قدوس باید خوشحال باشد که استراتژی تیم ملی برای بازی در جام ملت‌ها با آنچه در جام جهانی دیدیم تفاوت خواهد داشت و با  کمتر شدن عناصر تدافعی در خط میانی شانس او برای بازی کردن در این خط زنده می‌ماند.

 

 

به گزارش ایران ورزشی، سامان قدوس در بازی با بولیوی همان جایی بازی کرد که کریم انصاری فرد در بازی ترکیه قبل از جام جهانی و بازی‌های جام جهانی به میدان رفته بود؛ مهاجم نوکی که تبدیل به هافبک میانی شد و بعضا آنقدر عقب می‌رفت که تصور می‌کردیم هافبک دفاعی است.

کی روش ترکیب تیم ملی مقابل بولیوی را با یک هافبک دفاعی (امید ابراهیمی) به میدان فرستاد و در واقع وحید امیری و سامان قدوس جلوتر از او به میدان رفتند. در واقع این مثلثی بود که یک راس عقب به نام ابراهیمی داشت و دو بازو در جناحینش.

با این حال عجیب است که کی روش هیچ گاه به عنوان مهاجم نوک روی سامان حساب باز نمی‌کند. در واقع از وقتی قدوس به تیم ملی آمده در نقطه نقطه خط میانی تست شده، اما به عنوان مهاجم به بازی گرفته نمی‌شود.

 

این اتفاق در حالی افتاده که قدوس هم در اوسترشوندس سوئد هم در امی‌ین فرانسه به عنوان مهاجم بازی کرده و آمار گلزنی جالبی هم داشته است.

 

قدوس که متخصص شوت‌های ناگهانی است و چارچوب شناس خوبی به حساب می‌آید یا همین ویژگی موفق شد برترین بازیکن لیگ سوئد شده و البته در فرانسه هم امیدواری‌های زیادی ایجاد کند، اما در تیم ملی هرگز به عنوان مهاجم استفاده نمی‌شود.

البته قدوس مقابل بولیوی به عنوان هافبک و در ۴۵ دقیقه‌ای که به میدان رفت هم نمایش قابل قبولی داشت و در حفظ توپ، ارسال پاس‌های قطری، توگیری و کار‌های ترکیبی عملکردی مثبت داشت، اما شاید بهتر باشد کی‌روش روی او به عنوان مهاجم حساب کند و از قدرت گلزنی‌اش بهره ببرد.

قدوس در صورت استفاده از مثلث با راس جلو در میانه زمین می‌تواند بازیکن پست ۱۰ و مهاجم سایه هم باشد، اما در جام جهانی و معدود دقایقی که به میدان رفت یا همین ۴۵ دقیقه بازی با بولیوی و دیدار با ازبکستان، بیشتر یک بازو در خط میانی بود و از دروازه حریف آنقدر دور می‌شد که موقعیتی برای گلزنی و نشان دادن توانایی هایش نداشت.

البته کی روش در فاز حمله آنقدر ترافیک بازیکن دارد که شاید پیدا کردن جای درست برای قدوس کمی دشوار باشد. تصور کنید با وجود خداحافظی قوچان نژاد، از بین کاوه رضایی (که از مصدومیت برگشته)، سردار آزمون، کریم انصاری‌فرد و مهدی طارمی فقط یک نفر باید به عنوان مهاجم نوک به میدان برود که در این میان کی روش فقط پای سردار ایستاده و با در نظر گرفتن اینکه تا کنون کاوه شانس زیادی برای بازی پیدا نکرده، پست دو نفر دیگر را تغییر داده تا با توجه به پتانسیل‌های این بازیکنان به آن‌ها میدان بدهد.

مهدی طارمی که در پرسپولیس و باشگاه فعلی‌اش الغرافه همواره مهاجم نوک بوده در تیم ملی مدت‌هاست تبدیل به یک بال چپ شده البته در این پست خوب بازی می‌کند.

 

کریم انصاری فرد، اما بعد ازبازی در خط هافبک ظاهرا دوباره به خط حمله برگشته و به نظر می‌رسد تا جام ملت‌ها رقابتی سه جانبه بین انصاری‌فرد، کاوه و سردار برای فیکس بازی کردن آغاز شود که برنده این جدال را سخت بتوان تشخیص داد. در عین حال اگر تصور کنیم قدوس هم به این جمع اضافه شود انتخاب سخت‌تر خواهد شد و با توجه به علاقه کی روش به آزمون، سامان در بهترین جایی که باید بازی کند هم احتمالا بازیکن ذخیره است.

اما در خط میانی و در شرایطی خاص شاید قدوس تا جام ملت‌ها تبدیل به بازیکن اصلی تیم ملی شود. چنانچه کی روش بخواهد در سیستم ۳-۳-۴ مد نظرش مثلث خط میانی را با راس جلو بچیند قدوس شانس فیکس بازی کردن را خواهد داشت. در این میان او دو رقیب نام آشنا دارد.

 

دو کاپیتان تیم ملی که البته بعد از سال‌ها حضور در اروپا به لیگ داخلی برگشته اند و هنوز تا اوج شان فاصله دارند. در این میان شاید جا گذاشتن شجاعی با توجه به تداوم نمایش‌های پر نوسانش راحت باشد، اما اشکان دژاگه کم کم در حال اوج گرفتن است و چنانچه به فرم خوب بدنی برسد چشم پوشی از او دشوار خواهد بود.

البته قدوس باید خوشحال باشد که استراتژی تیم ملی برای بازی در جام ملت‌ها با آنچه در جام جهانی دیدیم تفاوت خواهد داشت و با توجه به کمتر شدن عناصر تدافعی خط میانی شانس او برای بازی کردن در این خط زنده می‌ماند.