالیت هستم و فکر می‌کنم بودن در این تیم افتخاری است که نصیبم شد. وقتی مسابقات پاراآسیایی تمام شد، من هم دیدم بهترین فرصت برای خداحافظی فرارسیده و از این فرصت، استفاده کردم اما همیشه قلبم با بچه‌ها و این تیم است چون سال‌های سال تلاش کردم و می‌دانم مدیران چه زحماتی را متحمل شده‌اند تا در این رقابت‌ها برای کشورمان افتخارآفرینی کنند. با حضور جوانان علاقمند و بازیکنانی که قدر پیراهن تیم ملی را می‌دانند، جای من هم خالی نمی‌ماند و تیم ملی به راهش ادامه خواهد داد.»
نظر شما