صاحب‌خبر - محسن وظیفه در چهار وزن اول کشتی ایران به لحاظ قرعه شانس خوبی نیاورد. سخت‌ترین قرعه هم به نام پرویز هادی افتاد اما وقتی مسابقات شروع شد این فقط پرویز هادی بود که از همان دور نخست به هیچ یک از حریفانش رحم نکرد و به نیمه‌نهایی رفت اما ... تیم ملی کشتی آزاد در چهار وزن نخست فقط یک نماینده داشت که به مرحله نیمه‌نهایی رسید. پرویز هادی کشتی گیر سنگین وزن تیم ملی در روزی که کمتر کسی تصور می‌کرد بتواند کاری انجام بدهد و در حالی‌ که همه نگاه‌ها به سوی حسن یزدانی بود تا با برتری مقابل شعبده باز آمریکایی کاری انجام بدهد؛ کاری کرد کارستان و با شکست قهرمانان اروپا و جهان شگفتی ساز شد. در چهار وزن اول کشتی ایران به لحاظ قرعه شانس خوبی نیاورد. سخت‌ترین قرعه هم به نام پرویز هادی افتاد اما وقتی مسابقات شروع شد این فقط پرویز هادی بود که از همان دور نخست به هیچ یک از حریفانش رحم نکرد و همه را با اختلاف بالا شکست داد تا رسید به طاها آکگول ترکیه‌ای. آکگول که سال گذشته عنوان قهرمانی را به گنو پتریاشویلی از گرجستان داده بود این بار هم مقابل هادی تمام تلاش خودش را به کار گرفت اما زورش به هادی نرسید و پرویز هادی توانست با اقتدار به نیمه نهایی برسد اما در این مرحله به گنو پتریاشوویلی باخت و به رده‌بندی رفت. او در شرایطی کشتی را به حریف گرجستانی باخت که رقابت نزدیکی با او بر سر رسیدن به فینال داشت و با توجه به قرعه‌کشی، اگر هادی به فینال می‌رسید از پس کشتی‌گیر چینی هم برمی‌آمدو تقریبا طلای او قطعی بود. کاری که هادی کرد را هیچ کس نمی‌توانست پیش بینی کند. قرعه او به شکلی بود که برای رسیدن به فینال باید همه رقبا را شکست می‌داد و در واقع برتری در نیمه نهایی یعنی رسیدن به مدال طلا. اتفاقی که قبل از این فقط یک بار در 1989 مارتینی سوییس علیرضا سلیمانی انجامش داده بود. هادی با شکست دادن طاها آکگول توانست کاری مهم‌تر از مدال آوری برای ایران انجام بدهد. او تیمی زخمی و شکست خورده را دوباره تیمار کرد و توانست کشتی ایران را که به خاطر شکست حسن یزدانی از هم پاشیده بود دوباره احیا کند. حسن یزدانی در قامت یک سردار راهی بوداپست شد. کسی که طلای جهان و المپیک را کسب کرده بود و حالا به دومین طلایش در این مسابقات امیدوار بود اما او این بار بر خلاف جهانی فرانسه و یا المپیک ریو زور جنگیدن نداشت. سردار تیم در روز جنگ به خواب رفته بود و همین باعث شد تا نتواند از پس یک سرباز آمریکایی بر بیاید. یزدانی و کادر فنی باید بدانند که اگر او روز گذشته مقابل تیلور شکست خورد هرگز به قدرت کشتی‌گیر آمریکایی ربطی نداشت، بلکه به توان و زور یزدانی ربط داشت که هرگز در این مسابقه نشانی از آن نبود. یزدانی نه این‌که در این دوره از مسابقات خوب نبوده باشد بلکه باید کشتی‌های او را در بازی‌های آسیایی، قبل‌تر از آن انتخابی مرحله نهایی و یا حتی خیلی قبل‌تر از آن یعنی در جهانی فرانسه بررسی کرد و متوجه نقاط ضعف او شد. با بررسی همین مسابقات می‌توان متوجه شد که او بعد از ریو هرگز حریفانش را با فن نمی‌برد؛ بلکه از زور خدادادی‌اش بهره می‌برد. یزدانی در سال‌های گذشته در مصاف با رقبایش تمامی حریفانش را با اجرای کلکسیونی از فنون شکست می‌داد. به طور مثال مسابقات جهانی 2015 و یا بازی‌های المپیک ریو. بنابراین نباید نگران یزدانی بود. او با یک بازگشت به خود می‌تواند خیلی زود به امید اول کشتی ایران تبدیل شود. نخستین حذف شده ایران در روز نخست هم مصطفی حسین‌خانی بود. کشتی‌گیری که ترک عادت نکرد و همانند دو رویداد مهم قبلی یعنی مسابقات جهانی سال گذشته و بازی‌های آسیایی جاکارتا کشتی برده را در ثانیه‌های پایانی باخت. حسین‌خانی در مهم‌ترین مسابقه زندگی‌اش تا لحظه آخر از باروفس پیش بود اما در ثانیه‌های پایانی با شکست مقابل این کشتی‌گیر نامدار از گردونه رقابت‌ها کنار رفت. مسابقه‌ای که به وضوح نشان داد باروفس دیگر به روزهای آخرش رسیده چرا که باروفس در دور بعد در 10 ثانیه پایانی مقابل کشتی‌گیر روسیه شکست خورد و به نیمه نهایی نرسید تا حسین خانی یک‌بار دیگر از مسابقات جهانی با دست خالی برگردد.∎​