به گزارش ایرنا، مودی روز یکشنبه این هفته پس از سخنرانی در 'قلعه سرخ' که نماد حرکت رهایی بخش هندی ها علیه استعمار انگلیسی بود به یکی از محلات دهلی نو رفت تا بار دیگر با در دست گرفتن جارو و روفتن خیابانها و زدودن زباله ها به این ملت پر جمعیت یادآوری کند که درست به همانگونه که پیروزی در جنبش ضداستعماری باعث ارتقا سطح زندگی و آبروی جهانی برای آنان شد، شکست در پاکیزه نگه داشتن کشور به مصائب اقتصادی و اجتماعی بسیاری منجر شده و نام آنها را در جهان لکه دار خواهد کرد.
وی مانند سالهای گذشته، برای پیشبرد این جنگ بی امان در تماس ویدئویی تلویزیونی با وزرا، سیاستمداران ، دانشمندان و چهره های هنری و سینمایی، آنها را به یاری طلبید تا با کمک مقبولیت آنها این نکته مهم را به اجتماع خود یادآوری کند که استمرار 'جنبش هند پاکیزه' نه تنها یک ضرورت ملی بلکه یک مساله بین المللی است که در بسیاری جهات دستیابی هند به اهداف اقتصادی و اجتماعی را به گروگان گرفته است.
وی همچنین در سخنان اعلام کرد که 'هند پاکیزه' بزرگ ترین طرح اجتماعی در جهان است و به مردم این کشور برای رسیدن به اهداف سازمان ملل متحد کمک می کند.
مودی که البته در ماههای نزدیک به انتخابات سراسری هیچ فرصتی برای بزرگ نمایی عملکرد خود را از دست نمی دهد همچنین عنوان کرد که طرح دولتی او موسوم به 'سواچ بهارات' بزرگ ترین تاثیر زنجیره ای را در جهان داشته است.
روزنامه 'ایندین اکسپرس' با نقل سخنان وی نوشت مودی برای موفقیت در این طرح این نکته را به مردم تاکید کرد که در طول انقلاب منجر به استقلال هند، مهاتما گاندی اعلام کرده بود که میان 'سواتانتاراتا'(استقلال) و 'سواچاتا'( پاکیزگی)، 'سواچاتا' باید در اولویت قرار گیرد.
سخنان مودی آنجا اهمیت فوق العاده ای می یابد که توجه شود 'کثیف بودن خیابانها' و البته نه اماکن عمومی و انباشت زباله در آنها به وجه ممتاز چهره بین المللی هند تبدیل شده است. بطور مثال در پایتخت هند، داخل ساختمانها و مغازه ها بسیار تمیز و شیک است که نشان دهنده مسوولیت پذیری مردم این کشور نستب به بهداشت فردی است اما در بسیاری از مناطق بخصوص در محله های غیربرخوردار رها کردن زباله مساله ای قلمداد می شود که به 'فرد' مربوط نبوده و تنها به عهده دولت.
کاملا مشخص است که در کشوری از هر شش ساکن کره زمین ، یکی را در خود اسکان داده است و با توجه به رشد شدید مصرف گرایی در آن که حاصل رشد اقتصادی بی بدیل آن در سالهای اخیر است، دولت که تنها تجربه 70 سال مدیریت کشور را در کارنامه خود داشته و راه بسیار دشواری را برای غلبه بر گرسنگی، فقر و قحطی طی کرده است ، رسیدگی به این معضل بزرگ اجتماعی را نخواهد توانست به تنهایی انجام دهد.
مودی نیز در سخنرانی خود به درستی تاکید کرد که برای رسیدن به بهداشت کامل چهار اصل از جمله رهبری سیاسی، تامین بودجه، همکاری و مشارکت مردم ضروری است.
با اینحال ، دولت کنونی هند با انگیزه گرفتن از شخص مودی، از بدو روی کار آمدن در سال 2014 تاکنون عملکرد شگفت انگیزی در این زمینه به نام خود ثبت کرده است.
پیش از سال 2014 پوشش فاضلاب در روستاهای هند 38 درصد بوده و اکنون این پوشش به 94 درصد رسیده است. بیش از 500 هزار روستا در 25 ایالت از توالت های بهداشتی برخوردار شده اند. چهار سال پیش 60 درصد ازموارد' رفع حاجت در فضای باز'در جهان در کشور هند انجام می شد و اکنون سهم هند به 20 درصد کاهش یافته است. در این چهار سال دولت هند نه تنها اقدام به ساخت دستشویی و توالت کرده است بلکه با تلاش مستمر برای آگاهی سازی اجتماعی این نکته را تضمین کرده است که بیش از 90 درصد از توالت های ساخته شده مورد استفاده مکرر قرار می گیرند.
