راه اندازی جشن های خیابانی، برگزاری نشست های تبلیغی با استفاده از عنصر شهرت مدعوین و اجرای موسیقی های عمومی با حضور هنرمندان و خوانندگان سرشناس از جمله روش های معمول است که برای جلب آرای مردم یا مشارکتشان در فرآیند سخت و خشک انتخابات از سوی ستادهای انتخاباتی نامزدها بکار گرفته می شود.
از آن سو مردم سرخوش از این فضای تفننی ایجاد شده توسط مسئولان ایجاد کننده هیجانات انتخاباتی ، به اشکال مختلف بازخورد نشان می دهند که با رونق یافتن شبکه های اجتماعی در اغلب کشورها این احساسات به شکل عکس و فیلم های شخصی یا گروهی در این فضا نشاط ایجاد شده راه بازتاب می دهند.
در همین ایران که در همسایگی افغانستان قرار دارد به هنگام برگزاری انتخابات برای تلطیف فضای جدی رخدادهای سیاسی مرتبط با انتخابات ، رسانه ها و عناصر تبلیغی نامزدها به نشر مطالبی می پردازند که جنبه جدی ندارد.
پرداختن به اخباری با سرخط رای اولی ها، مسن ترین رای دهنده، هنرمندان به کدام فرد نظر دارند، فلان خواننده در مورد نامزدش چه گفت و دهها خبر دیگر تلاشی برای وارد کردن عنصر تفنن به اخبار خشک سیاسی است اما در افغانستان التهاب مشکلات انباشته از 40 سال نابسامانی چنان داغ است که هیچ یخ خبری توان خنک کردن آن را ندارد.
حدود 10 سال مجاهدت برای بیرون راندن ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی سابق، نزدیک پنج سال درگیری فاتحان بر اشغالگران برای تقسیم قدرت ، هفت سال تاخت و تاز متحجران تکفیری و 18 سال درگیری های خونین در سایه حضور نیروهای آمریکایی و هم پیمانانش چنان شیرازه جامعه افغانستان را از هم گسسته که امروز حتی در شهر واژه ای از روی شوخی برای مخاطب عام قابل فهم نیست.
آمار که پایه اصلی هر برنامه ریزی کلان برای کشورها محسوب می شود در افغانستان نایاب و اگرهم پیدا شود غیر قابل اعتماد است .
انتخابات امروز شنبه 28 مهر ماه جاری که سومین دوره از انتخابات مجلس نمایندگان افغانستان بعد از سقوط حکومت طالبان در سال 2001 میلادی در پی لشگرکشی آمریکا به این کشور است و با سه سال تاخیر نسبت به زمان قانونی خود برگزارمی شود، فرصتی شد تا دنبال آمار «رای اولی ها» بگردیم و متوجه شدیم که برای بیان تعداد واجدین شرایط و آمار دقیق ثبت نام کنندگان رای دهی هنوز از کلمه « حدود» استفاده می شود.
آمار جمعیت افغانستان مشخص نیست و از روی گمانه آن را 32 میلیون تن اعلام می کنند که ازهمین تعداد بیش از شش میلیون افغان به شکل مهاجر و پناهجو در کشورهای دیگر ساکن هستند و در این میان ایران و پاکستان هر کدام بیش از دو و نیم میلیون مهاجر از افغانستان را در خود جای داده اند.
آنان که بیرون از افغانستان هستند، نجات یافتگان رسیده بر سرخوشی های زندگی محسوب نمی شوند، بلکه تنها دهلیزی برای تنفس بازماندگانشان در داخل افغانستان برای تداوم زندگی هستند.
افغان خارج از افغانستان رنج غربت و سختی کار را تحمل می کند تا بتواند معاشی برای خانواده مانده در سختی های داخل وطنش را فراهم کند و خانواده مانده در خانه نیز باید در سایه حملات ناجوانمردانه تروریست ها از مسیرهای محدود مردم سالاری ساختارهای فرو ریخته نظام حاکمیتی را بازسازی کند و در این راه حتی کشته شود.
در مراحل اولیه برگزاری همین انتخاباتی که امروز جریان دارد در دوم اردیبهشت ماه امسال عامل انتحاری خود را در میان زنان و مردانی که برای گرفتن شناسنامه به منظور آمادگی برای مشارکت در انتخابات رفته بودند در غرب شهر کابل پایتخت افغانستان منفجر کرد و بیش از 50 غیر نظامی را کشت و نزدیک به 120 تن را مجروح ساخت.
از 20 فروردین ماه سال جاری که کمیسیون مستقل انتخابات افغانستان فرآیند اجرایی انتخابات را آغاز کرد تا امروز بیش از 400 شهروند بر اثر عملیات انتحاری ، بمب گذاری و حمله مسلحانه تنها علیه اماکنی که با انتخابات در ارتباط هستند مانند ستادهای تبلیغاتی نامزدهای انتخابات و دفتر ثبت نام از رای دهندگان کشته و زخمی شدند و این جدا از آمار کشته و زخمی هایی است که در حملاتی با شاخصه دیگر هدف قرار گرفته اند.
کشته شدن 10 نامزد انتخابات که جز یک مورد آن باقی هنوز عامل یا عاملان آن شناسایی نشده اند و ترور خبرنگاران و حمله انتحار به آنها که باعث کشته و زخمی شدند دهها تن از اصحاب رسانه شده تنها بخشی از شرایط ناامن افغانستان است که مجالی برای پرداختن به رویا پردازهای تفنی نمی دهد.
حاصل این شرایط بشدت ناامن بر رفتار اجتماعی افغان ها آن شده است که زنده ماندن آنقدر موضوع جدی است که فرضتی برای بازی با زندگی نیست و امروز چهره خندان در افغانستان اگر نایاب نباشد به طور قطه بسیار اندک است.
اگر شما که در شهرهایتان درآرامش و امنیت هستید روزی به یک افغان برخوردید که پاسخ روشنی به لبخندهای جمع نمی دهد او را با ناملایمات رفتاری خود نرنجانید، زیرا او به اندازه ای رنج دیده است که توانی برای خندیدن ندارد.
*اساق*1104*1663**