با توجه به این آمارهاست که مودی با اشاره به 17 هدف سازمان ملل برای رسیدن به رشد پایدار که توقف رفع حاجت در فضای باز بخشی از آن می باشد ادعا کرد که هند بیش از زمان تعیین شده در سال 2030 به این هدف دست خواهد یافت.
شبکه خبری ان دی تی وی نیز با پرداختن به سخنان نخست وزیر هند اعلام کرد: مودی مدعی شد که اکنون تمام جهان در خصوص طرح 'سواچ بهارات' یا 'کلین ایندیا' سخن می گویند. این طرح به افراد نابینا در هند که پیش از این دسترسی به توالت نداشته اند بسیار کمک کرده است. زمانی که گاندی در خصوص تاثیر پاکیزگی و بهداشت در استقلال هند سخن می گفت کمتر کسی سخنان او را باور می کرد، اما اکنون هند به استقلال رسیده است. ما باید به این باور برسیم که اقدامات کوچک به رشد اقتصادی و توانمند سازی هند کمک می کنند.
طرح «کلین ایندیا» یا هند پاکیزه برای اولین بار در سال 2014 با جارو کردن « نارندرا مودی» نخست‌وزیر هند، در دهلی نو آغاز شد و براساس اظهارات وی، علاوه بر اینکه همه خانه‌های هند ظرف مدت 5 سال صاحب توالت می‌شوند، این کشور تا سال 2019 میلادی عاری از هرگونه زباله در سطح شهرهایش خواهد شد.
این پروژه که به «تب ساخت دستشویی و توالت» معروف شده است برای شرکت هایی که در آن مشغول شده اند یک «ثروت بادآورده» به همراه دارد چرا که بر اساس طرح «هند پاکیزه» که توسط نارندرا مودی نخست وزیر هند معرفی و پیگیری می شود قرار است با صرف بودجه ای افزون بر 20 میلیارد دلار بیش از 111 میلیون توالت در عرض پنج سال در این کشور ساخته شود.
هدف عمده این طرح علاوه بر ارتقا بهداشت عمومی و سلامت، پاسداری از 'امنیت' و 'عزت' مردم بخصوص زنان عنوان شده است چرا که بر اساس عادتی که قرنها قدمت دارد هندی ها مانند بسیاری از کشورهای دیگر در آسیا و آفریقا بویژه در مناطق روستایی اجابت مزاج در فضای باز را بخشی از زندگی عادی خود می دانستند. این باعث می شود زنان و دختران در معرض حملات بسیاری قرار بگیرند.
از زمان شروع این طرح در سال 2014 تا کنون، فروش سیمان و مواد ساختمانی به میزان 81 درصد و تجهیزات مربوط به توالت و دستشویی 48 درصد افزایش یافته است.
تخمین زده شده است که حدود 80 میلیون دستشویی در خانه های هند در طول این مدت ساخته شده است. هدف آن است که تا اکتبر (آذرماه) سال 2019 ، که اتفاقا همزمان با صدوپنجاهمین سالگرد ولادت مهاتما گاندی رهبر استقلال این کشور نیز هست تمام هند به استانداردهای بهداشت عمومی مطرح در سطح جهان دست یابد. حتی گاندی بزرگ نیز نهضتی برای تمیز کردن هند آغاز کرد که هنوز پس از سالهای طولانی به بار ننشسته است.
با گذشت بیش از سه سال از طرح 'هند تمیز' توسط نخست وزیر هند براساس آمارهای دولتی همچنان بیش از 300 میلیون نفر از جمعیت یک میلیارد و 250 میلیون نفری هند در اماکن عمومی رفع حاجت می کند.
منتقدان می‌گویند هند که اغلب در زمره کثیف‌ترین کشورهای جهان خوانده می شود، فقط با ساخت توالت، تغییر نخواهد کرد. بسیاری از شهرهای هند پر است از زباله و بسیاری از رودخانه‌های این کشور از جمله رود مقدس گنگ بسیار آلوده به زباله های انسانی است.
وب سایت 'ایندیا لیگال لایو' در این خصوص نوشت: بهانه های زیادی برای چهره های کثیف شهر های هند مطرح شده اند. این بهانه ها شامل فقر، جمعیت زیاد، بیسوادی، فساد، فقدان بودجه و غیره در هند می باشند. اما هیچ یک از این عوامل، واقعیت را توضیح نمی دهند. تایلند یک کشور فقیرتر از هند است، با این حال، بانکوک از اکثر شهرهای هند پاکتر است. توکیو تراکم جمعیت بیشتری نسبت به دهلی دارد، با این حال یکی از تمیزترین شهرهای جهان است. چین نیز از فساد برخوردار است، اما شهرهای آن به شکل قابل توجهی دارای استانداردهای بهداشتی بالاتر نسبت به هند هستند. همچنین فقدان بودجه همه در هند وجود ندارد. شهر های هند به طور متوسط 2100 روپیه( حدود 28 دلار) برای هر تن زباله هزینه می کنند درحالی که این بودجه در انگلیس حدود 2 هزار و 50 روپیه است.
مشکلات زباله های جامد شهری در هند قابل حل هستند و راه حل ها بسیار ساده هستند. و می توان آنها را با صرف کمتر از نصف پولی که در حال حاضر به بودجه شهرداری ها برای مدیریت زباله های جامد اختصاص داده می شود، به دست آورد. از جمله اقداماتی که هند می تواند برای رفع این مشکل انجام دهد شامل مورد زیر می شود:
1. سیستم های موفق مدیریت ضایعات اغلب به صورت خصوصی مدیریت می شوند. شرکت های خصوصی، تخصص فنی، فن آوری های جدید، شیوه های عملیاتی مدرن، نیروی انسانی آموزش دیده، بازدهی و کنترل هزینه ها را به ارمغان می آورند. نقش دولت و نهادهای شهرداری این است که قوانین ضد زباله را اجرایی کنند، آگاهی عمومی در برابر تولید زباله ایجاد کنند و جریمه برای آلوده کننده تعیین نمایند. در هند، بیشتر برنامه های مدیریت بهداشت و زباله هنوز توسط شهرداری های ناکارآمد و فاسد اداره می شوند. چند شهر در هند از جمله پونا، سورات، پاناجی و میسور که مدیریت خصوصی زباله ها را به کار گرفته اند توانسته اند در مدیریت زباله موفق شوند و به طور همزمان در هزینه ها از 40 درصد تا 70 درصد صرفه جویی کنند.
2. سیستم های کارآمد مدیریت زباله مبتنی بر اصل ' پرداخت از سوی آلوده کننده' است. به عبارت دیگر، افرادی که مسئول تولید ضایعات هستند مسئولیت پرداخت هزینه برای جمع آوری و دفع آن را بر عهده می گیرند. در هند، جمع آوری زباله یا یک اقدام داوطلبانه است که در آن شخص به وسیله یک سه چرخه با دستمزد بسیار کم زباله را جمع آوری می کند و یا مدیریت زباله یک هزینه در بودجه شهرداری ها می باشد.
3. سیستم های موفق مدیریت زباله تقریبا به صورت 100 درصد زباله را در محل جمع آوری می کنند. این کار با استفاده از تجهیزات بسیار کارآمد و خودکار که قادر به حمل حجم زیادی از ضایعات با حداقل مداخله دستی است، انجام می شود. در هند، سه چرخه ها و چرخها که برای جمع آوری زباله استفاده می شوند، می توانند مقادیر کوچکی از زباله را برای فواصل کوتاه، حمل کنند. در نتیجه، بسیاری از زباله ها جمع آوری نمی شوند و برای جبران این سیستم ناکارامد جمع آوری زباله، اکثر شهرها مجبور به ایجاد یک محل جمع آوری زباله برای انتقال آنها به مکان دیگری می شوند.
4. برنامه های موفقیت آمیز مدیریت زباله از طریق تبدیل زباله به یک منبع درآمد پیشرفت می کنند. اگر پولی از جداسازی، بازیافت و استفاده مجدد از زباله به دست آید، شرکت های خصوصی زیادی مایل به راه اندازی، پردازش و تاسیسات جداسازی زباله موسوم به 'مراکز بازیافت زباله' خواهند بود.
به رغم طرح هایی مانند 'سواچ بهارات'، هند همچنان یک کشور کثیف است، عمدتا به دلیل اینکه مدیریت زباله جزئی از مسئولیت های شهرداری های دولتی است. تنها راه این است که شهرداری ها از امور مدیریت زباله خارج شوند و مشوق هایی برای شرکت های خصوصی ایجاد شود تا تکنولوژی های پیشرفته ای را برای جمع آوری، حمل و نقل، جداسازی، بازیافت، استفاده مجدد و دفع زباله به ارمغان آورند. یک صنعت رسمی تصفیه که توسط بخش خصوصی ایجاد شده است ، می تواند کشور هند را ظرف پنج سال به اهداف بهداشتی آن برساند و ده ها هزار شغل ایجاد کند.
در حال حاضر تمام فن آوری های جدا سازی، بازیافت و استفاده مجدد از ضایعات وجود دارد. صنعت مدیریت زباله یک صنعت 230 میلیارد دلاری است که برای هزاران نفر شغل ایجاد کرده است. چین در این صنعت جهش بزرگی کرده است و به یکی از تولید کنندگان پیشرو در تجهیزات مدیریت زباله تبدیل شده است. هند، با تمام توانایی های مهندسی آن، به هیچ جایگاهی در این زمینه دست نیافته است. این امر به دلیل وابستگی به دولت برای انجام تمام امور و ایجاد نکردن انگیزه در بخش خصوصی برای سرمایه گذاری در صنعت مدیریت زباله می باشد. l
آساق**267**1424**1663**